Het Bureau Nationale Veiligheid (BVN) heeft de pg gevraagd om strafrechtelijk ingrijpen te overwegen inzake een beschuldiging die neer zou komen op laster en wellicht subsidiair op smaad. Het zou allemaal gaan om de Cadilac van SRD 1.1 miljoen die de regering heeft besteld of kan bestellen voor o.a. de Unasur-staatshoofden. Aangekondigd is dat nog meer van zulke vehikels noodzakelijk zijn in de diplomatieke sfeer. Het BVN is gevoelig en voel zich geschaad, iets dat niet zo snel voorkomt bij soortgelijke bureaus. Wanneer dat wel het geval is, dan is iets uitzonderlijks aan de hand, waarvan het publiek meestal ook niet achter de waarheid zal komen. Van smaad en lasterwetgeving in relatie tot de media is al een hele tijd bekend dat deze als muilkorfwetgeving wordt gehanteerd door regeringen en haar afdelingen om de critici en de pers de mond te snoeren. Het een en ander kan te maken hebben met de achtergrond en de vorming van personen. Zo denken militair getrainde mensen – in het belang van survival – altijd in termen van vriend en vijand. Sommige critici en de vrije media zijn vis noch vlees. Hoe ga je daarmee dan om? Waar plaats je ze? Uit de berichtgeving blijkt dat het gaat om een e-mail dat steeds terugkomt en wijd is verspreid. In deze mail worden de vicepresident en de directeur Nationale Veiligheid beschuldigd van corruptie die ze hebben gepleegd bij de aanschaf van de Cadilac. De corruptie komt erop neer dat de auto voor veel duurder dan mogelijk wordt gekocht en wellicht dat een aantal mensen waaronder de 2 functionarissen een njang gaan maken. Van zo een beschuldiging kijkt de gemiddelde Surinamer en de buitenwacht die de verwikkelingen en de rangschikkingen van Suriname door Transparency International volgt, niet vreemd op. Het is juist iets dat moet worden verwacht in Suriname, waar al enige jaren wij aan de lagere regionen bengelen omdat wij een ‘serieus corruptieprobleem’ hebben. Van hieruit hebben wij vaker gesteld dat de corruptie het grootste probleem is van ons land, zelfs groter dan de verwachte klimaatsverandering en zeespiegelstijging. Er worden snel nv’s opgericht, comptabele regels worden steeds meer niet in acht genomen en van mogelijkheden om af te wijken, wordt steeds meer gebruik gemaakt. Vanuit de geestelijke leiding van de president is ook al gezegd dat er figuren rondom de president hangen die het als het ware van het rechte pad afleiden en alleen voor het eigen belang daar zijn. Ook de president heeft zelf beweerd dat wanneer er geld uitgegeven moet worden en ook nu mensen nodig zijn die een snelle njang willen maken. De governor van de Centrale Bank heeft het gehad over verspillingen waaraan deze regering zich schuldig maakt. Bovendien heeft de president zelf verklaard dat er veel wordt geregeld en dat hij dat niet kan aanpakken, maar dat anderen dat moeten doen althans hun medewerking moeten verlenen. Deze regering heeft geen beleidsintenties meer die bekend zijn bij het publiek als het gaat om de corruptiebestrijding die noodzakelijk is in Suriname. Geconcludeerd kan worden dat de president het pad van het bestrijden van de corruptie inmiddels heeft verlaten, omdat hij eerder heel expliciet hierover was. Vrij kort daarna toen het geld over de balk werd gegooid (gericht) en hij dat niet wilde of kon stoppen, werd het woord ‘corruptie’ niet meer in de mond genomen. Elke officiële rede kijken analytici naarstig uit of de president het woord ‘corruptie’ zal noemen en dat doet hij al een tijd niet. Een bijkomstigheid is ook dat DNA, die tot een bepaalde hoogte transparantie kan eisen van uitgaven, een heel zwakke indruk maakt op dit stuk. Bovendien zijn er exponenten in de huidige politieke constellatie die in het oppotten van geld geen nut zien en evenmin moeite hebben om schulden te maken (als het eigen geld al is verspild). Onder al deze omstandigheden kijkt men niet vreemd op wanneer beweerd wordt dat persoon x en persoon y gebruik makend van hun connecties en de ruimte gelaten door de hoogste autoriteiten meer geld hebben uitgegeven dan noodzakelijk voor eigen gewin. De mail kan niet veel opschudding nu bezorgen in Suriname, vooral nu niet onder deze regering die duidelijk zich heeft gedistantieerd van een anti-corruptiebeleid. Functionarissen die op dit stuk moeilijk doen er ertegenaan willen gaan, die ‘sneuvelen’. Het BNV heeft geen logische verklaring voor het deponeren van de zaak bij de pg. Eerst wordt gezegd dat hij niet reageert op anonieme beschuldigingen. Dan wordt beweerd dat hij dat wel doet als dit wijdverspreid is. Op zeer regelmatig bezochte sites worden hoge functionarissen van deze regering heel nadrukkelijk beschuldigd van corruptie. Hoge functionarissen in een land als Suriname moeten dat verwachten en op een nog grotere schaal wordt zelfs de USA-president Obama beschuldigd dat hij bijvoorbeeld tot een bepaalde groep van mensen zou behoren. De zaak onder de aandacht van de pg brengen is terecht, maar men had juist moeten vragen dat de pg even onderzoekt (voor zover mogelijk) of er inderdaad alles richtig aan toe is gegaan. De indruk ontstaat juist dat men de verspreider van de mail – die op waarheid of onwaarheid kan berusten – wil laten aanpakken ongeacht het waarheidsgehalte. De mail zoals dat gestaan heeft in de media heeft niets verontrustend als gelet wordt wat in het openbaar beweerd wordt over deze regering wat corruptie aangaat. Er is zelfs gezegd dat de president een corruptie faciliterend beleid voert en men is zelfs verder gegaan. In de mail wordt beweerd dat de auto die de regering laat importeren veel goedkoper is. Is dat niet waar? Verder zou een zekere ‘Jordan’ in de zaak betrokken zijn en wij vagen ons af waarom geen bonafide autobedrijf dat aan mensen emplooi verschaft. Verder gaat men ervan uit dat het verschil door een aantal mensen is verdeeld. Waar dient de pg-aanklacht toe? Om critici bang te maken en te muilkorven, omdat er meer in petto is? Om te achterhalen of de beweringen in die mail waar zijn? Of om de meneer of mevrouw te laten vervolgen? Dat is in deze zaak ook duister.
