Binnenkort zal binnen de gevestigde grote partijen wederom een grote wirwar losbarsten omtrent het leiderschap van de partij; wie zal met de leiding belast worden? Wie zal de plaats van de voorzitter overnemen. Wacht maar, de dagen kruipen langzaam voorbij en de vervangers zitten op hete kolen, doch zij durven nog steeds hun innerlijke gevoelens niet kenbaar te maken. Men is bang om zich te uiten; want in de politiek gelooft men er heilig in dat de muren allemaal ook oren hebben. Ook zij die als opdracht meekrijgen om hun oren heel goed de kost te geven en al het nieuws te vergaren voor hun eigen politieke plaats straks wanneer de lijsten moeten worden ingedeeld. Dan hebben wij het specifiek over de contante plaatsen. Maar ook zij die heel dicht bij de voorzitter zitten en of van lijmen houden, zitten met een kloppend hart in deze komende periode. Anderen zitten echt wel elke dag te informeren over de vorderingen binnen de zwakke schakels als bijvoorbeeld die van de KTPI.
Met argusogen kijkt men naar het moment wanneer eventueel de zogenaamde consensuslijst zal verschijnen. Iedereen neemt een afwachtende houding aan. Er komt maar geen schot in de zaak. Hoewel de kleine groep van KTPI-nieuwe stijl op het veld allerlei pogingen onderneemt om de groep op zich groter en meer potentieel te maken, zien we een zekere toenadering binnen het bestuur dagelijks plaatsvinden. Inderdaad, gelet op de verdeeldheid van de achterban en de verwikkelingen van de laatste tijd, is het niet verstandig dat de zwakkere groep zit te halen en te trekken. De beste manier is net als het model gehanteerd in 2006 door de organisatie IRSD. Dat is het vinden of het zoeken van een middenweg die beide groepen bij elkaar brengt en de eventuele verschilpunten op een volwassen en verstandige wijze met elkaar bespreken.
Maar het zijn juist de kleine misvattingen die beetje bij beetje de politieke verwijderingen veroorzaken; er ontstaan zo alleen maar hobbels op de weg van consolidatie. Op weg naar de verkiezingen van 2015 en zeker nu, 15 tot 18 maanden voor de grote dag, is het naar mijn bescheiden mening niet meer de juiste tijd om de geweldige uit te hangen op het politieke veld. Hoe men het ook draait of keert, de KTPI is en blijft een oude en standvastige partij. Dat in het verleden het bestuur en enkele potentiële leden de partij de rug hebben gekeerd is in de politiek een normale zaak. Maar tijden veranderen, en ook de mensen worden bewuster in denken en handelen. Dat in de laatste dagen een aantal leden en of opportunisten een andere keuze maken en een andere partij of groep aanhangen vanwege eventuele beloften komt ook wel voor en dat is in de politiek een heel bekend fenomeen. Velen hebben in het verleden vooral ook de Javanen kwalijk genomen en of uitgescholden als te zijn een onbetrouwbare groep; maar we hoeven niet steeds te letten op het verleden; het kan elke willekeurige partij overkomen. Hierover hoeven wij geen harde standpunten in te nemen. Het is bij ons bekend dat er bij elke verkiezing vuurpijlen worden gericht op de kleine wiebelende todoprasoro-partijen. Uit ervaring weten wij ook dat die op een gemakkelijke manier onder de voet gelopen en overrompeld werden en nu ook zullen worden. Maar in feite spelen juist zij de grote rol bij het tot stand brengen van de regering. Denk maar in de woelige tijden van de jaren ‘98.
Kadi Kartokromo
