Op 1 juli 1963 heeft de toenmalige premier van Suriname Excellentie Johan Adolf (Jopie ) Pengel in verband met 100 jaar afschaffing van de slavernij een speech gegeven die tot op heden van kracht is. We hebben gemeend delen van zijn speech aan u voor te houden.
“Of schoon vrijheid ongedeeld en ondeelbaar is , is men vrij of onvrij. Bovendien heeft vrijheid verscheidene vormen. Het is de mens niet gegeven om op alle gebieden vrij te zijn. Iemand die in Suriname geboren wordt uit Surinaamse ouders kan er niets aan doen dat hij Surinamer is. Hij staat machteloos tegenover zijn huidskleur en kan er niets aandoen dat zijn ouders zijn ouders zijn. Hij is onvrij op dit gedeelte van zijn levenslot. Toch heeft een Surinamer een grote mate van vrijheid. Als hij verstandig is kan hij door zijn keuzevrijheid iets goed voor Suriname doen. Wij hebben bovendien vrijheid van woonplaats, vrijheid van beweging, vrijheid van godsdienst, vrijheid van werkkring, vrijheid van vrije meningsuiting, vrijheid van vrees.
Vrijheid staat niet gelijk aan bandeloosheid. Vrijheid is onbestaanbaar zonder zelfbeperking. Democratie eist discipline en discipline eist vrijwillige persoonlijke vrijheid aan banden leggen. De regeerders zijn niet geheel en al vrij. Hun vrijheden zijn nauwkeurig beperkt. Ze zijn rekenschap verschuldigd aan de volksvertegenwoordigers en daardoor aan het volk. De volksvertegenwoordigers hebben op hun beurt een dure plicht tegenover land en volk. Ze hebben het landsbelang te stellen boven het eigen belang. Het algemeen belang boven het groepsbelang. De Staat in zijn geheel moet waken voor de vrijheid van allen. Maar iedereen heeft een taak, wij kunnen niet alleen toeschouwers zijn. Iedereen vormt een onderdeeltje van de Staat.
Hou onze vrijheden voor aan de kleine misleide jeugd dat achter de geslepen propagandisten van vreemde systemen aanloopt, en breng deze soms argelozen terug in de gelederen van bewust en jong Suriname. Leer de jeugd het wezen kennen van onze vrijheid want en van deze jeugd en van onze vrijheid hangt de toekomst.
Ricky W. Stutgard
