De visserijsector maakt met hoge prijzen op de internationale markt goede tijden door. De exportprijs van Bang Bang is gestegen van 2 naar 3 US$ per kilo. De bevolkingsvisserij, die ook levert voor de export, profiteert echter minder van deze gunstige exportprijzen. Willem Hoessein, voorzitter van het Surinaams Visserscollectief, zegt dat er minder vis gevangen wordt vanwege de hoge kosten die daarmee gepaard gaan. Dat heeft alles te maken met de dure brandstof die op vaart gebruikt worden. De kleine vissers zijn niet in staat een behoorlijke investering te plegen om lang op zee te blijven om een behoorlijke vangst binnen te halen.
Het SK open type vissersvaartuig gebruikt 700 liters gasoline voor een vaart van 10 tot 12 dagen, terwijl de vissers met de SK gesloten type 800 tot 1000 liters nodig hebben om 12 tot 16 dagen op vaart te kunnen zijn. Als vissers langer op vaart willen zijn om een hogere visproductie te halen, zullen ze veel meer brandstof moeten gebruiken. De brandstof is duur, dus kunnen ze die extra investering niet plegen, zegt Hoessein. Het is jammer, want juist nu maakt de visserijsector een boom door. Voor het Visserscollectief is het nog steeds onvoorstelbaar dat de regering juist degenen, die productie leveren en deviezen binnenbrengen voor het land, niet ondersteunt. Terwijl de grote buitenlandse trawlers al jaren tegen een sterk gesubsidieerd bedrag brandstof kopen, moeten de kleine vissersbedrijven de keiharde marktconforme tarieven gasoline kopen.
De grote bedrijven kopen brandstof voor 0,80 dollarcent per liter, terwijl de kleine vissers nu voor SRD 4,50 per liter diesel opkopen voor de vaart. Notabene heeft de Verenigde Naties al geruime tijd de trawling visvangstmethode verboden. Onvoorstelbaar dat de Surinaamse autoriteiten dit nog toestaan. De trawlers passen een soort van draggingmethode toe bij de vangst, die de broedplaatsen van vissen vernietigen. Hoessein hoopt alsnog dat de overheid de kleine bevolkingsvisserij tegemoet komt. Dan hoeft het niet per se met subsidie, maar een zodanig beleid dat de oneerlijke concurrentie in de sector tegengaat. De kleine vissers leveren de vis lokaal af aan exportbedrijven, die dit verder afzet in Jamaica, de Verenigde Staten en Europa. De vissoorten die het meest geëxporteerd worden, zijn Bang Bang en Kandratiki.
