Wie de huidige voorbereidingen bij de PSA-wet (Personen van Surinaamse Afkomst) aan een kritische beschouwing onderwerpt, zal zien dat deze door sommigen zeer discriminerend wordt uitgelegd. Parlementariërs als Ronny Asabina (BEP) en Carl Breeveld (DOE) hebben al scheidslijnen getrokken tussen Surinamers in Suriname en Surinamers buiten Suriname waarbij vooral de nationaliteit als leidraad door hen wordt gebruikt. Zelfs het onthouden van het actief kiesrecht (recht om te stemmen) en passief kiesrecht (recht om gekozen te worden in de diverse organen) worden deze groep Surinamers in hun visie ontnomen. Maar het allerergste vind ik de uitspraken van de vroegere CBB-medewerker Anton Paal die nu als parlementariër is benoemd tot voorzitter van de commissie van rapporteurs (CvR). Hij stelt dat de regering de eigen mensen als eerste keus moet zien. Soortgelijke uitspraken doen ook autochtone Nederlanders, als het om werk en andere verdelingsvraagstukken gaan. Dergelijke uitspraken worden dan direct en keihard als discriminerend bestempeld in Nederland en waarom dan niet de uitspraken van de voorzitter van de CvR en van anderen die het over het bevoordelen van de eigen groep hebben? Wellicht denken onder andere voornoemde parlementariërs dat het volk van Suriname achterlijk en of dom is, en dat zij hen op dezelfde wijze kunnen bevoogden zoals zij dat al vele decennia doen precies zoals onze vroegere kolonisatoren. Zoals bekend zijn vele Surinamers massaal naar het buitenland getrokken door het corrupte gedrag van politici die vrij consequent maar geen lotsverbetering konden brengen voor deze burgers. En nu nog steeds niet! Het was een zielige en dramatische vertoning hoe vooral in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw – maar ook daarna – onze landgenoten door de omstandigheden in ons land gedwongen, in groten getale wegtrokken – have en goed achterlatend – om een beter bestaan op te bouwen. Het gevolg van al deze ellende was onder andere een staatsgreep! Deze landgenoten zullen nooit meer terugkeren – onder geen enkele omstandigheid en of beding – omdat ze nu veelal een veel beter bestaan hebben opgebouwd in den vreemde, en geen nieuwe trauma’s willen opdoen. Er bestaat wel een afstand, en door sommigen wordt ook nog een wig gedreven tussen de achtergebleven families, kennissen en vrienden. Hoewel dit laatste voor velen nog het enige is dat deze groep landgenoten bindt met het herkomstland. Daarom is er ook een Toescheidingsovereenkomst (TSO) gesloten tussen Nederland en Suriname om personen van Surinaamse origine toch in alle opzichten nog de binding met het (geboorte)land te laten houden. Overigens zonder daarbij te discrimineren! Dat sommige opportunisten die vaak door corruptie, nepotisme en of patronage posities hebben bereikt op alle mogelijke manieren zaken van onze vroegere broeders en zusters in een kwaad daglicht plaatsen, is op zijn zachtst gezegd zeer lachwekkend. Bijna alle politici hebben kinderen of partners met een Nederlandse nationaliteit. En ook andere familieleden in Nederland! Behalve dat de initiatiefwet discrimineert, is deze ook nog rommelig zoals de parlementariër Santokhi de wet terecht typeert. Ik vraag mij af welke groep Surinamers in het buitenland te beginnen als deskundigen of sporters – onder dergelijke voorwaarden – zich in Suriname willen vestigen of ons land vertegenwoordigen. Bovendien moeten ze voor bepaalde documenten ook nog een royale vergoeding betalen. Is men weer aan het bedelen geslagen? Ook dat werkt op mijn lachspieren! Sommige van de zogenaamde “echte” Surinamers zijn helemaal vergeten hoe groot de bijdragen van hun naasten in het buitenland zijn wanneer zij in nood verkeren. Deze mensen sturen dan vaak financiële middelen en vele dure pakketten terwijl zij zelf heel veel ontberen, en zelfs bijstand genieten. Nu krijgen ze stank voor dank van bepaalde lieden door uitspraken als: “Eigen volk eerst”. Ik zou een dergelijke opstelling niet propageren. Maar eerst door een gedegen en onafhankelijk onderzoek laten vaststellen wat de mogelijkheden voor onze vroegere landgenoten in ons land zijn. Daarbij mogen zeker prioriteiten gesteld worden wie men met voorkeur graag in ons land wil verwelkomen. Of dit ook daadwerkelijk gebeurt, blijft natuurlijk een open vraag. Het moet mogelijk blijven een dubbele nationaliteit te hebben zoals dat ook het geval is in bijvoorbeeld Nederland. Door loyaal te zijn aan een land hoeven de landsgrenzen en of nationaliteit geen barrières te vormen. Aboutaleb (1961) is bijvoorbeeld burgemeester van Rotterdam met de Nederlandse- en Marokkaanse nationaliteit, en bezit zowel het actief als passief kiesrecht. Leven wij in Suriname dan misschien nog in de Middeleeuwen? En waarom al die scheidslijnen? Heel veel onderzoek alsmede de historie hebben reeds aangetoond dat onze landgenoten in het buitenland nooit massaal zullen terugkeren. We moeten het daarom in alle opzichten juist zo aantrekkelijk mogelijk maken dat ze dit initiatief wel nemen, en in ieder geval hierover willen nadenken. Anders zal de ontwikkeling van ons land blijvend stagneren, zeker met politici van het kaliber Paal. Het moet nu voor een ieder duidelijk zijn dat in de moderne wereld van vandaag alle landsgrenzen vervagen. Barrières worden beslecht, en eenheid, harmonie en vrede voeren de boventoon. Een goed voorbeeld van deze mondiale- maar ook nationale eenheid is de Europese Unie. De voordelen van bijvoorbeeld vrij kunnen reizen, studeren, wonen en werken overstijgt vele malen de nadelen die er natuurlijk ook zijn. Alle burgers van de EU hebben actief en passief kiesrecht. Precies zoals de grote sportman Cruijff (1947) dat zegt: “Ieder nadeel heeft zijn voordeel”. Wellicht willen de parlementariërs de TSO door een goede PSA overbodig maken. De rechtszaken die door sommige aandachtzoekers zijn aangespannen, zullen dan achterwege blijven. Natuurlijk zal het reizen naar Suriname veel goedkoper worden – hoewel nu op de route tussen Amsterdam en Paramaribo – betaalbare actieprijzen worden aangeboden. Ook in het aanbieden van rechten en plichten in het personenverkeer tussen de vroegere en de huidige Surinamers moet eenheid , harmonie en vriendschap overheersen, en niet de kale berekening. Dat geeft perspectief voor een goede eigentijdse ontwikkeling van Suriname op elk gebied. Vooral op economische, sportieve en toeristische terreinen. Hierbij hoort op geen enkele wijze gediscrimineerd te worden, en moeten aanvaardbare en transparante en voorwaarden bestaan! Wij moeten allen waken dat dit gebeurt! Anders vrees ik dat geen enkele Surinamer uit het buitenland migreert naar ons land. Of ons land wil vertegenwoordigen. Ook dat staat als een paal boven water!
Robby Roeplall
