‘Ik overhandigde de repetitieblaadjes van G.F. aan mijn collega en toen ik dat deed, zag ik haar ogen groot worden. Op datzelfde moment voelde ik een harde klap in mijn hoofd van achteren. Die klappen gingen maar door. Ik draaide om en kreeg een klap in mijn gezicht. Mijn bril werd zelfs vernietigd.’ Dit vertelt de leerkracht van Mulo Wageningen die geslagen is door leerling G.F. Het incident heeft zich niet in de klas, maar op de gang voorgedaan. Medeleerlingen hebben G.F moeten vasthouden om hem tot bedaren te brengen.
De leerkracht, die het vak Biologie doceert, vertelt hoe het precies aan toe is gegaan op die bewuste maandag van 3 juni 2013. Het was het vijfde lesuur. Ze zou Biologieles draaien in de tweede klas. De leerkracht Rekenen vroeg aan haar om G.F de mogelijkheid te bieden inhaal rekenrepetitie te maken. G.F werd gevraagd om voorin te zitten, waarna het repetitiewerk aan hem werd gegeven. De leerkracht vertelt verder dat G.F niet werkte, maar zat te kijken. ‘En toen ik hem erop wees dat hij moest werken zei hij me, ‘laat me kaolo ede, lieb mi, no hat mi ede. Ik zei ook tegen hem dat hij weer zou blijven zitten als hij zich zo zou blijven gedragen.’ Na een scheldkanonnade negeerde ze hem en ging ze verder met haar les. Nadat de 40 minuten verstreken waren en de leswisseling volgde voor het zesde lesuur, stapte ze naar hem toe, nam de repetitieblaadjes, pakte haar spullen en liep de klas uit. Op de gang toen zij de repetitieblaadjes overhandigde aan haar collega Rekenen volgden de ferme klappen. Zij werd van achteren aangevallen.
De leerkracht geeft mee dat G.F wraak heeft genomen. ‘Want twee weken ervoor had hij gespiekt. Toen ik hem erop betrapte, gaf ik hem gelijk een 1. Hij is een jongen die nooit zijn lessen leert, hij spiekt of hij doet helemaal niets.’ Zij ontkent de uitspraken ‘joe naf mek a rep, toch ie ede tranga’ gedaan te hebben. Dit is door G.F. echter bij de politie verklaard. Hierdoor zou hij zich beledigd hebben gevoeld.
De mishandelde leerkracht heeft vanaf 3 juni tot heden visum van de arts om thuis te blijven. Zij heeft letsels van de slagen overgehouden in haar gezicht. ‘Ik ben niet bang voor die kleine jongen’, geeft zij te kennen op de vraag of zij nog lessen gaat verzorgen op de school. Zij is namelijk geboren en getogen in Wageningen. Vooral met de vierde klassers heeft zij een heel goede band. Zij is de coach van hen.
De leerkracht zegt verder dat er ergere dingen gebeuren op de betreffende school. Of deze klachten door het schoolhoofd doorgespeeld worden aan de Inspectie in Paramaribo, weet zij niet. Ondanks het feit dat het schoolreglement voorschrijft dat er geen krachttermen gebruikt mogen worden, worden de leerkrachten vies en vuil uitgescholden door de leerlingen. Zo was onlangs een van de leerlingen met een vlijmscherp mes naar school gekomen. ‘En wanneer ik haar tante, die de zorg over haar heeft, erop wijs dat ze niet met een mes naar school mag komen, dan wordt ze boos op mij. Volgens de ouders mag je hun kinderen niet aanspreken. Anders worden zij ook nog boos op jou.’ Ze geeft toe dat het gedrag van de leerlingen de laatste jaren sterk is veranderd. Ze tonen erg agressief gedrag. ‘Ik heb mijn dochter weggehaald van deze school en op een andere school gezet.’
Het schoolhoofd is ook niet gespaard gebleven van scheldkanonnades. Zo is zij op vrijdag 31 mei vies en vuil uitgescholden door een leerling. Het verbaast haar dat ondanks deze gedragingen een leerling nimmer wordt geschorst of afgeschreven van de school. De leerkracht doet verder uit de doeken dat eens ook een leerling met een mes in de klas bij haar zat. En toen zij het schoolhoofd ging roepen om hem het mes afhandig te maken, liep deze de klas binnen, zei aan de jongen dat hij het mes op tafel van de juf moest leggen en liep weg alsof er niets aan de hand was. Later op kantoor werd zij ook nog aangesproken door het schoolhoofd. Die vond het beslist niet nodig dat zij erbij werd gehaald voor een klein mesje. ‘En toen haalde zij een lang mes uit haar kast en wees mij dat dat een mes is waarvoor zij uit haar kantoor gehaald kon worden.’
Asha Gajadien-Bhagwat
