“Ligt het aan die langstudeerder dat hij een slecht voorbeeld is?”
Studielimieters of langstudeerders zijn personen die langer dan nodig bezig zijn met hun studie. Een bacheloropleiding duurt gemiddeld drie jaar en volgens het examenreglement mogen mensen er nog eens twee jaar extra over doen. Langer dan nodig doen over je opleiding is een slecht voorbeeld voor de jeugd, volgens sommigen. Khalid Saboerali is studentenvertegenwoordiger en zegt dat het een complex probleem is.
“hoe langer hij studeert, hoe duurder”“Het is geen nieuw fenomeen in Suriname. Je kan in eerste oogopslag zeggen dat je geen langstudeerders wil. Je wil als universiteit dat er een goed doorstroomrendement is, dat mensen het binnen de nominale tijd halen. Mensen moeten sneller in de maatschappij terecht komen, zodat ze kunnen gaan werken.” Volgens Saboerali speelt ook het financieel gedeelte mee. “Hoe langer een student blijft studeren aan de universiteit hoe duurder zo iemand wordt. Bij ons betalen mensen alleen inschrijfgeld en geen collegegeld. We worden gesubsidieerd en dat gaat dus meer geld kosten.” Het is volgens hem dus een onderwijskundig, een financieel en ook een sociaal probleem.
“Ze komen in een overlevingsmodus”
“Als je kijkt naar het sociaal gedeelte dan ga je dus kijken naar hoe het is ontstaan. Er zijn al verschillende onderzoeken geweest. Één van de oorzaken voor dit probleem is het feit dat bij veel studenten de financiële omstandigheden niet zo goed zijn. Ze gaan dus werken en dat is goed want je doet ervaring op. Maar het moet wel in balans blijven met de studie. Op een gegeven moment vindt er een shift plaats in deze balans waarbij mensen zich dus meer gaan focussen op overleven. Ze komen in een overlevingsmodus terecht, waardoor er minder aandacht komt voor de studie en uiteindelijk gaat men langer doen over die studie.”
“Ligt het aan die langstudeerder dat hij een slecht voorbeeld is?”Daarnaast zijn er volgens Saboerali natuurlijk ook grappenmakers. “Mensen die het goed hebben, die er met de pet naar gooien. Die zijn inderdaad een slecht voorbeeld. Maar je hebt ook studenten die misschien niet bij een bepaalde studie thuishoren dus een verkeerde studiekeuze hebben gemaakt.” Hij trekt de vergelijking met Nederland waar er speciale commissies zijn die studieadviezen geven om dit soort situaties te voorkomen. “Dat systeem is er hier nog niet. De voorbereidingen zijn er wel, maar we hebben nog niet alles in place. Het kan dus liggen aan een verkeerde keuze, financiële problemen maar ook aan huisvestingsproblemen. Als je een student bent die om wat voor reden dan ook in de overlevingsmodus terechtkomt, dan is de vraag of het aan die student ligt dat hij een slecht voorbeeld is dat hij zo lang is gaan studeren.”
Extra investeringen
Er zijn echter al veranderingen te merken sinds 2011. Volgens Saboerali is er een groter aantal mensen, waaronder ook studielimieters, afgestudeerd door de acties die zijn ondernomen. “Dat is er 60 tot 90 procent, afhankelijk van de studierichting. We moeten roeien met de riemen die we hebben. We proberen alles aan te reiken, binnen de mogelijkheden die we hebben. Er zijn dus meer docenten aangenomen in het afgelopen jaar. Er worden investeringen gedaan in de infrastructuur, er worden extra collegezalen gebouwd en alle faciliteiten eromheen. Als iemand een grappenmaker is, zal deze ondanks de geboden tools niet meer zijn best doen. Maar zo een student die in de overlevinsgmodus is en moet hosselen, die echt zijn bul wil halen, die zal alles aangrijpen om dat doel te bereiken. Die groep is inmiddels afgestudeerd of daarmee bezig.“
Zelfstandig wonen
Volgens Saboerali is het probleem deels te wijten aan de slechte huisvesting voor studenten in Suriname. “In het buitenland, dan heb ik het over de Guyana’s en Brazilië maar ook over Europa, zie je dat mensen tijdens hun studie uit huis gaan en zelfstandig gaan wonen. In Suriname is dat niet het geval. Studenten uit districten moeten dat wel, die zijn het verplicht, maar het gros uit Paramaribo en de nabije districten woont meestal nog bij de ouders thuis. Er zijn nog geen huisvestingsfaciliteiten op de campus. Ik denk dat zodra mensen uit huis gaan en zelfstandig gaan wonen, zij een groter verantwoordelijkheidsgevoel en discipline zullen hebben. Ze zullen een academisch georiënteerde attitude hebben en dat zal zijn weerslag hebben op hoe zij studeren. Niemand zal jarenlang op een studentenkamer willen wonen toch?!”
Cultuurverandering
Als die investering zal worden gedaan in studentenhuisvesting op de campus, zal dat volgens Saboerali een positief effect hebben op het verminderen van het aantal studielimieters. “Het zal een grote cultuurverandering teweegbrengen bij het opleiden van intellectuelen in ons land!”
