Op 01 juni 2000 werd door Suriname de VN Conventie voor het tegengaan van ontbossing (UNCCD) geratificeerd. In het verlengde van dit VN-verdrag wordt jaarlijks de World Day to Combat DesertificationandDrought (Werelddag tegen ontbossing en droogte ) sinds 1995 gepromoot op 17 juni 2013. Ontbossing en daarmee gerelateerde droogte zijn voornamelijk een probleem van Afrika. Echter moeten wij als natie oppassen dat wij met onze bossen niet dezelfde fouten maken als die gemaakt door de Afrikanen. Suriname is een topscorer als het gaat om het voorkomen van bossen in relatie tot de landoppervlakte van het territorium. Wij behoren tot de top van de wereld als het gaat om bosbedekking van landoppervlakte. Daarom is behoud van de bossen een onderwerp dat ons regardeert, omdat aantasting van de bossen ons een voordeel ontneemt in de internationale politiek. Suriname heeft wel wat te verliezen als het zijn bossen verliest. Maar wat winnen wij als wij onze bossen behouden? Op deze dag wordt door de VN en vanuit de UNCCD-organen aandacht gevraagd voor de relatie die er bestaat tussen ontbossing en droogte. De VN legt veel nadruk op internationale samenwerking als het gaat om ontbossing. De noord-zuid samenwerking zit met een dilemma, dat veroorzaakt wordt door de industriële behoefte en honger van de geïndustrialiseerde landen en de institutionele zwaktes en de corruptie in bosrijke landen. Vaak wordt beweerd dat de ontbossing in Suriname, afgezet tegen de mondiale snelheid van de achteruitgang, wel meevalt. Maar men vergeet daarbij dat de bijkomende effecten van de ontbossing grootschalig zijn in de vorm van vervuiling. De in 2000 door Suriname geratificeerde conventie om ontbossing tegen te gaan legt verplichtingen op ons land. Wat wij thans merken dat er een rush is naar de natuurlijke hulpbronnen van Suriname. Opeens zijn die ontdekt en iedereen dichtbij de politiek wil een deel van het bos hebben. Er is een nieuwe mode tegenwoordig van de mensen die de boskoorts hebben: men houdt niets geheim en zegt open en bloot dat men bos wil hebben en dat men zaken in het bos zal doen. Men gaat dan ervan uit dat door open en bloot bis te verkrijgen, men tegen zich geen verwijten gemaakt kan krijgen. Niets is echter minder waar. Wij hebben in Suriname een centraal Suriname natuurreservaat en de status van het gebied moet eens duidelijk bekend worden. Wij gingen ervan uit dat dit gebied bedoeld was om de maagdelijkheid van het oerwoud te behouden door menselijk ingrijpen in dit gebied uit te sluiten. In Suriname wordt dit gebied niet ontzien en wij zeiden al eerder dat DNA-leden die een eventueel falend beleid van de regering aan de kaak moeten stellen, zelf tegenstrijdige belangen hebben. Het milieubeleid in Suriname heeft tot nu toe geen effecten gesorteerd als het gaat om het minimaliseren van de beschadiging van het milieu en het bos. Het milieubeleid waaronder het bosbeleid in Suriname moet nog van de grond komen. Droogte is nog geen grootschalig probleem in Suriname, maar het getij zou weleens kunnen keren. De VN stelt dat droogte meer levens eist dan welk ander ramp ook. In totaal hebben ca. 1.6 miljard mensen te lijden gehad aan droogte sinds 1979. Een droogtebeleid ontbreekt in veel landen; er is maar 1 land in de wereld dat zo’n beleid heeft. Droogte moet niet kunnen in Suriname omdat het te maken heeft met goed beleid en dus voorspellen. Droogte is namelijk nooit een plotselinge aangelegenheid. Afrikaanse landen hebben soms vorderingen geboekt en de relatie bewezen tussen ontbossing en droogte en ook bescherming van de bossen en broodnodige regenval. Door de bossen te beschermen en economische activiteiten in deze landen te begeleiden, zag men een toename in de regenval en afnamen van het risico van droogte. Vanwege klimaatsverandering wordt verwacht dat in de toekomst de droogte strenger, frequenter en met een grotere schaal zullen voorkomen. Dat zal maken dat de beschikbaarheid van water zal afnemen. De VN stelt dat nu al 1 miljard mensen op de aardbol al met een waterschaarste zitten. Als er geen maatregelen worden getroffen o.a. richting bescherming van de bossen, zal ongeveer de helft van de wereldbevolking in 2030 te maken hebben met een waterschaarste.Door de VN is aangegeven dat droogte niet het lot is van landen, maar meer een keus op termijn. In Geneva werd in maart 2013 de High Level Meeting on National Drought Policy gehouden. Landen werden hierbij opgeroepen om een uitgebreid nationaal droogtemanagementbeleid op te zetten. Wij hebben een NCCR, maar hebben wij een plan met betrekking tot droogte? Een deugdelijk bosplan is een cruciaal onderdeel van elk goed ontwikkelingsplan. Als wij denken aan de bossen in Suriname, dan is van belang het gegeven vanuit de regering dat ze sinds 2008 betrokken is bij REDD+ onderhandelingen. REDD+ omvat ook activiteiten inzake duurzaam bosgebruik, bosbescherming en het bevorderen van de koolstofopslag moet incorporeren. REDD staat voor Reduction of Emissions fromDeforestationandForestDegradationoftewel het verminderen van uitstoot door ontbossing en bosbeschadiging. In eerste instantie had REDD alleen betrekking op het verminderen van ontbossing. REDD zou voor landen als Suriname daardoor geen meerwaarde hebben. Met een ontbossing van 0,02% per jaar tellen we op internationaal niveau namelijk niet mee als gevaar. Na lang lobbywerk is uiteindelijk de ‘+’ toegevoegd achter REDD, waarbij de activiteiten van duurzaam bosgebruik, bosbescherming en het bevorderen van de koolstofopslag in het bos nu ook geïncorporeerd worden in REDD+. Hierdoor werd REDD+ wel interessant voor Suriname, aldus de regering.Hoewel het REDD+ mechanisme ernaar streeft om de bovengenoemde activiteiten te stimuleren en daardoor één van de oorzaken van klimaatverandering tegen te gaan, namelijk houtkap, wil zij tegelijkertijd de beste ontwikkeling voor Suriname voorstaan. Daarom wordt REDD+ in Suriname gezien als een planningsinstrument voor duurzaam bosgebruik en klimaatbestendige ontwikkeling, zegt de regering formeel.Zware boslobby’s bestaan er niet in Suriname vanwege ontbrekende onafhankelijke organisaties. Alhoewel Suriname geen grote ontbosser is, moet de regering alert blijven. Er zijn in de afgelopen periode aan bedrijven, kennissen en vrienden honderdduizenden hectaren bossen uitgegeven. Het getij zou wel eens snel kunnen omslaan, waardoor Suriname geen verwaarloosbare ontbossing meer heeft. De regering heeft de plicht om hiervoor te waken en haar taken niet te verzaken.
