Er zijn enkele Inheemse dorpen die een vrouwelijke kapitein hebben. Het betreft Marijke Dorp, Bigi Poika, Pikin Poika en Kasipora. Enkele jaren geleden was dat ook bijna het geval in Bernarddorp waar Cindy Biswane, ooit een basja, een gooi deed naar het kapiteinschap tijdens de verkiezingen. Ze haalde het op twee stemmen na niet. ‘Ik heb een waardige strijd verloren destijds, temeer omdat ik het tegen een man moest opnemen. Maar’, zegt ze, ‘ik hoef helemaal niet in een bestuur te zitten of een functie te hebben om iets te doen voor mijn gemeenschap. Ik ben bijvoorbeeld al veertien maanden geen basja meer.’ Ze zet haar woorden nog steeds om in daden en afgelopen week is ze gedecoreerd, samen met twee andere Inheemse dames, voor haar bijdrage aan de maatschappij.
Eerst onderling proberen voor je naar buiten treedt
Bernarddorp was onlangs in het nieuws, evenals Powakka, omdat er onvrede was omtrent het functioneren van de kapitein, dhr. Banda. ‘Wij als volk van Bernarddorp hebben ze de gelegenheid gegeven hun werk te doen. Je kunt mensen niet binnen zes maanden wegsturen. Ze kregen zelfs langer als een jaar de tijd. Maar het ging vanaf het begin al moeilijk.’ Uiteindelijk zijn er brieven gestuurd door de bestuursleden van de kapitein naar de Vids. Ook werd de dc benaderd, evenals andere instanties om hulp te zoeken. ‘Dat vond ik niet echt correct, want ik vind dat je het eerst onderling moet proberen voordat je naar buiten treedt. Maar ik weet er het fijne niet van, want ik heb me er niet mee bemoeit.’ Uiteindelijk, op aandringen van de gemeenschap zelf, zullen er volgend jaar nieuwe verkiezingen zijn. Het bestuur is tot die tijd demissionair, er mogen geen nieuwe besluiten genomen worden.
Is Bernarddorp nu wel klaar voor een vrouwelijke kapitein?
Of ze weer mee gaat doen, laat ze in het midden. ‘Of Bernarddorp klaar is voor een vrouw? Dat moet de gemeenschap zelf beslissen, hoor! Daar is geen propaganda voor nodig. Het is belangrijk om als mens en als gemeenschap te weten wie je bent en wat je wilt. Ik doe geen uitspraken over of ik mee ga doen. Mijn werk blijf ik gewoon doorzetten. Dat doe ik met gevoel, met liefde, en ik weet dat de seniorenburgers mij daarvoor dankbaar zijn! Ook met Kinderdag wilde ik iets doen, maar er zijn ook andere dames. Zij wilden iets organiseren en dat ondersteun ik. Als ik er niet meer ben, moet alles doorgaan namelijk, alle mooie dingen moeten doorgaan en niemand is onmisbaar in het leven!’
Vooroordelen
Er schijnen nogal wat vooroordelen te zijn omtrent Bernarddorp. Het alcoholgebruik schijnt er enorm te zijn. Zodanig dat er wordt gezegd dat de supermarkt op de hoek een mooie bonus kreeg van de brouwerij. ‘Dat weet ik niet hoor, ik heb het wel via via gehoord. Ik ben zelf ook ondernemer en ik verkoop ook bier. Kijk, als iemand bier wil drinken tot hij erbij neervalt, moet hij het zelf weten. Maar zodra ik bij mij zie dat iemand aangeschoten wordt, dan geef ik het aan, dan is het tot daar en niet verder. Als winkelier, als Inheemse vrouw, als inwoonster van Bernarddorp praat ik hierover met die gasten. Als je drinkt, doe dat dan om plezier te maken, niet om herrie te schoppen. Ken je grenzen!’
Tienermoeders
Over Bernarddorp schijnt men ook te zeggen dat de jeugd er op vrij jonge leeftijd seksueel actief is. ‘Ik denk dat het iets is wat in heel Suriname speelt. Kinderen van de middelbare school! Ik vraag me af of ze gestimuleerd worden. Ze moeten weten wat ze willen, is dat dan een kind krijgen en op school zitten? Ik ken een paar meisjes die dat inderdaad hebben gedaan. Ze hebben een kindje gekregen en toch hun studie afgemaakt. Dat verdient dan een pluim als ze toch de studie afmaken. Maar ik vind dat ze eigenlijk moeten wachten!’
Lichtend voorbeeld
Als Inheemse vrouw die ondernemer is en zich ook nog eens vol passie inzet voor haar gemeenschap is ze een lichtend voorbeeld. ‘Ja, daar ben ik wel trots op!’ Toch wil ze, als we het weer vragen, geen uitspraak doen over haar mogelijke deelname aan de verkiezing. ‘Ik heb er echt niet over nagedacht. Ik wil gewoon het beste voor Bernarddorp!’
