Het is nu eenmaal de vloek van elke slechte daad dat die steeds doorgaat slechte dingen voort te zetten. Wat heden verworpen wordt door een samenleving heeft heel dikwijls zijn ontstaansbron in het verleden . Wanneer vandaag de dag corruptie in ons land door zij die het eens voor het zeggen hadden, wordt veroordeeld, moet teruggegrepen worden naar achterliggende regeringsperioden, waarin misleiding, bedrog, onrecht en onbetrouwbaarheid van politici het klimaat vormden waarin zij hun bestuurlijke taken meenden te moeten vormgeven. Vandaag de dag wordt door ‘de andere zijde’ in de nationale vergaderzaal moord en brand gegild over de ernstige vormen die corruptie in ons land heeft aangenomen. Het zij toegegeven, ook het zittende regiem heeft de strijd tegen dit verwoestend verschijnsel, waarbij regeerders, assembleeleden, ambtenaren en malafide handelaren en ondernemers vaker zijn betrokken, niet merkbaar aangebonden. Wie het verleden evenwel voor de geest haalt, zal geen beter beeld aan het oog zien voorbijtrekken. Waarschijnlijk zou het rustiger zijn in de binnenwereld van velen in ons land, wanneer de krantenkoppen en redactionele beschouwingen er niet zouden zijn. Want het zij gezegd: het oprakelen van gebeurtenissen uit het verleden is de mediawerker wel toevertrouwd. Uit hetgeen de samenleving door de pers eerder werd voorgehouden blijkt dat de Centrale Landsaccountantsdienst(CLAD) tijdens onderzoek op Openbare Werken heeft geconstateerd dat over het jaar 2009 bij aannemingscontracten de vereiste aanbestedingsdocumenten, gunningsadviezen en stukken van de Onderraad voor Aanbestedingen en Gunningen (ORAG) totaal ontbraken. Deze documenten konden ten tijde van het accountantsonderzoek niet worden gepresenteerd. In het jaar 2007 heeft de departementsleiding het aanwezig zijn van vereiste documenten ter zake van aanbestedingen dwingend voorgeschreven, waaronder projectplannen, dossiers, aanbestedingsdocumenten, gunningsadvies en goedkeuring, die onder meer over het begrotingsjaar 2009 niet konden worden aangetoond door het directoraat Civieltechnische Werken. Een vreemde gedragslijn is geweest, dat door dezelfde departementsleiding de eerder voorgeschreven procedure in 2009 in dier voege is gewijzigd, dat aanbestedingsdocumenten, gunningsadviezen en documenten van de ORAG geen deel meer zouden uitmaken van projectdossiers en in den vervolge onder persoonlijke berusting zouden blijven van de minister zelf. Deze gedragslijn zou corruptieplegers immers verder faciliteren. Transparantie in de projectuitvoering was niet bepaald het geliefde gerecht van de politieke leiding van het departement, aangezien voortgangsrapportage, waardoor verklaarbare verbanden gelegd konden worden tussen projectdoelstelling – toegewezen middelen- resultaten en outcome (effecten), ontbrak. Het zou te ver voeren hier verder in te gaan op de grootschalige vormen van corruptie en fraude die zich tijdens voormalige regiems op verschillende departementen, waaronder LVV, MINOV en Financiën, Natuurlijke Hulpbronnen( getransformeerd naar RGB), hebben gemanifesteerd. Het nieuwe modebegrip bij ons is ‘paradigma ‘ . Een paradigma kunnen wij beschouwen als een kader voor het begrijpen en verklaren van bepaalde aspecten van de werkelijkheid op ieder willekeurig moment, zo leert de literatuur. Paradigma’s zijn interessante verschijnselen, zij ontstaan plotsklaps, zoals de ontdekking van het wiel, de boekdrukkunst, het ontworpen multiple choice systeem. Bedrijfsmanagement en openbaar bestuur zijn gediend met paradigma’s. Maar misleiding ligt ook hier op de loer. De betrouwbare bedrijfsmanager die gewend geraakt is aan rationeel bedrijfsbeleid en het nieuw bestuurlijk paradigma kan moeilijk nagedaan worden door een politicus die door het plegen van interne verkiezingsfraude in de nationale assemblee voor het leven is getekend. Een nieuw bestuurlijk paradigma zal stellig niet ontwikkeld kunnen worden door een leider van een dwergpartij die jaren aaneen een corrupt regiem elke ondersteuning voor machtsconsolidatie heeft geboden. Het verkondigen van de nieuwe politieke boodschap aan het kiezersvolk geschiedt nu ook door een ex-partijleider en gewezen bewindsman die grootschalige corruptie uit zelfbehoud heeft getolereerd, of die in elk geval geen stelling genomen heeft tegen machtsmisbruik door andere invloedrijken binnen de machtskring. De partijleider die in zijn gelederen corrupte figuren herbergt, en die evengoed thans mogen plaatsnemen op de parlementszetel, is het aanhoren niet waard. Geef de intellectueel geen lucifers om mee te spelen. Hoe ten tijde van het Nieuw Front regiem politiek machtigen, waaronder tenminste een bewindsman, privévoertuigen aan de staat verhuurden is geen onbekendheid. Betrokkene valt nu op door zijn zwijgzaamheid in het college. De regeringsleider die de goede maatschappelijke orde reeds op grond van zijn levensbeschouwelijke overtuigingen voor elkaar krijgt, maakt zich onsterfelijk, en plaatst alle voorstanders van corruptiebestrijdende wetgeving voor schut. Wie de wet op de politieke organisaties eens doorneemt, zal zich niet kunnen voorstellen dat partijleiders in ons land elkaar moeten aanspreken over corruptie in en door het openbaar bestuur. De democratie verdeelt de burgers in werkers en luilakken, de politiek voegt daaraan oprechten, maar evengoed ook dieven en bedriegers toe. Velen hebben dat ervaren: in de Surinaamse politiek werpt men parels, niet alleen voor de zwijnen, maar ook voor de zijnen.
Stanley Westerborg
[email protected]
