Vroeger had men overgangsmijlpalen met vast werk, een huwelijk en de komst van kinderen. De overgangen waren, met name voor de jongens, duidelijke stappen naar volwassenheid. Vandaag ziet men in Suriname dat volwassene nog tot laat in de twintig en soms begin dertig bij hun ouders wonen. Roltransities worden uitgesteld en rolpatronen worden verlegd.
Weg naar volwassenheid
Over de hele wereld worden in het algemeen dezelfde punten genoemd die het volwassen leven bestempelen. Dat zijn onder andere verantwoordelijkheid nemen voor de gevolgen van gedrag, onafhankelijk beslissingen kunnen maken en financieel op eigen benen kunnen staan. Deze punten worden gradueel verworven en omdat het minder duidelijk zichtbare punten zijn, is het steeds moeilijker om vast te stellen of iemand volwassen is. Vaak duurt het ook langer voordat het zover is. Het uitstellen van vertrek uit de ouderlijke woning vormt hier in het algemeen de basis van volwassen gedrag.
Het goede voorbeeld van volwassenen
Een van de belangrijkste punten is verantwoordelijkheid nemen voor de gevolgen van het gedrag. Dit wordt binnen de Surinaamse maatschappij met moeite bereikt. Politici, leidinggevenden en woordvoerders zijn voorbeelden voor de opgroeiende jeugd. Maar hoe vaak vindt men een goed voorbeeld uit deze regionen? Woorden worden teruggenomen. Er wordt naar elkaar gewezen als verantwoordelijke en schuldige. Schelden word gezien als communicatie.
Een maatschappij waar ondernemingsschap gewaardeerd wordt, is over het algemeen in staat om onafhankelijke beslissingen te maken. In een land als Suriname waar de meeste burgers als ambtenaar bij de overheid werken, is ondernemerschap ver te zoeken. Volgens het Algemeen Bureau voor Statistiek had 61% van de beroepsbevolking een ambtelijke functie. Internationaal gezien is dit uitzonderlijk hoog. Niet alleen in Westerse landen is het ambtelijk bestuur niet zo groot, maar ook bij de zuiderburen in Brazilie (8%) en landen zoals Rusland (20%) ligt het percentage niet zo hoog.
Het financiële plaatje is een belangrijke rol voor het uitstel van vertrek uit het ouderlijk huis. Huurprijzen zijn torenhoog en worden voornamelijk in euro’s en Amerikaanse dollars betaald. Iets wat de meeste jongeren niet verdienen. Dan komen de kosten om te eten, drinken en kleding er nog bij.
Gevolgen van thuis wonen
Wanneer de kinderen de adolescentenfase voorbij zijn, zullen beide partijen (zowel de kinderen als ouders) beseffen dat verhoudingen veranderd zijn. Kinderen zijn niet langer meer waar ouders zeggenschap over hebben. En kinderen moeten zich verzoenen met de regels van het huis. Natuurlijk is een open gesprek belangrijk waarin gecommuniceerd kan worden om het huishouden te verdelen en toch de nodige vrijheid te geven.
Maar ook in de financiën kan verandering komen. Ouders kunnen in plaats van eten, drinken en kleding kopen voor het kind, ook een financiële bijdrage doen wanneer de inmiddels volwassene zelfstandig gaat wonen. Na de adolescentie kan men ook gemakkelijker uitvliegen dan de meeste Surinamers in eerste instantie denken. Jongeren kunnen met vrienden gaan wonen en zo de huur delen om het betaalbaar te maken. Door het verantwoordelijk stellen van het gedrag bij de jongeren, hoeft men zich niet meer controlerend, dwingend en opdringerig op te stellen.
