Het valt niet mee om een “In Memoriam” te schrijven van iemand die men nooit persoonlik heeft ontmoet. De drang om Faisal Mahboeb te memoreren spruit bij mij voort uit de plaats waar, en de omstandigheden waaronder hij zijn familie en ons als gemeenschap moest verlaten. Hij werd lafhartig door criminelen beroofd en vermoord, toen hij na sluiting van zijn winkel in Moengo met de dagopbrengst op zijn bromfiets naar huis ging. Mahboeb woonde al jaren in Moengo en was reeds een integraal deel van de gemeenschap geworden. Het feit dat hij etnisch afweek van de ter plaatse overwegende Marrons was geen punt. Het feit dat hij de binnenlandse oorlog met hen doorkwam en ook daarna in de plaats bleef, zegt veel over hem en zijn instelling tegenover zijn collegae Moengonezen. Meerderen zullen hem geadviseerd hebben om die gevaarlijke plaats te verlaten, maar hij bleef. Hij was een Moengonees. De indringende commentaren via opbelprogramma’s en andere radioprogramma’s geven het beeld van een oprechte Surinamer die ver voor zijn tijd de “Suriname One Nation” boodschap in de praktijk bracht. Ook Ronnie Brunswijk bracht zijn positieve commentaar over Faisal en ook afkeuring naar de criminelen toe. De commentaren van Brunswijk moeten niet onderschat worden, aangezien hij als in elk geval tegenwoordige buitenstaander in die branche wel bekend is met de criminaliteit van binnen, van buiten, van boven en van onderen. Zijn oproep tot indamming van de criminaliteit en terugkeer naar normen en waarden , zoals verwoord door een krant, was historisch. Het zou het moment kunnen aangeven waarop de Moengonezen door iemand die op hen lijkt en mogelijk ooit veel met hen meedeed, serieus tot bezinning worden opgeroepen. De identiteiten van de reeds aangehouden verdachten zijn niet vrijgegeven. Ik houd er wel rekening mee dat zij volgens de Surinaamse statistieken in de criminaliteit waarschijnlijk veel zullen lijken op mij, op de korpschef van politie, op Michael Jordan, op Beyonce en op Ronnie Brunswijk. De acteurs Salman Khan en Aishwara Rai hoeven niet van stal gehaald te worden als basisfoto voor te bewerken compositiefoto’s van de verdachten, want op die lijken ze waarschijnlijk helemaal niet. Laten we hopen dat de oproep van Marron en Moengonees Brunswijk ook een begin mag zijn om de mensen in Moengo tot bezinning te krijgen, dus daarbij ook inbegrepen de criminelen, degenen die met criminelen moeten omgaan of die noodgedwongen nabij criminelen moeten wonen en werken.
In een ingezonden artikel in 2011 beschreef ik onder de kop “ De Afobakaweg als Vallei des Doods”de hartverscheurende dood van een moeder met kind in de beruchte bocht bij Mast nummer 1A aan de Afobakaweg, in “Mofo Yari”kort voor de Kerstviering . Mast nummer 1A was de tweede hoge elektriciteitsmast bij Paranam voorbij de Suralco aluinaardefabriek vanuit Paramaribo, maar ook de op een na laatste mast vanuit Afobaka ,met op weg naar Paramaribo nog slechts de mast met het nummer 1, na een scherpe bocht. Deze bocht is voor velen een verassende eerste scherpe bocht na 14.000 meters rechtdoor rijden. De dood van vooral het kind inspireerde mij tot een oproep aan de overheid, de Suralco, de politieautoriteiten en Openbare Werken, om de situatie ter plaatse aan te passen en drastisch te veranderen. Het gebeurde kort daarna gelukkig ook en in die bocht zijn er sinds 2012 meerdere ribbels, verkeersdrempels, knipperlichten, waarschuwingsborden en reflecterende richtingsborden, terwijl de Suralco de lichten van haar aluinaarde-installatie ook zodanig heeft aangepast , dat de bocht goed waarneembaar werd. Er viel daarna slechts een dode in die bocht, van een in slaap gevallen rijder. Een positief resultaat, dat op gang werd gebracht door een ingrijpende negatieve gebeurtenis, n.l. de nodeloze dood van moeder en kind, die het positieve naar boven bracht. Laten we hopen, dat de vele oproepen tot indamming van de criminaliteit in de regio Moengo, na de platte moord op Moengonees Faisal Mahboeb, tot resultaten zal leiden, niet alleen door ingrijpen van de politie, maar ook door de sociale controle, want criminaliteit mag niet ook een middel van bestaan in Moengo worden. Een open raam in een huis in Moengo hoort civieltechnisch niets anders te zijn, dan een deel van de primaire ventilatie en interne belichting van het huis en geen “instant bussines opportunity” met een vrije toegang tot de bezittingen van de inwoners van het huis . Mahboeb zou net als de moeder en het kind een baken in de omslag kunnen zijn.
Moge het Faisel Mahboeb gegeven zijn, om zijn geestelijke wensen en plannen uit het leven bij ons, alsnog in zijn Nieuw Verblijf te realiseren en moge het zijn nabestaanden gegeven zijn, om hun geestelijke en materiële plannen en wensen, waar hij deel van uitmaakte alsnog te realiseren, met de inspiratie van hem ,vanuit zijn Nieuw Verblijf, en met hun eigen niet aflatende voortgaande inzet hier bij ons, ook na dit onvoorziene en ongeplande afscheid van hem. Faisal Mahboeb, moge Allah U waar U nu bent, ook blijven bijstaan.
Drs. E.G. Monsels
