Als de politiek zich gaat bemoeien met de interne zaken van de SVB dan is het einde van deze organisatie nabij. De zittende voorzitter heeft aangekondigd niet meer terug te zullen keren en stelt zich niet herkiesbaar. Het worden moeilijke verkiezingen bij de SVB. Wat er nu gaande is aan blokvorming is interessant en soms ook vreemd. Zo staat een aantal huidige bestuursleden op de lijst van een voorzitters kandidaat die in de voetballerij niet als zodanig bekend is. De vraag rijst waarom niet een van de oud-bestuursleden zelf, vanwege de ervaring opgedaan in het bestuur, gaat voor de voorzitterspositie. Van deze kandidaat-voorzitter is niet bekend dat hij bemoeienis heeft gehad in het bestuur van een voetbalbond of in dat van een voetbalvereniging. Wat deze kandidaat zo aantrekkelijk of voor de hoge SVB-functie uniek maakt, is ook niet bekend. De verkiezingen van de SVB zijn voor deze maand gepland. Dat betekent dat het hoog tijd wordt dat de lijsten worden kenbaar gemaakt aan het voetbalpubliek. Ook is het hoog tijd dat de lijstenvoorzitter hun geschreven plannen voor minimaal de komende 3 jaren al presenteren aan het publiek. Het is fatsoenlijk en in ontwikkelde organisaties zelfs geboden (soms ook statutair) dat de kandidaten hun plannen kenbaar maken en het niet alleen laten bij het regelen van deals en het verzekeren van stemmen middels afspraken. Men zal moeten ontstijgen uit het niveau van ‘we gaan Suriname weer de plaats geven in de regio die het verdient’. De kandidaat-voorzitter die een deel van het SVB-bestuursleden op zijn lijst heeft staan, heeft nog niet gesproken. Hetzelfde geldt voor de lijst die de backing zou hebben van de Surinaamse politiek. Waarom de politiek achter deze lijst staat, is vooralsnog onbekend. Een dominante politieke partij die aan de macht is, moet het nalaten om zich in te mengen in de verkiezingen van een nationale voetbalorganisatie. Daarmee toont de regering partijdigheid en loopt zij de kans om beschuldigd te worden van incorrecte politieke beïnvloeding. De bestuursverkiezingen bij de SVB behoren langs een statutair voorgeschreven democratisch proces plaats te vinden. Dit proces is toe aan een zekere ontwikkeling, maar het proces op zich moet gerespecteerd worden. Als de regering zich ermee bemoeit, ontstaat een gevecht tussen de leden van de bond in de regering. Nu blijkt dat de lijst die door de Surinaamse regering althans de dominante regeringspartij zou worden ondersteund, geen draagvlak heeft, dus weinig ondersteuning kent, en weinig kansen vooralsnog maakt. Bekend is van de politiek dat het gemis van draagvlak op een bepaald moment nog geen aanleiding vormt om verder met redenen te overtuiging. Er zijn heel vaak geruchten dat men overgaat tot beloften en giften, waardoor er verschuivingen plaatsvinden die nergens geplaatst kunnen worden. Het kan ook een prestigekwestie worden tussen een machtige partij tegen een aantal personen uit de sport die de SVB willen besturen. Er wordt zelfs beweerd dat een bepaalde minister zich persoonlijk vanuit zijn positie in de regering zich zou inzetten om te lobbyen. Van de minister weten wij dat het niet soms confronterend aan toe kan gaan. Bestuursleden van lidbonden en stemgerechtigde Topsectieverenigingen zijn vaak normale burgers. Niet voor iedereen is het gemakkelijk om ronduit neen te zeggen tegen het verzoek van een minister. Overigens moet de SVB wat de lidbonden betreft ook erop letten dat deze hun keus laten bepalen door afstemming met de leden in een alv.
De populaire volkssport is door populistisch ingestelde politieke leiders vaak misbruikt om politieke ondersteuning te krijgen. Zelfs wk’s en de Olympische Spelen zijn door politieke leiders en dictators misbruikt om de liefde van het volk te winnen. Suriname moet die weg niet opgaan. De president moet de minister uit zijn kabinet terugfluiten en zijn politieke partij vragen om een pas op de plaats te maken. Een confrontatie tussen de politieke partij en een deel van de sportwereld zal van de Surinaams de voetballerij een politiek spektakel maken. Een overwinning van de lijst van de partij zal maken dat de bond als een verengstuk en werkarm van de regering wordt gezien. Een verlies zal gezichtsverlies betekenen voor de politiek en kan de zittende bond verweten worden oppositie-gelieerd te zijn. In geen van bede gevallen is de voetballerij gediend.
De SVB is aangesloten bij de Fifa. Het is algemeen bekend dat de Fifa geen politieke inmenging accepteert in zijn nationale lidbonden en vooral niet tijdens verkiezingen of met betrekking tot de bepaling wie aanzit af aantreedt als bestuur. Sommige nationale bonden in Afrika en Azië zijn om deze reden geschorst door de Fifa. Rond de verkiezingen moet ook het beleid van de SVB de afgelopen drie jaren belicht worden. Er is een meerjaren voetbalontwikkelingsplan geschreven door het zittende bestuur en nagegaan moet worden in hoeverre de punten uit dit plan dat goedgekeurd is door de leden door het bestuur is uitgevoerd. In elk geval hebben wij niet gemerkt dat de SVB-voorzitter het vaak had over dit plan als zijn leidraad. Als blijkt dat het plan niet is aangeraakt of niet is uitgevoerd, dan is dat een min voor de lijst die de oude bestuursleden herbergt, omdat zij voor het uitblijven van de implementatie gedeeltelijk verantwoordelijk zijn. Rond de verkiezingen zullen wij de inhoud van dit plan en het implementatieniveau bespreken. Al met al moet gesteld worden dat een aantal zaken bij de komende SVB-bestuursverkiezingen fout gaat. Allereerst de bemoeienis en de concentratie van een aantal figuren uit een politieke partij op de betreffende lijst. De politiek lijkt een coup te willen plegen binnen de SVB. Op de tweede plaats lijken we weer af te stevenen op de zogenaamde campagne gebaseerd op loos gepraat aan het einde. In de derde plaats is niet verifieerbaar bekend wat de kandidaat-voorzitters anders willen bij de voetballerij, omdat de personen niet praten. Op welke gronden de stemgerechtigden zullen kiezen is daarom ook vrij onduidelijk.
