De krant betreurt het heengaan van drie burgers in een waterverkeersincident, dat recentelijk zich heeft voorgedaan. Op de Marowijnerivier, nabij de Arminavallen, is een passagiers- en goederenboot, waarin 14 personen zaten, omgeslagen. Daarbij lieten drie personen het leven. Opmerkelijk is de mededeling dat in de bij het incident betrokken boot 40 vaten benzine werd vervoerd. Duidelijk is uit de politievoorlichting wel dat de slachtoffers geen zwemvesten aan hadden. En dat is het punt dat wij onder andere wensen te maken. De politie meldt wel dat de passagiers geen vesten aanhadden, maar een gehoudenheid om dat te doen is er vanuit de wet- en regelgeving niet. De ordening van de transportsector in het algemeen is een beleidsonderdeel waar het ministerie van TCT geen kant mee op kan gaan. De luchtvaartsector is een door veiligheid aangedreven sector, vanwege het feit dat onze nationale carrier in Europese Unie-luchtruim vliegt. De burgerluchtvaart te lande kent haar incidenten de afgelopen tijd. Ook op onze wateren blijven de incidenten zich voordoen. De noodzaak en de discussie op gegeven moment om verplicht watervesten voor het waterverkeer in te voeren, is er niet zomaar. Het volgde na een incident. Al gauw zijn redenen bedacht om daar niet moeilijk over te doen. De nadruk lag teveel bij het waterverkeer tussen Paramaribo en Meerzorg. Maar er is nog veel meer verkeer in de binnenwateren. Elk incident met doden is schokkend, of het nou grensoverschrijdend is of niet. De discussie doofde uit en de maatregel van zwemvesten bleek onpraktisch. In het tropische klimaat zweet men veel, vooral met een zwemvest aan. De volgende passagier zou moeite hebben om deze aan te doen. De vraag rijst of het een tegen het ander opweegt. Aan de andere kant is er nooit moeite gedaan om een systeem te bedenken om het zweetprobleem te voorkomen. Feit is wel dat tot de bijzondere taken van het ministerie van TCT behoort de zorg voor het transportwezen, waaronder ook het watertransport, alsmede het openbaar vervoer en het toezicht daarop. Dit departement is conform het Besluit Taakomschrijving Departementen ook belast met de zorg voor de faciliteiten ten behoeve van het waterverkeer, in het bijzonder met betrekking tot een veilige en efficiënte afhandeling van personen en goederen en het beheer van alle havens. Het grootste probleem waarmee het ministerie van TCT kampt, is het vermogen om ordening te brengen in dat deel van het transportwezen waarvoor zij uitsluitend verantwoordelijk is en waar er geen direct belang bestaat van andere mogendheden of organisaties om eisen te stellen. Hoe oostelijker we gaan, hoe meer de neiging er aanwezig is om onzorgvuldig te werk te gaan en uitsluitend de nadruk te leggen op winstbejag. Dat geldt voor zowel land als watertransport. Nu is duidelijk dus dat er vanuit de regering voor het waterverkeer strengere veiligheidsmaatregelen moeten worden getroffen, met de primaire nadruk op het beschermen van de passagier. Er is veel verkeer naar het binnenland via de wateren dat ten dienste staat van activiteiten die soms informeel zijn, soms illegaal en soms in beginsel legaal en toegestaan maar zonder controle, waardoor men aangewezen is op zelfregulering. Voorbereiding der wetgeving betreffende aangelegenheden van het betrokken departement is een verantwoordelijkheid van het ministerie zelf in samenwerking met Juspol. TCT moet nagaan welke wettelijke maatregelen in dit kader getroffen moeten worden. Op de conceptbegroting zien we wel ruimte ingelast voor verbetering van de vliegveiligheid en verbetering nationale en regionale veerdienst. Het opvoeren van de controle op het gebruik van waterwegen is volgens TCT een beleidsstrategie. Maatregelen concreet om de veiligheid bij het personenvervoer zijn niet zichtbaar op de conceptbegroting dit jaar. Waterverkeersonveiligheid behoort tot de 1 van de 5 domeinen van onveiligheid voor de gemeenschap in het kader van het nationaal strategisch veiligheidsplan, dat ooit eens is aanbevolen door deskundigen tijdens de vorige regeerperiode. Echter is geen aandacht verder geschonken aan dit belangrijk aspect van waterverkeersveiligheid, ondanks een deel van de bevolking, de publieke sector, de productiesector en het toerisme afhankelijk is van deze veiligheid. Aan veiligheid in het verkeer en luchtvaartveiligheid wordt meer waarde geschonken en worden ze aangemerkt als veiligheidsdomeinen van nationale strategische aard. Voor het ministerie van TCT is er dan ook niet geconstateerd dat die met betrekking tot de ordening op dit stuk enige wettelijke maatregel moet treffen. De noodzaak daartoe zou wel aanwezig kunnen zijn, zoals de veiligheid aan boord. We denken aan het verplicht aanbieden van in aanvaardbare staat verkerende reddingsvesten, het aanwezig zijn van degelijk communicatieapparatuur, instructies aan passagiers en het maximum aantal passagiers. Door deskundigen is na gesprekken met interne en externe stakeholders een lijst samengesteld van draaiboeken, die in het kader van de veiligheid gemaakt moeten worden. Voor de scheepvaart is een aantal rampen geïdentificeerd waarvoor deze plannen aanwezig moeten zijn. Het gaat om explosie op cruiseschip met toeristen in Surinaamse wateren, brand op een boot in het kader van een boottocht, calamiteiten met vissersboten op zee en piraten actief op zee die vissers bedreigen/beroven. Voorts gaat het om explosie van een tanker op de rivier of bij de haven en het zinken van een vaartuig als gevolg van een terroristische aanslag. Het ‘kleinere’ scheepvaart op de rivier is er niet bij. Het incident waarbij 3 personen het leven lieten, is wel een aanwijzing voor TCT dat het niet goed gesteld is met de ordening en de controle bij het personenvervoer op onze rivieren. Er lijkt een behoorlijke beweging te zijn op de wateren. Het departement moet een pad met deadlines uitstippelen om het verkeer over water te ordenen met de nadruk op veiligheid. Het moet een plaats krijgen op de begroting. Chaos in deze sector is geen noodzakelijke vanzelfsprekendheid.
