De eerste in een uitgebreide rij sprekers bij de herdenking van de Marrondag was de voorzitter van de Stichting 10 Oktober 1760, Leo Atomang. Hij zei in zijn openingsspeech dat de Creoolse en de Marrongemeenschappen een voorbeeld moesten nemen van de andere etnische groeperingen. ‘Heb je ooit gehoord van een Bos-Chinees of een Bos-Hindoestaan’, was zijn vraag. Hij benadrukte dat het tijd werd één te worden. De boodschap van Celsius Waterberg was ‘Vrijheid door strijd’. Hij gaf aan dat de strijd nog niet gestreden was. Volgens Waterberg stond de strijd nu in het teken van de gelijke rechten voor Inheemsen en Marrons, maar nu geen strijd met wapens maar met kennis. Vol trots deelde hij mede dat ondanks alle moeilijkheden die de Marrongemeenschap ondervond, zeker 30% van de universitaire studenten uit die gemeenschap kwam. Hij eerde de studenten om hun inzet en het positieve beeld dat zij uitdroegen naar de rest van de maatschappij. ‘Sabi joe seefie lek’ Marron en tek’ yu presi na ini na samenleving’, waren de woorden waarmee hij zijn speech afsloot.
Kapitein Joekoe sprak de wens uit dat de president en de regering zich inzetten om communicatiemogelijkheden te bewerkstelligen voor zijn mensen in het binnenland. ‘Wij zitten op maar anderhalf uur varen van Moengo en hebben geen telefoonverbinding.’ Ook hij sprak zijn goedkeuring uit over het feit dat diverse etnische groeperingen de Dag der Marrons samen vierden.
Ter afsluiting van de openingsceremonie werden er diverse certificaten uitgereikt aan Marrons die het afgelopen jaar een positieve bijdrage hebben geleverd aan de maatschappij. Onder andere Dhr. Landveld en Mw. Cynthia Leune-Allendi kregen een certificaat. Volgens mevr. Drenthe waren het vooral Marronvrouwen als Leune-Allendi die steeds prominent aanwezig waren op belangrijke posities in de maatschappij. Leune-Allendi voerde ook het woord namens alle Marrons die het certificaat in ontvangst hadden genomen. Onder de aanwezigen waren ook DNA-lid Ronny Asabina en minister Falisi Pinas.
