Het bestuur Krishnadath van de SVB heeft voor eind van de maand een voetbalcongres aangekondigd. Dit congres moet leiden tot een planning voor minimaal 10 jaar. Het congres moet alle partijen in de voetballerij oprecht betrekken, ook het kandidaat-bestuur dat recent de verkiezingen heeft verloren en de uiterst kritische personen. In principe is men met de voorbereiding laat. De SVB moet het congres ingaan met tenminste1 en het liefst meerdere werkdocumenten. Deze werkdocumenten moeten steeds omvatten de situatie bij de SVB en de verschillende lidbonden, de internationale Fifa-regels en –instructies en voorstellen die het nieuwe bestuur op basis van de consultaties heeft geformuleerd.De verschillende onderwerpen die in de verschillende werkdocumenten (rapporten) aan de orde moeten komen, zijn de administratie en beheer van het voetbalkantoor, intrede van algemene beginselen van behoorlijk bestuur, de ontwikkeling van jeugdvoetbal en een Surinaamse voetbalcultuur, discriminatie in de voetballerij, onderwijs en voetbal, modernisering van statuten en competitie- en transferreglement, democratisering in de voetbalwereld, opleiding van jeugd- en andere trainers, de nationale selectie, inzet van PSA’s, semiprofessioneel en betaald voetbal, het competitiesysteem, de kwaliteit van arbitrage bij jeugd en senioren, het tuchtrecht en –orgaan en een permanent orgaan voor voetbaldialoog dat bij staatsbesluit wordt ingesteld met wettelijke taken. Als het SVB-bestuur zijn werk eindelijk goed wil doen dan zal men niet als vrijwilliger slechts betrokken kunnen zijn bij de zaak. De SVB moet meerdere betaalde beleidsmakers hebben, die moeten verantwoording schuldig zijn aan de algemene ledenvergadering en men moet beloven om bij het afleggen van verantwoording, gevraagd of ongevraagd, alles te koppelen aan het vijf- of tienjarenplan. Dit plan moet, wanneer goedgekeurd, goed gedistribueerd en door gecommuniceerd worden met alle actoren,met name de lidbonden. Dit meerjarenplan moet aangeduid worden als de voetbalbijbel van Suriname. Op het voetbalcongres dat het SVB-bestuur voor eind deze maand heeft beloofd, moet er niet alleen uit de vrije hand worden besproken, maar moet er een slotdocument komen, anders is het congres mislukt zoals dat gebeurde met de landrechtenconferentie van de president. Er bestaat een meerjarenplan van het vorige bestuur, maar het was duidelijk dat deze even snel in elkaar was geflanst. Eerder is gesteld dat het bestuur Krishnadath streeft naar continuïteit van het oude beleid. Dat belooft dus niet veel goeds, want wat de voetbalwereld al jaren nodig heeft is niet voortgaan met het oude beleid, maar het roer omgooien. Voortgaan op de oude voet wil zeggen dat het bij het nieuwe bestuur alleen om gaat om het bestuurschap. Waarom is het SVB-bestuurschap dan zo aantrekkelijk? Hoeveel geld gaat er aan contracten en aankopen van goederen en diensten? Wat is de betrokkenheid van de overgebleven leden uit het oude bestuur bij het uitgeven van SVB-geld? Welke privileges komen er met het lidmaatschap in het SVB-bestuur?De vraag rijst waarom het nieuwe SVB-bestuur een voetbalcongres wil organiseren als men op de oude voet verder wil gaan. Heel vaak is gesteld dat het voorgaande SVB-bestuur niet uitgeblonken heeft en slechts een competitie heeft gedraaid in Paramaribo. De SVB lijkt meer een Paramaribo Voetbalbond en heeft geen landelijke reikwijdte. Het enige wapenfeit van de SVB in de districten is het openen van de verschillende competities. SVB-bestuursleden houden zich verder helemaal niet bezig met de lidbonden, totdat gedurende enkele weken rond de transferperiode de transferperikelen op zijn tafel worden gelegd. In het oude plan is een aantal zaken opgenomen, maar die zijn niet samenhangend en de knellende vraagstukken aangaande het voetbal zijn daarin niet opgenomen. Overnemen van de oude plannen betekent dat men voortgaat op basis van prioriteiten, waarin de actoren zich niet terug kunnen vinden. Een voorbeeld is de financiële ondersteuning van de lidbonden. De indruk bestaat bij ons geenszins dat de lidbonden verlegen zitten om financiën. Wat er bij de lidbonden ontbreekt, is aansturing vanuit de SVB in de vorm van de naleving van de Fifa-regels voor competities en wedstrijden, maar ook in de vorm van het aanmoedigen van jeugdvoetbal, het faciliteren van links met de lokale scholen en goed draaiende kantoren. Wat de SVB nu nodig heeft, is een team van deskundigen dat onbevooroordeeld en zonder hechte relaties met het Surinaamse veld het SVB-beleid helpt opzetten en uitvoeren. De deskundigen moeten wel goed op de hoogte zijn van de voetbalproblematiek in Suriname en niet zozeer uitgaan van vooroordelen als ‘Surinaams op tijd’ of een Surinaamse antipathie tegen orde. Maar daarvoor hebben de deskundigen wel wetenschappelijk vastgelegde rapportages met inbreng van de actoren nodig. Het voetbalcongres kan daartoe als beste dienen.
