Sinds kort is het nieuwe zorgstelsel ingevoerd. De overheid stelt zich hierbij garant voor de kosten bij de medische zorg van bijvoorbeeld schoolgaande kinderen of ouderen. In de dagelijkse praktijk blijkt, nog steeds, dat deze garantie van de overheid niet effectief is. Mensen met een zorgpas van de overheid, worden behandeld als tweederangs burgers. Een verhaal uit de praktijk van M.L. Deze moest afgelopen weekend met zijn schoonmoeder naar de Spoedeisende Hulp van het Academisch Ziekenhuis. Wat hij daar meemaakte, was schokkend. Volgens M.L. was de eerste opvang goed. Het registreren gebeurde georganiseerd. “Maar toen wij onze code kregen, begon de ellende.” Zij moesten op de gang wachten. “En wij niet alleen. Overal zag je mensen, soms met zuurstofmaskers, naar lucht happend.”
Er heerst een schrijnend tekort aan opnamemogelijkheden voor patiënten. “Er bleken simpelweg niet genoeg bedden te zijn!” De code die men krijgt na de registratie geeft een vrij duidelijke schatting van de wachttijd aan, gebaseerd op de ernst van de klacht. Helaas wachten mensen soms wel 3 tot 4 dagen op de SEH voor ze daadwerkelijk opgenomen kunnen worden. Tot grote verbazing van M.L. bleek er nog een andere maatstaf te zijn die bepalend was voor de snelheid waarmee men kon worden opgenomen ongeacht de ernst van de klacht: betaling in contanten.
Op de vraag waarom de nieuwe zorgpas, nota bene een pas van de overheid, niet voldoende was, gaf de dienstdoende arts het volgende antwoord: “die pas van de regering stelt niks voor”. “Het gaat om de kosten. En wij hebben nog geen cent gezien van de regering. Dus als de kosten door uzelf voldaan kunnen worden, dan nemen wij met alle plezier uw schoonmoeder op!” Deze kosten moet men dan ook direct voldoen. Het is niet zo dat de procedure vast in gang wordt gezet, terwijl er geld kan worden gehaald. Op dat moment moest M.L. SRD 4.000 betalen, pas daarna kreeg zijn schoonmoeder de zorg waar zij recht op heeft.
De selectieprocedure voor het opnemen van patiënten zou puur op basis van de ernst van de klacht moeten zijn en daarbij zou geld geen rol moeten spelen. Het lijkt erop dat het ziekenhuis niet mee wil werken aan het nieuwe zorgstelsel van de overheid en het keihard opzij schuift. Tekort aan bedden is een probleem waar dringend een oplossing voor moet worden gezocht. Tot die oplossing er is, mogen de houders van de nieuwe zorgpassen daar niet de dupe van worden.
