Voorbeeldfiguren spelen een belangrijke rol in ons leven. Bij veel van wat wij doen en laten in het dagelijks leven en de keuzes die we daarbij maken, worden wij gestuurd en geïnspireerd door aansprekende of juist afschrikwekkende voorbeelden. Niet alleen in opvoeding en onderwijs is de voorbeeldfunctie van opvoeder en docent een erkende invloedrijke factor, maar ook het volwassen leven van het autonome individu laat zich bij zijn keuzes en zijn zingevende oriëntatie in hoge mate leiden door voorbeelden, ook al is men zich dit niet altijd bewust. Het kan daarbij gaan om levende voorbeeldfiguren uit de directe omgeving, maar ook om personages uit films of romans, bekenden uit de media, politici, kunstenaars, historische figuren, enzovoort. Runaldo Ronald Venetiaan is zo een voorbeeldfiguur in privé en in publiek. Hij vertegenwoordigt een generatie politici die afstudeerde in Nederland doch koos voor het Surinaams belang. Hij is een dichter en intellectueel die velen heeft geraakt. Na zijn gevangenneming in de tachtiger jaren door de militaire machthebbers onder leiding van Bouterse werd de voormalige onderwijsminister, na de ‘telefooncoup’, president van het land. Hij heeft op aandringen van het IMF een zeer impopulaire maatregel namelijk het Structureel Aanpassingsprogramma (SAP) uitgevoerd om de economie van Suriname opnieuw op spoor te krijgen, aangezien de militaire machthebbers het land in een weergaloze monetaire malaise hadden gestort. Regeringen die populair wensten te blijven, voerden het SAP niet uit, dus was het een heldhaftige daad om dat risico te nemen en tegelijkertijd een duidelijk voorbeeld hoezeer Venetiaan begaan was met Suriname. Na de ‘kapitaalcoup’ in 1996, werd Venetiaan in het jaar 2000 opnieuw president van het land met een vervolgtermijn in 2005. Mijn persoonlijke ervaringen met hem zijn van dusdanige aard dat ik te allen tijde een zeer diep respect en ontzag voor hem en zijn politiekvoering zal blijven koesteren. Als mens is hij zeer begaan, heeft hij een enorm goed luisterend oor voor situaties en problemen, blijft hij immer correct in taalgebruik en benadering en is hij te allen tijde een leerkracht. Ik leerde van hem onder andere het onderscheid tussen ‘Caraibisch’ en ‘Caribisch’ kennen en de juiste bewoording gebruiken. Als president nam hij altijd weloverwogen besluiten en de kritiek op hem betrof het eindeloos wikken en wegen, eer hij tot een definitief besluit kwam. Een voorbeeld betreft de eis van de toenmalige NDP-oppositie en delen van de coalitie om minister Jong Tjien Fa van RGB naar huis te sturen vanwege vermeende malversaties op zijn ministerie. President Venetiaan is bij het nemen van politieke besluiten nimmer over een dag ijs gegaan (voor zover ik weet en mij kan herinneren) en heeft als president een zeer sobere levensstijl gehad waarbij luxe auto’s, reizen en uitgaven taboe waren. Een president die geen straatpoliticus is en nimmer bezig is geweest met het ‘regelen’ van zijn kinderen of echtgenote evenmin enige corrupte handeling kan worden verweten. Een waardige president in alle opzichten, die zich nu terugtrekt om de ‘jonge leeuwen en leeuwinnen’ van zijn partij de gelegenheid te geven zich te profileren. Hulde en dank aan Runaldo Ronald Venetiaan en echtgenote voor een tijdperk van hoge morele waarden en normen: ‘God heeft ons herinneringen gegeven opdat wij zomerrozen hebben in de winter van ons leven’ (in de woorden van de Schotse auteur en dichter James Barrie, zie Peter’s Quotations: Ideas for Our Time(1977), p.335, samengesteld door Laurence J.Peter).
mr.drs.Sharmila Kalidien – Mansaram
