De overheid is bezig met een huisvestingsproject, waarbij prefab-woningen gebouwd worden, aangezien er volgens diezelfde overheid een tekort is aan 40.000 huizen. Regering op regering maakt de belofte dat de huizen er komen en ondertussen is het land tien jaren verder. Prefab betekent dat de onderdelen die nodig zijn voor het maken van een woning, al voorbereid zijn. Een voorbeeld kan zijn, het maken van een wand. Stel dat een huis uit vier wanden bestaat, dan kan dit viertal al voorbereid worden in de fabriek. Deze hoeven dan alleen nog van de vrachtwagen geladen te worden en in elkaar gezet te worden. In tegenstelling tot de traditionele manier van muren bouwen, kan men in een half uur al klaar zijn. Wanneer men 40.000 woningen moet neerzetten, dan heeft dat veel tijd nodig en brengt kosten met zich mee.
Prefab is bedacht met het idee dat het efficiënter kan en dat er een vermindering van tijd, arbeidskosten en logistieke kosten moet zijn. Wanneer men in grote getallen bouwt, dan is het uitzoeken wat sneller en goedkoper. De factor die het goedkoper maakt, is dat alles sneller wordt gemaakt. In tegenstelling tot de traditionele manier van bouwen, is het bouwen in prefab inderdaad sneller. Echter, blijkt het dat het helemaal niet goedkoper is. De traditionele manier van constructie en bouwen, blijft de goedkopere manier van bouwen en is voordeliger bij een sociaal project. De reden waarom prefab duurder is, komt omdat het meeste in Suriname geïmporteerd wordt. De onderdelen van prefab dus ook. Suriname heeft de grondstoffen voor huizenconstructie als hout, steen en water, maar zelfs mortel moet geïmporteerd worden.
Suriname kent wel fabrieken die prefab materialen kunnen voorbereiden. Zo kan de Surinaamse industrie golfplaten vormen voor het gebruik als dak. De grondstof van een dakplaat, namelijk de daadwerkelijke platen, moet nog steeds geïmporteerd worden. Dit maakt prefab niet goedkoper, maar juist duurder. Volgens architect Ignaaz Ahmatali kan prefab echter wel goedkoper gebouwd worden. ‘Wanneer er een combinatie wordt gebruikt van materiaal wat geïmporteerd wordt en materiaal wat Suriname zelf kan produceren, kunnen de kosten gedrukt worden.’ Zodra de import wegvalt bij het produceren van prefab, is men erbij gebaat. Van de 40.000 huizen die moeten komen, zijn onder het regeringsproject nog maar 700 tot 800 gerealiseerd. Nu lijkt PL-lijsttrekker Somohardjo dezelfde beloftes te doen als voorgaande regeringen. Met de uitspraak dat het goedkoper wordt gedaan, heeft hij prefab huizen beloofd.
