Het project Naschoolse Opvang dat enige tijd terug door deze regering is ingevoerd op een aantal glo-scholen is niet bedoeld om politiek mee te gaan ruziën. Wanneer politici dit project aangrijpen om in de media kritiek op politieke opponenten te uiten, dan moet het wel zuiver zijn en niet zwaar overtrokken. Op de staatsradio wordt belangrijke zendtijd dagelijks besteed aan een programma, waarbij men vaak niet aan de indruk ontkomt dat het gaat om een politiek spel. In de politiek is er kennelijk een stilzwijgende afspraak tussen politici, waar de gemiddelde burger niet van op de hoogte is. De kritiek op elkaar brengt de burgerij in de war en zet ze op een dwaalspoor. Het lijkt soms dat politici hierop uit zijn in Suriname. Want hoe verklaar je anders het innig samenwerken op gegeven moment, ondanks heftige kritiek waarbij men soms zelfs persoonlijk wordt. In een programma zou door een burger het eten dat opgediend wordt aan de schoolkinderen in het kader van de Naschoolse Opvang als ‘hondeneten’ zijn betiteld. De kritiek op de staatsradio is dat de presentator van het programma zich alleen heeft gedistantieerd aan de uitspraak. Kennelijk is de opvatting dat de presentator verder had moeten gaan en de belster onder handen had moeten nemen. De kritiek is dus naar het schijnt waarom de mevrouw die haar mening gaf, niet fel onder handen is genomen. Over de uitspraak heeft iedereen zijn eigen verantwoordelijkheid, maar strafbaar is het niet. En het is de keus van de programmamaker om op zijn geëigende wijze om te gaan met een uitspraak die bij een deel van de bevolking niet gelukkig zal aankomen. In elk geval is zijn werkwijze dat hij zich gedistantieerd heeft van deze uitspraak, hetgeen betekent dat hij deze uitspraak op de radio zelf niet zou doen. Wat opmerkelijk is dat de persoon die kritiek uit, ‘on speaking terms’ is met mensen die van plan waren om degene in wiens programma de uitspraak is gedaan, fysiek aan te vallen. Deze manspersoon vond dat hij de man van de staatsradio kon melden waartoe hij van plan is. En de staatsradioman maakt melding van het voornemen van de man om geweld toe te passen, hij wordt niet veroordeeld. Dit zijn dus de signalen die wanneer het afkomstig is van een man die een functionaris is, een negatief effect zullen hebben op beoordelingen die men van buiten doet. De dynamiek van het politieke spel in Suriname, waarbij niets is wat het lijkt, is niet bekend bij buitenlandse beoordelaars. In hoeverre dat telt is een vraag. De heftige kritiek die is gegeven op de programmamaker/DNA-lid uit Commewijne, lijkt zwaar overtrokken, bijna ‘bladvulling’ om de spanning erin te houden, omdat de spanning de rode draad was van het programma in de andere regeerperiode. Programma’s, of die nou gemaakt worden door een mediaman van de Staat of door een DNA-lid, worden geregeerd door het beginsel van de vrijheid van meningsuiting. Maar de bevolking moet niet in de war raken. Voor alle duidelijkheid moet toch gezegd worden, vooral aan het luisterpubliek dat politiek gelieerd kan zijn, dat het niet om een echte ruzie gaat. En dat geen pogingen ondernomen moeten worden, met of zonder melding, om het DNA-lid in wiens programma het woord hondeneten is gevallen, een oorvijg te verkopen. Die richting moeten wij niet opgaan. Over de Naschoolse Opvang zelf zijn er verschillende opvattingen geventileerd. Het minst bruikbaar zijn de sterk verdedigende of afwijzende attitudes van coalitie- of coalitieleden. De president zei eens in een interview dat altijd wanneer diensten of goederen moeten worden geleverd, personen en bedrijven gelieerd aan de partij de neiging zullen hebben om de opdrachten te krijgen. Soms is dat terecht en soms onterecht, soms probeert men een njang te maken en vergeet men het doel van het project. Over het algemeen bekeken voorziet het programma zeker in een behoefte. Duidelijk is dat niet alle kinderen noodzaak hebben aan een naschoolse opvang. Deze opvang is voor sommige kinderen zelfs een achteruitgang als vergeleken wordt met de opvang thuis. Maar een niet onaanzienlijk deel van de Surinaamse kinderen heeft problemen met goed eten. Niet alle kinderen in Suriname eten goed, er zijn zelfs kinderen die ondervoed zijn omdat er geen of weinig eten thuis is. Heel vaak zijn moeders het hoofd van het gezin en zijn ze ook tot laat uit huis. Kinderen in bepaalde buurten zwerven de hele dag. Aan de ene kant komt dat doordat er geen toezicht is op de kinderen, maar aan de andere kant ook omdat de huizen gewoon te klein zijn om rustig het schoolwerk te doen. Het project voorziet in een behoefte en de oneerlijkheid die daarbij gepaard gaat, moet door de regering opgeheven worden. Maar dat staat ook in het kader van het groter corruptieplaatje, dat gewoon vastzit. Als het corruptiebeleid vastloopt, zal dat ook zijn effect hebben op de naschoolse opvang. Politici moeten de discussie zuiver houden wanneer het gaat om de naschoolse opvang. Geen ruzie maken waarmee verkeerde signalen worden verstuurd naar de gemeenschap.
