De dood van de 14- jarige Prewien Bachoe is een raadsel voor de familie en de buurtbewoners. Zijn tante, Sandra, zegt met weemoed in haar stem dat zij echt versteld staat van de daad die de jongen heeft gepleegd. ‘Wij staan allemaal voor een raadsel.’ Volgens zijn tante was Prewien een heel aardige en lieve jongen. Hij woonde vanaf zijn achtste jaar bij zijn tante in. Zij zegt dat zij hem in huis nam, omdat zij hem een goede toekomst wilde geven. Zij wilde dat hij studeerde. Voor Sandra was hij net als haar eigen kind. Zij maakte geen onderscheid tussen haar kinderen en Prewien.
Volgens de zus van de vader van Prewien heeft hij vrijdagmiddag het verdelgingsmiddel ingenomen. Hij is die dag boodschappen gaan halen en was samen met zijn oom ook naar de kostgrond geweest. Daarna hielp hij zijn twee andere neven het huis schilderen. Op een onbewaakt moment toen de oom en tante niet in de buurt waren, ging hij het berghok in. Hij kwam uit het berghok en zei aan zijn zusje, dat ook bij de tante was, dat hij gramaxone had ingenomen. Hij werd vervoerd naar het Streekziekenhuis Nickerie, waar hij zondagmiddag kwam te overlijden. Sandra vertelt dat tijdens de bezoekuren zij bij hem huilde en hem vroeg waarom hij het had gedaan. Ook gaf ze hem aan dat hij haar heel veel pijn heeft bezorgd met zijn daad. Zijn woorden waren ‘ma, huil niet, heb geen pijn, ik wil niet dat je pijn hebt.’ Ondanks zijn situatie wilde hij naar huis, vertelt zijn tante. Zij geeft ook aan dat hij geen abnormaal gedrag vertoonde. Zelfs op zijn sterfbed heeft hij niet aangegeven waarom hij het verdelgingsmiddel heeft ingenomen. Prewien, die leerling was van Mulo Henar, wordt vandaag begraven.
