In de laatste decennia wordt aan de snelle groei van een aantal landen veel aandacht besteed. Het gaat hier in de eerste plaats om de BRICS-landen Brazilië, Rusland, India, China en Zuid Afrika. China, die op én na de grootste economie ter wereld heeft, wordt in bepaalde kringen zelfs aangeduid als semi Superpower.
Ontwikkelingen wijzen erop dat ook India op weg is een grote mogendheid te worden, omdat tegen 2020 dit land met 1.2 miljard inwoners tot de 4 grootste economieën zal worden gerekend. Zij beschikt over veel soft power, goed functionerende instituten, handhaaft de Rule of Law, houdt regelmatig regionale en nationale verkiezingen, onderhoudt goede betrekkingen met een talentvolle diaspora en zal binnen 10 jaren beschikken over “the biggest potential workforce”.[i]
Hierna zal nader worden ingegaan op de successen, problemen en perspectieven van dit groot land.
- 1. Hervormingen en binnenlandse ontwikkelingen
Voordat India in 1947 onafhankelijk werd, voorspelden vooral de koloniale machthebbers dat in India, na vertrek van de Britten, de infrastructuur zou instorten en de nieuwe staat zou uiteenvallen. “If the British left, then the entire gamut of public services created by them- the judicial, medically, railways and public works departments would perish and India will fall back rapidly through the centuries into barbarism and privations of the Middle ages”.[ii]
Na 66 jaren is de soevereine staat niet uiteengevallen ondanks moorden, geweldplegingen en barbarisme vlak na de onafhankelijkheid. Tijdens de afgelopen decennia heeft het land onder meer te lijden gehad van terrorisme, maoïstische opstanden, binnenlandse onlusten en heeft oorlogen met buurlanden gevoerd.
India was na zijn onafhankelijkheid een arm en achtergesteld land en bleef in de eerste jaren een ontwikkelingsland mede vanwege de trage groei, de zogenaamde Hindu rate of growth. Ook India wilde niet achterblijven en veranderde zijn beleid van idealisme naar realisme. Na invoering van een aantal hervormingen in 1991 en “good governance” nam de groei snel toe en was in 2010 zelfs 10%. Deze groei heeft onder meer geleid tot vermindering van armoede, verbetering van gezondheidszorg en onderwijs en het ontstaan van een middenklasse van ruim 300 miljoen. Het imago van een arm en achtergesteld land heeft zij van zich kunnen afschudden.
Van de 247 miljoen huishoudens beschikken tweederde over elektriciteit en de helft over een televisie. Ruim 895 miljoen heeft telefoon. Ruim 470 miljoen had een inkomen tussen $1000 en $ 4000 per jaar. Verwacht wordt dat dit aantal zal groeien tot 570 miljoen binnen 10 jaren. Hierdoor kan een markt ontstaan van $ 1 triljoen. Het aantal armen is belangrijk teruggebracht van naar schatting tussen 100 en 200 miljoen, maar ongelijkheid tussen arm en rijk is nog erg groot en ruim een derde deel van de bevolking leeft met minder dan de “subsistence level” zoals vastgesteld door de Wereldbank. Inmiddels is gebleken dat niet alle fondsen en andere middelen de armen bereiken, vanwege corruptie gepleegd door verschillende tussenpersonen. Volgens een rapport van de Wereldbank werd in 2010 $ 28.6 miljard uitgegeven aan armoedebestrijding, maar bv. 59% van de hoeveelheid graan bereikte de armen niet. In navolging van programma’s in Brazilië (Bolsa familia) en Mexico (Opportunidades) worden nu rechtstreeks fondsen en andere middelen beschikbaar gesteld. Omdat een deel niet kan lezen en schrijven, worden identiteitskaarten verstrekt en bankrekeningen geopend waardoor de beschikbaarstelling van fondsen wordt vergemakkelijkt. “Identification schemes are becoming large enough. India has used hundreds of millions of biometric smart cards that countries are coming to know their poor literally by name.”[iii]
Een “National Rural Employment guarantee Act” stelt per gezin een niet werkende persoon in staat om gedurende 100 dagen per jaar inkomen te genieten.
De Right to Education Act stelt minimumeisen vast zoals aantal leerlingen per leerkracht en goede voorzieningen (nette schoollokalen en voldoende gelegenheid voor recreatie). Het belang van goed onderwijs, trainingen en de behoefte aan geschoolde krachten op praktisch elk niveau neemt steeds toe. Ruim 500.000 van India’s 1.4 miljoen scholen worden door particulieren of bedrijven opgericht en bestuurd. Superrijken zoals Jindal, Premji en Shiv Nadar hebben universiteiten opgericht. Volgens een onderzoek van Credit Suisse blijkt dat een gezin gemiddeld 7.5% van het inkomen aan onderwijs besteedt.
De modernisering van India heeft ook geleid tot het ontstaan van een grote middenklasse en superrijken. India telt thans 55 biljonairs, voorafgegaan door de Verenigde Staten (475), Rusland (96), China (95) en Duitsland (58). Tata, de Ambani’s, Birlas, Premji, Jindal, Mahindra enz. zijn klinkende namen in de mondiale zakenwereld. In november 2010, toen president Obama het Indiaas parlement toesprak, zei hij “India is not simply emerging, India has emerged”. De Verenigde Staten ondersteunt de ambitie van India voor een permanente zetel in de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties.
De regering onderleiding van Premier Manmohan Singh, die nu ruim 9 jaren aan het bewind is, wordt geconfronteerd met corruptie en andere schandalen, groeiproblemen, hoge inflatie en wordt verweten besluiteloos te zijn. “Many in government claim that New Delhi’s paralysis is due to the fact that any new policy or reform is challenged at every turn and in every forum.”[iv]
Bij één van de corruptieschandalen zou de regering benadeeld zijn voor een bedrag tussen $ 6 en $35 miljard. Volgens de voorzitter van een ‘Denk Tank’ in New Delhi worden zakenlieden en invloedrijke politici bevoordeeld. “That is a problem because India’s business sectors such as mining, land development and infrastructure are its most corrupt.
De bestrijding van corruptie heeft nu nationale aandacht gekregen en wordt effectiever aangepakt dank zij de Right to Information Act, alsmede de invloed van sociale media en een kritische pers.
Kriesnadath Nandoe
Juni 2013
