De nu al veel bekritiseerde opiniepeiling van de Stichting Enquêtestatistiek en Onderzoek, Sesos,geeft aan dat 25% van de gemiddelde Surinaamse kiezers voor een coalitieregering tussen de VHP en de NDP kiest. De kiezers van VHP en NDP zouden respectievelijk 60 en 63% voor zo een coalitievorming zijn. Enkele mensen die de enquêteformulieren onder ogen hebben gehad, melden dat de ‘onderzoeksvragen’ de geënquêteerden in een bepaalde richting gemanoeuvreerd hebben. Er zouden weinig keuzemogelijkheden zijn wat betreft de mogelijke coalitieregeringen. Ook ik heb mijn kritische kanttekening met betrekking tot opiniepeilingen in Suriname over het algemeen, maar in het bijzonder over de eerste opiniepeiling van Sesos. Het resultaat van deze opiniepeiling bevreemdt mij niet en ik ga u uitleggen waarom.
Verkiezing 25 mei
Geen enkele partij en combinatie van partijen hebben bij de afgelopen verkiezingen de vereiste meerderheid gehad om op eigen kracht de regering te vormen. De partijen of combinaties van partijen waren genoodzaakt coalitievorming na te streven. De Megacombinatie met 23 zetels en het grootste aantal rr- en dr- zetels had de beste kaarten om het initiatief te nemen voor de vorming van een coalitieregering. De perikelen rond deze coalitievorming kent u wel. Wat voor velen misschien niet bekend was/is, is dat zeker het kader en veldwerkers van de NDP geen prioriteit hebben gegeven aan een coalitieregering waarin PL en Abop zou deelnemen. De reden kent u ook. Het is derhalve belangrijk dat ik u nu vertel dat de eerste poging die door de voorzitter van de NDP ondernomen werd, was om een coalitieregering met de VHP en BEP te vormen. Die coalitie zou de ondersteuning van 35 DNA-leden krijgen (MC 23 +VHP 8 + BEP 4). U weet dat de VHP publiekelijk geweigerd heeft de partners in Nieuw Front te verraden, maar bovenal was de VHP tegen de kandidatuur van de voorzitter van de NDP voor het presidentschap. De BEP heeft principieel gesteld dat Abop en Seeka meegenomen moesten worden in de coalitievorming. Als dat niet mogelijk was, zou de BEP niet meedoen aan de coalitievorming. De NDP ging snel akkoord met dit standpunt van de BEP. De totale AC werd als onderhandelingspartner geaccepteerd. Ik ga niet in op de verdere ontwikkelingen en steekspelletjes rond de coalitievorming waarbij ondertussen de Volksalliantie bijgehaald werd.
In de VHP is al geruime tijd een groep die om strikt privé- en economische belangen ongeconditioneerd de overstap wil maken naar de coalitie en daar is zowel de leiding van de VHP als de NDP bewust van. Het is logisch dat vooral de NDP dankbaar gebruik maakt van de ‘afwijkende’ zienswijze ter zake, van deze groep VHP’ers. Ik denk dat de VHP-leiding die groep reeds geïdentificeerd heeft. Als ik de zaak goed benader of inschat en wel als maatschappij observer, gaat het om een marginale groep, maar wel met economisch en intellectueel vermogen. Deze kleine groep onderhoudt ‘lijnen’ met de NDP. Soms kan je aan de hand van signalen(uitspraken,mimiek etc) vermoeden wie die figuren zijn die in de coalitie willen zitten. Deze beweging lanceert al een hele poos het idee van een kabinet van de VHP en de NDP bij de achterban van de VHP. Dit met het primaire doel om verwarring te stichten, maar meer nog om het onderlinge wantrouwen tussen de Front-partners te creëren c.q. te verscherpen.
Wat wordt de signatuur van een mogelijke regering tussen de VHP en de NDP?
Zeer interessant onderwerp. Ik denk dat het om twee uitersten gaat als wij kijken naar de volgende issues :
1. De democratie(de beleving hiervan)
2. Het rechtstatelijke denken en handelen
3. De mensenrechten(o.a conventies)
4. Financieel-monetair handelen
5. Geopolitiek(o.a relatie Nederland)
6. Diaspora
7. Politiek-bestuurlijk.
Omdat van beide partijen bekend is hoe men denkt over deze issues, denk ik dat zo een coalitieregering a priori het etiket van monsterverbond kan worden opgeplakt. In het ander geval zullen de partijen zoveel water bij de wijn gedaan moeten hebben, dat er zelf geen sprake meer hoeft te bestaan van wijn. Wij zijn dan mijns inziens beland op het spoor van opportunisme. Of misschien is het ook mogelijk dat compromissen over de concretisering van de issues gesloten worden. Ik zou dat document (regeer akkoord) waarin deze compromissen vervat zal zijn ter beschikking willen hebben. In elk geval is het resultaat van Sesos over de vermoedelijke coalitievorming tussen de VHP en de NDP niet uit de lucht komen vallen. Men werkt vanuit een groep bewust naartoe dat deze coalitievorming tot stand komt. Ik moet mij haasten te stellen dat dit spelletje meer vanuit de tweede en derde lijn gespeeld of gepropageerd wordt. Het is voor mij uitgaand van het hierboven gestelde dus niet verrassend dat de kiezers een coalitieregering tussen de NDP, NPS en de VHP als de minste optie ervaren. Het blijft een interessante ontwikkeling op weg naar de verkiezingen van 2015 die goed gevolgd moet worden.
Bert Eersteling
