Voor de ondernemer was het groot feest: met een knetterende pagara opende hij zijn nieuwe zaak. Voor de buurtbewoners betekende dit echter de volgende verstoring van hun woonrust – want na het vuurwerk volgt zeven dagen per week, vele uren per dag, de drukte van een economische activiteit midden in hun woonomgeving. Opnieuw vestigt zich een zaak in hun eens zo prettig-rustige omgeving. Rond de Hermitage Mall voelen de bewoners, net als in verschillende andere woonwijken van Paramaribo, zich geterroriseerd door ondernemers.
In bondgenootschap met regeringsautoriteiten bouwen ondernemers complete woonbuurten (letterlijk) om tot onleefbare gebieden. Burgers die hebben geïnvesteerd in eigendomswoningen in oorspronkelijk als woonwijk bestemde gebieden zien hun leefomgeving aangetast door oprukkende handelsactiviteiten midden in hun woonwijken. Verkeersoverlast, parkeeroverlast, zwerfvuil, en continu geluidsoverlast zijn de gevolgen van deze “economische ontwikkeling”.
“Er zijn geen bestemmingsplannen,” luidt de standaard-reactie van de verantwoordelijke autoriteiten wanneer verontwaardigde burgers bij hen protesteren. Maar ondertussen wordt er wel degelijk bestemd: alle zakenpanden worden zonder enige beperking toegelaten, waar dan ook, voor welke activiteit dan ook. Er verrijzen zelfs bedrijfspanden nog voordat er officieel hiervoor een winkelvergunning is verleend. Daags voor de opening van de nieuwe zaak kan de oplettende burger de toekenning in het staatsadvertentieblad zien – of niet….
Rond de Hermitage Mall hebben de bewoners zich de vorige maand nog schrap gezet tegen het dwaze plan voor de vestiging van een amusementshal/bar-dancing midden in hun wijk. Daarvoor was het pand een autohandel, waartegen ook al was geprotesteerd door de buurtbewoners. Toch kwam die er. De buurt heeft bezwaarschriften ingediend en protesten aangetekend bij de verantwoordelijke ministeries van Openbare Werken en van Handel & Industrie, bij de Districtscommissaris en bij de voorzitter van De Nationale Assemblee. Zij vragen zich af waarom de autoriteiten het door hen zelf geconstateerde gebrek aan de regelgeving niet aanpakken en zorgen voor de zo gewenste ordening. Steeds meer buurten raken verpest.
En steeds meer burgers krijgen de indruk dat deze situatie bewust in stand wordt gehouden door een bepaalde groep belanghebbenden die daarvoor ook toestemming krijgen van de overheid. In troebel water is het immers goed vissen. En als er geen regels zijn voor gebieden waar woonhuizen, fabrieken, amusementsbedrijven, vliegvelden, kippenfarms moeten komen te staan, kunnen ondernemers zich inbeelden dat zij “het recht hebben” om in woonwijken te ondernemen. Ondernemers beroepen zich op het recht om in een woonwijk te mogen ondernemen omdat er geen bestemmingsplannen zijn. Maar met hetzelfde recht kunnen buurtbewoners zich beroepen op hun aanspraken om ongestoord te kunnen wonen omdat ontbrekende bestemmingsplannen de ondernemer niet automatisch méér rechten geven dan de reeds gevestigde bewoners.
Wanneer komen de autoriteiten in actie?
Wat moeten de burgers nog meer doen om zichzelf te beschermen waar de overheid hen in de steek laat?
Op zaterdag 27 juli houdt de buurt een ‘zwijgzaam’ protest, waarbij in alle drie straten rond de Hermitage Mall de bewoners hun onvrede over het gebrek aan ordenende regelgeving op een krachtige wijze kenbaar maken.
