In september 2013 is er een boekje uitgebracht door drs. B. Premchand. De titel is: “2013 jubileumjaar, maar… hoe verder” en de ondertitel is ‘Het beleid van President D.D. Bouterse door de bril van een agoog bekeken;. In dit boek beschrijft de schrijver enkele van de uitspraken die de president heeft gedaan zoals: mindshift, vertrouwen in eigen kunnen, op eigen benen staan, niet gaan bedelen, eigenheden uitbouwen, zelfstandigheid en de mens staat centraal.
De schrijver van het boek vindt, dat de wijze waarop veel ministers en hoog geplaatsten te werk gaan, juist koloniserend is, waarbij het volk de eigen, zelfstandige groei wordt ontnomen en in een verkeerde richting wordt gestimuleerd. Het volk wordt vaak voor de gek gehouden en niet aangezet tot zelf denken, zelf beslissen en zelf doen.
In dit boek beschrijft de schrijver enkele gedane beleidsuitspraken van de President, zoals:
a. mindshift van het volk. Daarmee bedoelt de president dat er een omwenteling moet komen in het denken en doen van de Surinamer. We moeten het eigene veel meer gaan respecteren en een toekomst opbouwen op eigen fundamenten. We moeten loskomen van het koloniale juk en de opgelegde sluier afzetten en een eigen gezicht ontwikkelen.
b. erkenning en waardering van het eigene. Door de kolonisatie van het Surinaams volk is veel van het eigene kapot gemaakt en er zijn minderwaardigheidscomplexen ontstaan. Een volk heeft een cultuur nodig als fundament om erop te staan, maar in de koloniale periode probeerde de kolonisator de eigen cultuur te verbannen en een oneigen cultuur op te dringen. Ze waren er bewust van, dat door de eigen cultuur kapot te maken, men in het bodemloze terecht komt en dat was goed voor de kolonisator om de mens te degraderen tot arbeiders, werkpaarden.
c. eigen identiteitsontwikkeling. Surinamers hebben een gekoloniseerde identiteit en dat moet veranderen naar een identiteit (eigen gezicht), waarbij men met opgeheven hoofd de ander tegemoet treedt. Jouw eigen identiteit bepaalt jouw ontwikkeling en niet die van de ander. Het leven in een masker is een tijdelijke uiting van een gedrag maar je kan nooit de ander worden.
d. vertrouwen in eigen kunnen. Surinamers hebben geestelijke deuken opgelopen, alsof ze minder waard zijn. Dat moet veranderen in: op eigen benen staan en zelf durven. De filosofie, die in dit boek is gehanteerd, bevestigt dat juist door het zelf te doen steeds verbetering kan komen en alleen dan kan men praten van ontwikkeling. Ontwikkeling betekent door vallen en opstaan verder leren .
e.“de mens staat centraal bij mij”: zegt de president. Daarmee geeft hij aan dat hij de Surinaamse burger verder wil ontwikkelen. Surinamers tonen een achterstand in verschillende capaciteiten en dat wil de President aanpakken.
f. de president legt veel nadruk op onderwijs. Niet alleen het bijbouwen van lokalen is onderwijs, maar het inhoudelijke is belangrijk voor de ontwikkeling van Suriname.
De president wil het Surinaamse volk doen groeien naar een zelfstandig en volwaardig volk. Een volk dat veel meer initiatieven neemt, verantwoordelijkheid toont, mondig is, het eigene waardeert en verder uitbouwt enz. We moeten niet vergeten dat de president uit een revolutionaire hoek komt. In 1980 had hij al enkele belangrijke onderwijsdoelen. Samenvatting: 1.Het onderwijs moet ten dienste staan van de bevrijding van het volk. 2. Het onderwijs moet een nationale identiteit ontwikkelen.
3. De achterstand in ontwikkeling moet worden opgeheven.
De wens van de president is wel duidelijk, maar de schrijver vindt dat de president het “apparaat” niet heeft om de verandering mogelijk te maken en intussen gaat alles op de koloniale manier verder. Wanneer wordt dit volk dan zelfstandig?
Niet alleen de geschiedenis moeten we veranderen en alles gaan bekijken vanuit de Surinaamse realiteit, maar het hele onderwijs systeem op alle niveaus moet worden veranderd.
Om te bereiken wat de president wil, hebben we een educatief beleid nodig. Een beleid dat zowel voor het regulier onderwijs als voor burgereducatie duidelijke richtlijnen geeft.
Echter , we zien nog steeds gebeuren dat er boeken worden overgenomen uit een andere realiteit en het curriculum is niet eens gesurinamiseerd. M.a.w. ook in deze tijd wordt het volk gekoloniseerd. De schrijver constateert, dat het educatieve deel door de president wordt onderbelicht en zegt ook, waaraan dat zou kunnen liggen. Hij geeft ook aan dat veel ministers en hoog geplaatsten, verkeerde handelingen plegen, waardoor het volk nooit de zelfstandigheid gaat leren. Het volk wordt invalide gemaakt en groeipotenties worden dood gemaakt. In onze groei naar zelfstandigheid past het helemaal niet om te gaan bedelen voor herstelbetalingen, waarvoor er nu een werkgroep is geïnstalleerd onder de heer Zunder. Het is een nationale schande. De schrijver roept de regering op om educatie te verheffen tot het 2de speerpunt, naast de economische ontwikkeling. De schrijver pleit ervoor om het volk te behoeden van verdere geestelijke uitbuiting en alles eraan te doen om dit volk de tools te geven om op eigen benen te staan. Dit boek is zeer geschikt om discussies uit te lokken bij studenten en docenten op vwo, hbo en universitair niveau. Dat is ook het doel van dit boek.
Bron boek: 2013 jubileumjaar, maar hoe verder
Door: Drs. B. Premchand
