Als columnist zoek je altijd een onderwerp voor de volgende editie. Vaak ben je bezig om je heen te kijken en te hopen op dat ene vonkje, en ’tjakka’. Ik kreeg de onderwerpen letterlijk in mijn schoot geworpen. Mooi, laten we beginnen. Ik had met een paar vrienden een halve afspraak om naar de match Jong Rambaan tegen West United te gaan op Lelydorp. Van het werk reed ik vol enthousiasme er naar toe, belde mijn vrienden op en liep rustig genietend van een mooie middag richting het Emile Brielstadion. Het was lekker druk buiten en ik dacht: dit wordt ‘ballen’ geblazen, een ouderwetse knokwedstrijd met als leuze de dood, of de gladiolen; dus erop of eronder. Als je van de media bent mag je op vertoon van je pas zonder een kaartje te kopen naar binnen. Ik besliste anders en kocht netjes een kaartje van 10 SRD, eenmaal binnen was het natuurlijk handjes schudden met vrienden en enkele bestuursleden van de LSB. Ik ben ook een beetje kind van de LSB, maar goed eenmaal binnen vind ik het altijd top om een babbeltje te houden met m’n goeie vriend ‘Skero’. Ineens werden we opgeschrikt door rumoer van buiten en het kwam steeds dichterbij; racistische scheldwoorden werden geuit en ineens mochten we aanschouwen het beschaafdheidsniveau van een man die voetballers, een arbiter moeten noemen. Hij leidde zijn wangedrag in door te stellen dat hij arbiter is bij de SVB en op basis daarvan, hij gratis naar binnen mag. Dus meneer wilde geen tien SRD neertellen, en ging tekeer als een onvervalste Turk. ‘Yu ka Hindoestaan’ werd geslingerd naar het hoofd van LSB bestuurslid Steven die we allen kennen als een vrij aardige man. Deze arbiter die ik nu ga introduceren als meneer Limon, kon er geen genoeg van krijgen en wilde blijkbaar een paar hoofdstukken toevoegen aan Hitler zijn ‘Mein Kampf’. Ik zag dat de racistische scheldkanonnade van deze SVB arbiter, Steven niet in z,n kouwe kleren ging zitten. Het tragische in deze is dat Steven helemaal geen Hindoestaan is, maar een ‘Dogla’. Dat terzijde, de vraag is of deze arbiter gezien hij uit de kast is gekomen als een onvervalste racist, wedstrijden wel onpartijdig kan fluiten. Wat ik gehoord heb aldaar ben ik ervan overtuigd dat mensen van Hindoestaanse komaf geen kans maken bij deze arbiter. De LSB heeft direct duidelijk gemaakt dat deze meneer nooit meer zijn racistische poten mag zetten op de voetbalvelden onder het beheer van de LSB. In een brief is dat ook aan de SVB kenbaar gemaakt; de zaak is nog in behandeling. Ik heb het ook later kenbaar gemaakt aan de heer Niekoop en Gobardhan van de SVB. Deze nare man mag nooit meer de garderobe van het nobele beroep van arbiter in bezit hebben. Meer woorden wil ik aan deze nare man niet vuil maken! Wat de wedstrijd betreft; het was tien keer niets. Rambaam moet rooie oortjes krijgen. Je speelt de belangrijkste wedstrijd van je leven en het leek op een potje ‘kas ke mar’ voetbal. De ogen deden pijn; geen speler ging de ander voorbij; Rambaan was bang en koos voor ballen op de spitsen die op hun beurt kozen de zijkanten op te zoeken waar zelfs geen hond gevaarlijk is. Een soort van lange-halen-gauw-thuis voetbal. Jong Rambaan is gewoon nog niet op het niveau om topsectie voetbal te spelen. Zo’n tien minuten voor einde van de wedstrijd besloten mijn vrienden en ik onze teleurstelling bij een vriend thuis met bier weg te drinken.
Een ander onderwerp welke mij in het gezicht sloeg was het drama van vrouwlief van Wansabesari ; die heeft SRD 74.000 cadeau heeft gehad van Adna, onze zwaar mislukte minister van Sport- en Jeugdzaken. Ik heb vorige week de minister de oorlog verklaard en voilà, dit mag u in uw zak steken heer minister. Er is zoveel al geschreven en gezegd hierover; inhoudelijk bent u zeker op de hoogte, indien niet verwijs ik u naar Dagblad Suriname van 17 juli, waarin Jaswant Gajadien het fijntjes heeft uitgelegd. Deze gasten zijn walgelijk. Men waant zich democraat maar gedraagt zich als demagoog en neofascist. Naar mijn mening zijn ze bestuurders die geen democraten zijn, doch gebruik maken van het democratisch bestel om na het verkrijgen van macht de democratische instituten uit te hollen. Zie maar wat van het departement Sport- & Jeugdzaken verworden is. Als u een echte leider bent en een ‘departementje’ mag beheren zou u toch tien keer moeten nadenken om uw vrouw als consultant aan te nemen. Dat is al fout. Een andere zaak is dat de heer Wansabesari zonder enige ‘sari’ komt uitleggen dat zijn vrouw in Indonesië internationaal sportmanagement heeft gestudeerd en in Suriname zou ze ook de RSA-sportcursus hebben gevolgd. Geweldig, Chapeau! Kunt u de diploma’s op tafel leggen? Dan weten we met wat voor Florence we te maken hebben; of we te maken hebben met de Surinaamse Florence Nightingale of onze Florence nachtmerrie. Het doek is gevallen voor onze Adna en zijn ‘bushuisjespolitiek’. Geen enkele stafmedewerker op het ministerie neemt deze gast nog serieus en ik had het al in den beginne voorspeld. Er zijn heel weinig Surinamers die hun bovenkamer goed geveegd hebben en in elk geval kan ik wel stellen dat het krioelt van spinnenwebben in de bovenkamer van deze minister. Een goede vriend van me had de luxe om in een select gezelschap te zitten met topambtenaren van het ministerie van Sport- en Jeugdzaken. Er werd een suggestie gedaan om aan de regering te vragen de US$ 6 miljoen van het Staatsolie Sportfonds onder te brengen bij dit ministerie; simpelweg omdat daar ook de aanvragen van sportprojecten binnenkomen voor financiering. De topambtenaren schudden hun hoofd en zeiden met hoofdletters: LIEVER NIET! Ze betwijfelden sterk of het geld de sport ten goede zou komen op het ministerie Teki jang nieuwe stijl!
[email protected]
