Ontwikkelingslanden die zich opgewerkt hebben en nu de status van een ontwikkeld land hebben bereikt, hebben dat gedaan door primair te werken aan het kweken en opleiden van eigen deskundigheid en deze de gelegenheid te geven het ontwikkelingsbeleid te formuleren en uit te werken. Het scheppen van eigen capaciteit om te designen, te innoveren, te produceren en te exporteren, dat is echte ontwikkeling scheppen. Er is echter daar geen plaats voor nep en papegaai deskundigheid. Hierover later meer. Er is veel geld door diverse Surinaamse overheden ontvangen en uitgegeven, vooral aan mensen die een hekel hebben aan werken en die alleen weten wat vreet na pot betekent. Bovendien luisteren onze zogenaamde deskundigen naar allerlei verhalen van uit de EU, USA, IMF, Wereldbank en andere instituten die onder andere door John Maynard Keynes zijn opgezet om koloniale uitbuiting te kunnen continueren. Het grootste deel van de samenleving, ca. 70 tot 80 %, leeft nog steeds op de rand van armoede. De huidige en de komende crisis gaat ze over die rand duwen. En niemand praat in Europa of in de USA of in Canada of Azië over de reserves van hun Centrale Bank. Reserves van de Centrale Banken zijn belangrijk in Bantoestans. De rijkdom van een land zit in haar capaciteit om te produceren , dus in een goede professional class en productie infrastructuur.
De gehele Surinaamse middenklasse en kleine en middelgrote ondernemers vecht een verbeten strijd tegen door Peking gesubsidieerde Chinese ondernemers, die door onze eigen politici hier geïmporteerd worden.Ze staan in deze strijd alleen, hun eigen leiders die hun zouden moeten ondersteunen helpen liever buitenlanders om Surinamers werkloos en arm te maken. Kunnen we nog lager vallen. Deze ondernemers brengen goederen hier, geproduceerd in China, met lokaal Chinees geld, verdienen SRD hier en kopen daarmee onze dollars op en brengen zo jaarlijks honderden miljoenen USD over naar China. Ze hebben voor deze praktijken hun eigen Chinese Bank, alles onder het goedkeurend oog van onze Centrale Bank, die anderen geen bankvergunning wil geven. Dus de Centrale Bank moet onze deviezenreserve aanspreken om de koers enigszins stabiel te houden, maar voor hoelang. Geen enkele Surinaamse regering gaat op deze wijze ooit de koers kunnen stabiliseren, nooit. Surinaamse ondernemers moeten een rente van maar liefst 12% betalen voor bankkrediet, dankzij de kapitaalreserveregeling van onze Centrale Bank. In andere landen is die rente stukken lager. Het investeringsklimaat was al onder de antiproductie President van het NF niet veel soeps, nu kunnen alleen buitenlanders investeren in dit land. Het zogenaamde Stabilisatiefonds gaat niets stabiliseren, immers het geld gaat net als onze reserves in het buitenland belegd worden om het buitenland rijker te maken, want Suriname is nog steeds ondanks alle nationalistische kreten een kolonie van het buitenland.
Om een land te kunnen opbouwen, moet je een cultuur hebben van opbouwen, moet je verstand hebben van technologie, van productie, van planning, van management en organisatie en van hoe echte ontwikkeling tot stand komt. Een simpel diplomaatje is daar van geen enkel nut. Wat is je mentale instelling, wat is je cultuur, wat is je ontwikkelingsniveau, etc.
China is een economische wereldmacht geworden, omdat haar leiders op cruciale momenten de voor hun juiste beslissingen hebben gehouden. In 1972 heeft China beloofd aan Nixon om Vietnam niet meer te ondersteunen in haar strijd tegen de USA. Nixon heeft gevraagd welke tegenprestatie Mao en Chou en Lai wilden hebben van Nixon. Mao en Chou en Lai hebben niet gevraagd om geld, want de Chinese leiding wist dat voor het brengen van ontwikkeling geld nodig is, maar niet noodzakelijk is. Surinamers zouden om geld hebben gevraagd. Mao en Chou en Lai hebben gevraagd om elk jaar 5000 Chinese studenten te laten studeren aan Amerikaanse universiteiten. Het resultaat ziet u nu.
Robles De Medina
