De strijd om de politieke macht tussen de leiders van de KTPI en de PBIS, respectievelijk tussen Iding Soemita en Sadikoen Djojoprajitno (Salikin Hardjo) is al in 1949 begonnen. Deze strijd is subtiel voortgezet binnen de tweede en derde generatie politieke leiders. Verschillende pogingen werden en worden ondernomen om hierin een einde te maken, doch vanwege diverse redenen zijn alle pogingen mislukt. Pogingen werden inderdaad geïnitieerd, maar de implementatie daarvan stuitte op politieke en privébelangen. Vandaag de dag denken de achterban en de leden van de politieke partijen niet aan dit probleem. Velen denken alleen aan hoe aan de beurt te komen voor de veiligstelling van zichzelf. Niemand denkt echt hoe zij in 2015 zullen stemmen of welke groep zij zullen steunen. Want het leiderschapprobleem dat vanaf de achteruitgang van de KTPI en de met rassé stappen vooruitgang van Somohardjo is ingegaan, bestaat nog.
Niemand heeft gedurfd om dit probleem te claimen. Het is en blijft een lelekoe. Hoewel beide politici nimmer publiekelijk kenbaar hebben gemaakt dat het leiderschapsprobleem beslecht is, laat de achterban zelf de oplossing van dit probleem over aan de tijd. In het Javaans zegt men “men leklek dewe bisok tempone teko dewe”. Ook tijdens de periode van Bapak Iding Soemita had hij nimmer geclaimd voor een of ander leiderschap der Javanen. Die strijd loopt parallel met die om het politiek leiderschap, hetgeen tot heftige conflicten binnen de groepering heeft geleid en waarbij vaak diepe wonden zijn achtergelaten. In de periode 1949-1969 lag de politieke macht in handen van de KTPI onder leiding van Iding Soemita, die zich vanwege zijn tijdgeest en politiekvoering met harde hand wist te handhaven.
Met de oprichting van de SRI werd de strijd om de politieke macht heftiger. Hoewel de SRI in de periode 1969-1973 ook in het machtscentrum zat, had zij vanwege haar afhankelijke positie tegenover de VHP, niet veel te zeggen. In de periode 1973-1996 ontwikkelde de KTPI zich vanwege haar politiekvoering tot een belangrijke machtsfactor.
De strijd tussen de KTPI en de Pendawalima tijdens de verkiezingen van 23 mei 1996 om in het machtscentrum te komen is bijzonder heftig geweest. Hierdoor stonden leden van beide politieke partijen vijandig tegenover elkaar. Salam Somohardjo en Willy Soemita zullen het in de toekomst waar moeten maken om zich als leider van de Javanen te profileren.
Salam Somohardjo heeft zijn doorzettingsvermogen als een potentiële oppositieleider geprofileerd. De Pendawalima behaalde bij de verkiezingen van 25 mei 1996 op eigen kracht 4 DNA-zetels. Op 25 mei 2000 haalde zijn partij 6 DNA zetels en de KTPI met veel moeite 2. In het politieke gebeuren heeft de KTPI onder de Javaanse politieke partijen tot en met 2000 de politieke macht beheerst. Somohardjo zal na ruim 50 jaar politiekvoering van de KTPI nu de politieke macht binnen de Javaanse groep beheersen. In de nieuw te vormen regering zal zijn partij drie ministeries beheren en twee onderministers mogen benoemen. Gelet op de politieke situatie zullen de Javanen in het machtscentrum blijven en als machtsfactor blijven fungeren. Zij moeten in mei 2015 tonen hoe zij deze positie zullen consolideren lettend op de verwikkelingen en ontwikkelingen binnen het politiek spectrum de laatste tijden niet alleen binnen de groep zelf doch ook binnen het gehele politieke spel.
Kadi Kartokromo
