The Bold and the Beautiful
Als we het verleden aanschouwen, kunnen we zien dat Rusland echt de beste kandidaat is voor de belangrijkste in ons land. Door het samenspannen met Alibux en Bosje in 1998 toonde hij vol vertrouwen te zijn in de president. Zo vol vertrouwen dat hij hem verliet en zelf een partij oprichtte om te laten zien hoe het moest, DNP 2000. En papa Bouta haalde ook weer uit naar zijn weggelopen kroost door ze te verbannen naar de garage om te vergaderen met hun, blijkbaar kleine, aanhang.
Houd de Judassen dichtbij
Het is verbazingwekkend dat diezelfde personen die Bouta de rug toe keerden weer in zijn kamp toegelaten worden. Tot grote ergernis van de harde kern van de NDP. Maar ach, als een goede vader ontfermt papa Bouta zich over zijn kinderen en om ze te motiveren stopt hij ze zelfs nog wat extra toe, in de hoop dat ze de job kunnen klaren.
Papa Bouta behoede ons
Vrij snel verschenen er berichten via diverse media dat de nieuweling om hulp vraagt. Als een echte pasgeboren baby die naar lucht hapt en begint te krijsen, werd de toon gezet voor het beleid dat Rusland gaat voeren op zijn departement: hij vroeg om hulp om de zware taak te kunnen volbrengen! Laten we hopen dat papa Bouta bij de les blijft en ons behoedt voor een volgende ‘gene’ op internationaal gebied.
Happy New Salary!
Dat hij dat wilt doen, bewijst het feit dat hij gisteren ook nog eens een raadsadviseur heeft benoemd, en wel Ramon Abrahams. Dat deze ex-minister heel hard gaat werken in zijn hoedanigheid van adviseur, staat natuurlijk als een paal boven water. Waarom? Deze adviseur krijgt weer het salaris van een heuse minister (met behoud van zijn ex-ministersbezoldiging), nog wel bepaald in een officieel Staatsbesluit! Leuk toch, dat men eerst ontslagen wordt wegens ‘veranderde beleidsinzichten’ (ahum!) en dan terug mag komen voor hetzelfde salaris, met inflatiecorrectie waarschijnlijk waarvan de rest van het volk waarschijnlijk niet eens weet wat het is.
Democratie of Adel?!
De laatste tijd (eigenlijk al veel langer) lijkt het steeds meer alsof, in plaats van in een democratie, we leven in een koninkrijk met bijpassend adellijk systeem. Maar dan in de Middeleeuwen, want zover lopen we achter. In de Middeleeuwen waar als papa eenmaal een functie had en logisch was dat zoon en andere familieleden ook een functie kregen. Een adellijk systeem waarbij men door persoonlijke ‘favours’ heel veel zakelijk gewin kon krijgen. Een adellijk systeem waarbij een persoon de koek verdeelt en eerst zijn vrienden, in sommige gevallen juist vijanden, voorziet van een stuk en de laatste korreltjes, als hij een goed hart heeft, verdeelt hij onder de rest van de mensen, het overgrote deel van het volk. En als het volk pech heeft, mag het nog gaan betalen voor die korreltjes en met lede ogen toezien hoe hun zuurverdiende centjes worden verkwist tussen de adellijke geslachten onderling.
Het is feest!
Maar nu is het feest. We hebben sinds 1 januari 2014 een echt adellijk geslacht in Suriname, de familie Rusland! En op het Hof van Bouterse is er dus ook een nieuwe page: Abrahams. Ja, het is reden voor een feest. Het is feest in het koninkrijk Suriname!!
Krishan Vinodsingh
