De Internationale Dag van de Mens met een Beperking is een dag om te bezinnen en te kijken naar je eigen positie en die van de mens met een beperking in zijn totaliteit. Als ik kijk naar de klappen die ik als mens met een beperking heb moeten doorstaan en de veerkracht die ik steeds weer heb gehad om ze te boven te komen, dan is Gods hand altijd daarin geweest. Neem nog mee de overtuiging die ik heb dat God het heeft toegelaten dat ik blind ben geworden, om mij zo in de positie te brengen een voorbeeld te zijn en te blijven voor mensen met een beperking en ook anderen, dan kunnen we niet ontkennen dat hij bestaat. Kijken we echter naar de gemeenschap en de positie van de mens met een beperking zelf, dan wil je soms het doek in de ring gooien. De Surinaamse gemeenschap heeft nog een te lage dunk van mensen met een beperking. Als je bijvoorbeeld ergens tewerkgesteld wordt, en je wil je extra inzetten met het doel te bewijzen wat mensen met een beperking kunnen, dan wordt je snel afgeschermd omdat men je extra inzet niet bekijkt vanuit dat oogpunt, maar gewoon bang is dat je ze boven het hoofd gaat groeien. Zie daar op welke wijze kansen voor mensen met een beperking geblokkeerd kunnen worden. Als je alle talenten die in je zitten, wil uitbuiten en gaat etaleren, dan gaat het ook met mondjesmaat.
Bijvoorbeeld als je jezelf aankondigt als de eerste blinde deejay van Suriname, zou je verwachten dat de belangstelling groot zou zijn. Mensen zouden nieuwsgierig moeten zijn om het uit te proberen. Je ziet het echter met mondjesmaat lopen, omdat er gewoon geen geloof is in de potentie van mensen met een beperking. Ook het bewustzijn van de talloze technische mogelijkheden blijft een struikelblok vormen voor iedere mens met een beperking die voor meer dan 100 procent zijn of haar kunnen wil etaleren. Als een organisatie nog jong en dynamisch een project opzet om blinden aan het werk te krijgen, en een samenwerking aangaat met een soortgelijke organisatie, en die op een gegeven moment het project wil beschouwen als de hunne, dan is dat bagatelliseren van je eigen
doelgroep. Waarom? De organisatie die dit project vanaf de grond tot de
uitvoering heeft voltooid, bestaat 6 jaar en wordt geleid door de
doelgroep zelf. De organisatie die er nu mee te koop loopt, bestaat al
46 jaar en heeft geen enkele vertegenwoordiging van de doelgroep in
haar besturende organen. Bij het verkopen aan de gemeenschap van dat
project, worden de grondleggers doodgezwegen. Zie hier de
bagatellisering. Als we kijken naar het aantal organisaties dat pretendeert te werken voor mensen met een beperking, dan zouden we in
een veel betere positie moeten verkeren. Als je echter pinapina fasi een
job hebt gevonden, wordt je karige uitkering ingetrokken. Men houdt dan
bijvoorbeeld geen rekening dat je extra sociale lasten hebt, bijvoorbeeld je transport, aanschaf van hulpmiddelen om net zo functioneel te zijn als je mede werknemers en zo kunnen we doorgaan.
Op het ministerie aangewezen voor het maken van beleid met betrekking tot de doelgroep, is deze de laagste op de ranglijst. Hoe vaak wordt er in de volksvertegenwoordigende organen over de doelgroep gepraat? Je hoort alleen wanneer het goed uitkomt terloops iets. Voor de mens met een beperking gelden de woorden van ons volkslied extra zwaar!!! Stree de fu stree, wi no sa frede, en voor mij in het bijzonder gado de wi fesi mang. Ga in je hart werken aan het sluiten van vriendschappen met mensen met een beperking, verdiep je in ze, en waar je kan help ze, niet met een aalmoes maar door een kans te geven, doe het!!!!! Ik wil als mens met een beperking liefde, respect, en waardering uitstralen naar iedereen om het evenredig wederkerig te ontvangen. Lobi.
Henk Plein
(Voorzitter Stichting voor de Mens met een Beperking)
