Er zijn mensen op aarde geboren die openlijk hebben beweerd dat ze God waren. Anderen hebben de bewering niet openlijk gedaan, maar hebben zich wel laten aanbidden. In de meer moderne hedendaagse tijd is de Goddelijke kwalificatie niet effectief, wel dat van een profeet, een man van God. Alle grote godsdiensten in de wereld hebben gewaarschuwd voor valse profeten die in dienst van Satan, de kwade kracht, werken. Nu is recent door een politieke leider beweerd dat hij voortaan ook de boodschap van iets dat hij aanduidt als ‘de Almachtige’ wil gaan verkondigen. De ervaring vanuit de mondiale politiek leert dat de politici die het meest refereren aan God, doorgaans de grootste wetsovertreders en zondaars zijn zonder berouw. Soms worden ze zelfs aangeduid als de aanbidders van Satan, de negatieve zwarte kracht. Wat is er nu het geval? Als men claimt om een man God te willen worden als politicus, nodigt men de burgerij impliciet uit om daarover een oordeel te vormen en te ventileren. Wordt nu voldaan aan kwalificaties om een boodschapper van de Almachtige te zijn die de wereld als God aanduidt? Over welke Almachtige heeft men het eigenlijk? Het antwoord kan duidelijk worden als wij kijken naar de kenmerken van valse profeten en de kenmerken van echte profeten. We beginnen met de Bijbel. Jezus droeg de gelovigen in de Bijbel (Mattheus) op om personen naar hun vruchten te beoordelen, niet naar hun doelstelling, hart of hun voornemens. Bij de goede vruchten werd niet verwezen naar veel geld en bezittingen en een grote aanhang. Kenmerken van een valse profeet halen vele Christenen uit de boeken Corinthiërs, Johannes en de Handelingen. Ze gaan oneerlijk te werk en doen zich voor als man van God. Ze veranderen mensen in hun eigen persoonlijke dienaren, of ze worden geknecht om te werken voor hun standpunten. De mensen die hun volgen, leven een leven van gebondenheid aan bepaalde regels en voorschriften. Ze misbruiken anderen als hun eigen menselijke hulpbron. Een valse apostel zal bovendien zijn eigen rang, status en reputatie verheffen. Hij zal proberen te bewijzen dat het duidelijk is dat hij een hogere rang heeft. Hij heeft volgens hem een speciale positie, als Gods gezalfde en aangestelde woordvoerder. “Pas op voor valse profeten, die in schaapskleren op jullie afkomen maar eigenlijk roofzuchtige wolven zijn”, staat er in Matheus. Op de Olijfberg waarschuwde Jezus ook voor leiders die Gods naam zullen misbruiken om personen te misleiden. In de Koran staat dat de boodschappers van God personen moeten zijn die door de eigen levenswandel mensen tot voorbeeld kunnen zijn. In dit boek van de Moslims staat ook dat valse profeten geen succes zullen hebben. De Koran waarschuwt ook voor gecorrumpeerde leerstellingen van zogenaamde mannen van God. Wonderen uit de jeugd en bovennatuurlijke gebeurtenissen worden door valse profeten gebruikt om hun bijzondere status te benadrukken. Een volgende fase die volgt na aankondigingen over zichzelf, is de persoonsverheerlijking oftewel het doen ophemelen van iemand. Persoonsverheerlijking heeft vaak een religieus element, waarbij vaak een cultus ontstaat rond deze persoon die wordt verheerlijkt of zelfs aanbeden. Specifiek daarvoor bestaat de term personencultus. Opgemerkt wordt dat bij de persoonsverheerlijking de massamedia en propaganda worden gebruikt om een heroïsch en Goddelijke persoon neer te zetten. De bekende socioloog Max Weber heeft zich ook over deze persoonsverheerlijking uitgelaten.
Persoonsverheerlijking en zich tot een letterlijk goddelijke status verheffen (apotheose) stammen uit de oudheid met de Egyptenaren, Grieken, Inca’s, Azteken en Romeinen. Adolf Hitler, Josef Stalin, maar ook Noord Koreaanse leiders en Saddam Hoessein gebruikten deze tactiek van persoonsverheerlijking om zich te verheffen. Er zijn politieke leiders die hun partijgenoten instrueren om hem als uitverkoren door God aan de volgelingen te presenteren. Zo zou Mugabe door God op 10-jarige leeftijd zijn aangewezen om Zimbabwe te leiden. Campagne tegen voeren zou daarom zinloos moeten zijn. Op gegeven moment zijn zelfs bisschoppen in dat land gaan verklaren dat Mugabe een ‘door God gegeven leider is. Andere politieke leiders gingen in dit land op dezelfde voet door en beweerden dat ze een Goddelijk mandaat hadden om ook te regeren. De politieke doctrine dat koningen recht hebben om te regeren omdat dat recht hen door God is gegeven, stamt af van de middeleeuwen. Personen zijn vrij in Suriname om zich te maken tot een zogenaamd religieuze man. Wanneer dat in relatie gaat met de politiek, dus het fenomeen dat zich beijvert om te bepalen wat het algemeen belang is en het leven van de burgers zwaar te beïnvloeden, dan wordt het verhaal enigszins anders. Allicht komt dan het gevaar van zware misleiding van burgers, maar ook geweld van religieuze fanatici om de hoek kijken dat de openbare orde en rust en de vreedzame samenleving in gevaar kan brengen. Wanneer politieke leiders het religieuze pad opgaan om van daaruit politieke doelen te behalen, dan loopt dat wel eens gewelddadig af. Er zijn zondaars en overtreders van wetten die eerst moeten gaan voor vergiffenis van hun zonden die men als persoon en als machthebber heeft begaan, omdat men fatsoensnormen en wettelijke regels heeft overtreden. Men denke hierbij aan vonnissen. Men moet ook eerst goede vruchten voortbrengen, door bijvoorbeeld correct om te gaan met halfwezen en wezen en geen misbruik van hen te maken. Men moet ook leren omgaan met de armoede en afhankelijke posities van anderen. Help je daar vanuit je positie of sluit je eerst een ruilhandel omdat je gedreven wordt door zinnelijke lusten of politieke gierigheid? Een keertje publiekelijk deelnemen aan een religieus ceremonieel maakt van een mens nog geen rechtgeaarde burger, het is juist een klassiek voorbeeld van het misleiden. Sommige burgers in het land zijn religieus zwaar ontspoord en de Koran zegt hierover dat sommigen ziende blind zijn en de ware weg niet zullen kunnen zien. Wanneer politici die in een adem genoemd worden met corruptie, egoïsme, gebrek aan zinnelijke beheersing en misbruik van situaties en personen, dan moet de burgerij opgepast zijn in een andere bejegening vanuit dat deel van de politiek. Het is hoog tijd voor de burger om wat dat deel betreft extra te letten op je zaak en de personen de je dierbaar zijn.
