Hoewel de nieuwe straatnamencommissie elke week intensief vergadert, kan er nog nergens een straatnaambord geplaatst worden. Het CBB heeft daarvoor te weinig personeel in dienst en het krijgt ook geen ontheffing van de regering. De achterstand voor de plaatsing van borden voor nieuwe straten kan zodoende niet worden ingelopen, omdat er geen werknemers daarvoor zijn. Vele overheidsdiensten hebben wel genoeg mensen in dienst, maar die hebben geen goede opleiding genoten om dit werk nauwkeurig te doen. Daarnaast krioelt de overheid van politiek ‘geregelden’ en met deze mensen weet de overheid zich blijkbaar ook geen raad. Deze slecht opgeleide mensen zijn bijna nooit aan het werk en kunnen moeilijks iets doen, maar ze frustreren wel de hele ontwikkeling van het land. Want zo meteen staan de verkiezingen van 2015 voor de deur. Als de straten in de nieuwe projecten geen naam hebben en de huizen ook geen BR-nummer krijgen, zijn de problemen met de kiezers in 2015 nu al voorspelbaar. Die kiezers moeten voorkomen op de kiezerslijsten, anders krijgen zij geen oproepingskaart en de mensen die al deze gegevens in de computer moeten invoeren, moeten ook goed op de hoogte zijn van alle standaard software computerprogramma’s. En dat is meer dan een sms-je sturen naar jouw vriend of als een ‘onvolwassene’ aldoor spelen met je BlackBerry.
Het is ook algemeen bekend dat veel aanvragen voor straatnamen in het verleden zijn kwijtgeraakt of bewust zijn verdoezeld. In particuliere projecten hebben eigenaars toen hun eigen bord geplaatst, omdat zij het wachten op het CBB al moe waren. Maar die straten komen niet voor op de keizerslijsten. Zo zijn de grondleggers van de vier grote mediabedrijven ook nergens ‘beloond’ met een straatnaam, de knappe koppen ook niet en maar een paar kunstenaars zijn beloond die het gezicht van Suriname cultureel hebben bepaald. Er bestaat ook nog veel kritiek op de vernoeming van veel historische straatnamen naar politici. Bij die naamswijzigingen heeft men indertijd niet naar de mening gevraagd van de authentieke bewoners van de straat. Deze aanpak past niet in de huidige mondiale ontwikkeling van inspraak en transparantie. Suriname had het goede voorbeeld hiervan wel moeten volgen in andere landen, dan was men nu van een hoop boosheid van de eigen landgenoten bespaard gebleven.
Ben Mitrasing
