Een ambassadeur is voornemens om het parlement (de wetgevende macht) uit te leggen dat, als er een bepaalde wet wordt aangenomen, de vrees ongegrond is dat een van haar leden zal worden gearresteerd. Kun je je dat voorstellen? En het leven gaat ongestoord door alsof er niets aan de hand is. Leden van deze wetgevende macht mogen trouwens ook topfuncties bekleden binnen het bestuurlijke apparaat (de uitvoerende macht) en moeten dus zichzelf controleren. Dit is echt geen komedie, maar eerder een drama.
Relatief vele leden van het politiekorps, dat de orde, rust, en veiligheid moet bewaken, bedreigen en beroven burgers in plaats van kameraadschap te demonstreren. Daarnaast wordt er ook onfatsoenlijke taal gebezigd bij het aanspreken van burgers. Anderzijds, moeten politieke partijloyalisten, die vanwege een wetsovertreding worden opgepakt, binnen de kortste keren worden vrijgelaten vanwege een dreigtelefoontje van een zogenaamde superieur binnen het politieke bestel, en toch niet op wettelijke basis. Ik begrijp dit ook niet, maar toch gebeurt het. Demotivatie van het politiekorps ten top.
Topfunctionarissen binnen het overheidsapparaat worden instaat gesteld te corrumperen en te roven zonder dat het openbaar ministerie zelfs het initiatief neemt hen te vervolgen. De straf is ontslag om vervolgens weer in een andere topfunctie geplaatst te worden. Wat een toestand.
Bijna alle politici in het land hebben duizenden hectares grond cadeau gehad, terwijl de woningnood, armoede, en prostitutie in het land schrikbarend toenemen. Daarenboven proberen deze politici zich in allerlei bochten te wringen om hun manier van machtsmisbruik en zelf-bevoorrechting goed te praten. Desillusie, wanhoop, afgunst, haat, en wraakzucht worden hierdoor gekweekt. En toch moet het justitiële apparaat de hieruit voortvloeiende roekeloosheid en criminaliteit zien te bestrijden. Wat een naïviteit op zijn zachtst gezegd.
Als u kunt raden in welk land deze louche politiek-bestuurlijke zaken zich afspelen, dan geldt het volgende. In Zuid-Afrika wordt er een humanistische filosofie gehanteerd, die er (vrij vertaald) van uitgaat dat geen enkel stamlid gelukkig kan zijn wanneer de rest van de stamleden ongelukkig is. Deze filosofie heet Ubuntu: ‘Ik ben, omdat wij er zijn.’ Laten wij hopen dat de politieke leiders van dit land tot inkeer kunnen komen en dat ‘Ubuntu’ inderdaad in het nieuwe jaar gevierd en beleefd kan worden. Indien u niet kunt raden in welk land deze louche politiek-bestuurlijke zaken zich afspelen, dan moet u dit schrijven maar als een fantasie beschouwen. Gelukkig Nieuwjaar!
Dr. Roy Bhikharie
