In de politiek moet men durf hebben, maar ook een stevige backing. De bekende kwestie van Pertjajah Luhur aan het begin van deze regering van “mi casa es su casa”, wordt niet geteld. We zullen afwachten wat het resultaat zal zijn. Wie gaat optreden en wie zal interveniëren? Je bekijkt het tot het moment van de volgende race. Inderdaad, de geschiedenis herhaalt zich meestal in de periode van de verkiezingen en zelfs ruim voordien. Er wordt dan alles gedaan om binnen de staatsmacht te blijven. En wel politieke macht. Want hoe meer leden of hoe groter je achterban hoe veiliger je in het machtscentrum mag zitten of mee bepalen. Welnu, elke partij die wat te vertellen heeft in de regering en of wat kan geven in de vorm van positieverbetering of iets anders en vooral zij die op een makkelijke manier aan middelen komen en die ook hebben, worden met de dag groter en machtiger. Dit is vanaf augustus 2010 begonnen en het is gewoon doorgegaan.
Pertjaja Luhur heeft dankzij haar politieke situatie een enorme voordelige positie kunnen innemen binnen deze regering. Deze vorm van werken wekt op heel subtiele wijze jaloezie bij andere partners. Velen willen deze gang van zaken niet publiekelijk zeggen of laten merken, doch geruchten en stemmen worden wel gehoord. Op 2 mei 2013 en de dagen die daarop volgen vierden de achterban en het publiek op een royale manier de verjaardag van de voorzitter. Iedereen mocht participeren doch achteraf werden de vragen gesteld vanwaar de voorzitter al dat geld vandaan had gehaald en hoe hij dat had gekregen. Er waren ook veel op- en aanmerkingen gemaakt over de overvloedige traktaties en activiteiten.
In de politiek wil men alles weten, maar men houdt geen rekening mee dat politici groot worden vanwege hun durf en de daadkracht die zij tonen. Ten tijde van de Bigisma Dey hebben ook velen de vraag gesteld of “na lanti moni ai prati so bogo bogo”. Maar iedereen was blij. Niet alleen met de verdeelde pakketten doch ook met de vrije dag, samen met bekenden en ook samen met de president. Dat is het en punt uit.
Nu zit iedereen te kraken en te duimen hoe Somohardjo die kwestie met de Abop zal oplossen, want nu is de bal echt op zijn speelhelft en hij moet het probleem oplossen met Ronny Brunswijk. Dat is een waarheid, zo groot als een koe. De Surinaamse kiezers ongeacht van welke partij dan ook, hebben aan de vooravond van de verkiezingen van mei 2015 altijd wat op program om de voorzitter onder druk te zetten. Van de alom bekende beloften die niet nageleefd worden tot het regelen van werkgelegenheid voor een van de achterneven of hun pas afgestudeerde achterneven, of hun goede buurman die een stukje grond moet krijgen. Wel nu, al deze bekende problemen heeft niet alleen Somohardjo, maar ook de voorzitters van de andere partijen en zeker ook de voorzitter van de Megacombinatie. Maar de tijd is voor die groep nog niet rijp. De minister van Sociale Zaken heeft geen schuld in deze. Als de mensen nog geen dokterskaarten hebben, moeten zij spoedig een krijgen. Zo simpel is het.
Maar wat velen over het hoofd hebben gezien en waar zij niet op hebben gelet, is dat er een val is opgezet of dat er een scenario wordt opgevoerd. Vaak wordt er ook een afleidingsmanoeuvre ingesteld om het geheel te camoufleren. De vraag is natuurlijk welke afleidingsbeweging nu, in dit geval een Somohardjo en of een Ronnie Brunswijk zou hebben ingesteld. Ik denk dat net zoals het was aan de vooravond van de vorming van de huidige regering, het publiek nu al klappend in de handen en huppelend van pret zit te wachten op wat komen zal. Op 25 mei 2015 zullen ze allemaal verrast worden.
Kadi Kartokromo
