Rijstboeren vrezen dat hun bezittingen op de veiling gaan indien zij hun leningen bij de banken niet kunnen aflossen. ‘De banken wilden al enkele tractoren van de rijstboeren intrekken, maar ze hebben de rijstboeren nog een seizoen de kans gegeven om te betalen’, aldus de voorzitter van de Surinaamse Padieboeren Associatie (SPBA), Harrynandan Oemraw. Al maanden laat de voorzitter doorschemeren dat de boeren niet in staat zijn om hun leningen af te lossen. ‘En nu lopen ze het gevaar al hun bezittingen te verliezen. Gaan de stedelingen onze spullen komen kopen’, vraagt de SPBA-voorzitter zich af.
De financiën blijven altijd het pijnpunt voor de rijstboeren. Zo was de opkoopprijs van padie het afgelopen seizoen SRD 55 per baal, terwijl een baal padie volgens de kostencalculatie van de SPBA, SRD 71.73 moest kosten. ‘Wat zal de prijs zijn het komende seizoen?’ Vanaf begin november is een aanvang gemaakt met de inzaai voor het nieuwe seizoen. De voorzitter zal de minister van Landbouw, Veeteelt en Visserij de toestemming vragen om tot medio januari in te zaaien. Normaliter worden er 8 weken ingezaaid. Maar de SPBA-voorzitter wil 2 extra weken hebben zodat alle rijstboeren volledig klaar zijn met de inzaai.
Het afgelopen seizoen werd 25.500 hectare ingezaaid. Het streven van het ministerie van LVV is er op gericht om dit seizoen het areaal op te trekken naar 29.000 hectare. ‘Dat is geen probleem voor ons. Als wij het geld hebben, kunnen we meer dan 29.000 hectare inzaaien’, benadrukt Oemraw. ‘Want bij het inzaaien al zitten de rijstboeren te piekeren hoe zij de gewassen gaan onderhouden wanneer dat geld er niet is.’
De SPBA heeft vrijstelling van invoerrechten voor het inklaren van chemicaliën. ‘Maar we hebben lelijk op onze neus gekeken, we dachten dat we minder moesten betalen. We moeten nu juist meer betalen.’ Dit werpt bij hem vraagtekens op.
Volgens Oemraw zijn het juist de kleine rijstboeren die het zwaar te verduren hebben, terwijl de grote rijstmagnaten forse winsten boeken. ‘Wij hebben geen eigen droger en opslagruimte. Deze is verkocht door LVV.’ Dat brengt met zich mee dat voor al deze tussenschakels, de kleine rijstboeren geld moeten neertellen. ‘De prijs van rijst op de wereldmarkt bedraagt bijkans USD 400 per ton, terwijl een ton rijst op de lokale markt voor USD 900 wordt aangeboden. En dat is rijst die wij gebruiken.’ Om de twee weken is een schip aangemeerd op de Nickeriaanse haven voor de export van rijst. ‘Deze week hadden we zelfs twee schepen. Eentje is al vertrokken, terwijl het andere nog bezig is met inladen.’
Asha Gajadien-Bhagwat
