Geen mens leeft zonder doel en zonder pogingen om dat doel te bereiken. Is elk doel en alle hoop verdwenen, dan maakt de vertwijfeling vaak van de mens een monster. Hoop betekent altijd klaar staan voor datgene wat nog niet geboren is, kiezen voor een visie die ons de last oplegt om in ons maatschappelijk gedrag de moeilijkste tegenstellingen met elkaar te verzoenen: goedheid zonder onverdraagzaamheid, moed zonder fanatisme, intelligentie zonder wanhoop, hoop zonder verblinding. Niet voor niets zijn wij daarom geneigd onze ogen voor een pijnlijke waarheid te sluiten en naar het lied van die zeemeermin te luisteren, tot zij ons in beesten heeft veranderd. Onze oude politieke leiders hebben niet het vermogen kunnen ontwikkelen deze tegenstellingen met elkaar te verzoenen. Oude wonden en persoonlijke vetes hebben telkens weer de weg voor polarisatie vrijgemaakt.
Ondanks het feit dat wij elkaar als broeders en zusters op familiefeesten en begrafenissen ontmoetten, werd het niet als mogelijk geacht een samenwerking aan te gaan om versnippering te voorkomen. De negatieve en destructieve emoties van onze leiders moesten door de achterban geadopteerd worden. De jongeren van nu hebben daarom dubbele moeite zich te handhaven in een tijd waarin alle idealisme vernield en verpletterd wordt en waarin de mensen zich van hun lelijkste kant laten zien en getwijfeld wordt aan waarheid, recht en God. Dat is het moeilijke in deze tijden: idealen, dromen mooie verwachtingen komen nog niet op of ze worden door de gruwelijkste werkelijkheid getroffen en totaal verwoest. Maar gelukkig komt de waarheid steeds tot groei in de strijd met de leugen.
Politieke daklozen
Kort voor de verkiezingen is er iets gaande, dat nog niet in een sociologisch model te vangen is. We merken dat bijna een ieder onderdak aan het zoeken is. Politieke daklozen, politieke zwervers, politieke wezen en daartussen politieke opportunisten; allen naarstig op zoek naar een veilig en warm onderkomen. Kenmerkend in deze uitermate ingewikkelde bewegingen, is dat er een onzichtbare hand aanwezig is die ervoor zorgt dat etnische sentimenten weer de boventoon voeren: VHP biedt dan onderdak aan voornamelijk Hindoestanen, de Marronpartijen aan Marrons en de Javaanse partijen aan Javanen. Een opmerkelijke uitzondering in dit schouwspel, is de rol van de NPS, SPA en Megacombinatie.
Kunstmest “syndroom”Doordat de niet genoemde groepen nog geen gezamenlijk onderdak hebben gevonden, ontkomen zij niet aan de jarenlange rol die zij bij andere politieke partijen, en vooral politieke combinaties hebben vervuld: namelijk als kunstmest te dienen om andere partijen groter te maken ten koste van henzelf. De belangrijkste functie van kunstmest is immers het stimuleren van de productie en in dit geval het stimuleren van de groei van andere politieke partijen. Het “syndroom” is te vergelijken met iemand die een krokodil voedsel geeft in de hoop dat die krokodil hem het laatst zal opeten.
De werkelijkheid leert ons dat sommige politieke partijen binnen het Front in vijftien jaar gereduceerd zijn tot drie zetels en andere zelfs tot één. Dit terwijl binnen dezelfde combinatie het “syndroom” de VHP de mogelijkheid biedt om te groeien als kool.
Het is zeer prijzenswaardig dat de VHP een nationale partij wil worden, toch rijst de vraag wat dan de meerwaarde van de andere politieke partijen in deze combinatie is. Zijn deze partijen een niet te verwaarlozen factor in de komende verkiezingen? Als de VHP in haar ambitie duidelijk maakt hoeveel zetels zij in Wanica wil vergaren, is de vraag, wat dan overblijft voor de restpartijen. Een mogelijke conclusie zou kunnen uitwijzen dat deze restpartijen misschien een ander samenwerkingsverband zouden moeten overwegen. Een samenwerking, waarbinnen zij hun achterban een goed onderkomen kunnen bieden.
Wroeging is een geplaagd geweten, verzoening komt van een ziel die zich gebeterd heeft. Laten we daarom hopen dat, met het vertrek van de oude kopstukken binnen deze restpartijen, de weg van verzoening nu vrij is gemaakt.
Als hoop daadwerkelijk wordt geboren uit de vrees voor de toekomst, dan is het te hopen dat onze nieuwe leiders binnenkort de juiste keuze zullen maken.
John Brewster
([email protected])
