Er zijn politieke leiders in Suriname die niet denken aan hun politieke nalatenschap. Men denkt niet na hoe men door de geschiedenis zal worden beoordeeld. Als het waar is wat journalisten hebben gezien, dan is tijdens de veel besproken optreden van een bepaalde artiest zaterdagavond, met geld gestrooid door de organisator. Voor een politieke leider die een voorbeeld moet zijn voor een al behoorlijk gebrouilleerde aanhang is dat toch wel een verfoeilijke daad. In de eerste plaats is dat een disrespect naar het geld dat men bezit waarvan geacht wordt dat het met eerlijke inspanning is verkregen. We gaan dan ervan uit dat inderdaad met geld is gestrooid en dat zou al eens naar verluidt minimaal 1 keer in een voetbalstadion ook het geval zijn geweest. Ten tweede is het strooien met geld een aanmoediging van verlaging van de zelfbeheersing en afstand doen van zelfrespect naar de aanhang die letterlijk duikt naar het geld. Gratis en quick money wordt hierdoor aangespoord en criminaliteit ligt in het verlengde hiervan. Met geld strooien bevordert de zweef teki-mentaliteit en doet niet veel goed aan de gesel van de corruptie in ons land. Het strooien met geld waarnaar men onbeschaamd duikt, is ook een teken van disrespect en zou kunnen duiden op een gewoonte om mensen naar een lager ethisch niveau te dwingen. Het strooien met geld toont ook aan dat mensen met middelen de armoede van anderen tot een spelletje maken, tot hun entertainment. En dat de armoede van anderen een middel is om eigen doelen te bereiken. Met het strooien van geld trachten personen een onderscheid te maken, te discrimineren. Men wil duidelijk benadrukken dat men geld heeft en de toehoorder en ontvanger niet: die staat immers te zweven naar de kruimels.
Met de show die opgevoerd is – afgaande van de berichtgeving – en de recente ontwikkelingen rond een loop lijkt er sprake te zijn van een spanning in de Surinaamse samenleving met betrekking tot de richting waarin wij onze jeugd willen duwen. De jonge massa in een bepaalde niet al te kleine kring wil geen kaders, maar losbandigheid, seksisme en materialisme ontdaan van ethiek en ouderwetse religie. Politieke leiders spelen hierop in. Ze laten na om de massa te leiden, maar laten horen wat de losbandige jongeren willen horen en laten zien wat deze jongeren willen zien. Met deze houding minimaliseert men zijn aanwezigheid in de politiek en in de geschiedenis, men zal geen politieke erfenis achterlaten, hooguit een hoop geld waarover geschoten zal worden bij de verdeling. Het gratis krijgen van alles is het probleem waarmee de samenleving mentaal zit als het gaat om een aantal onopgeloste zaken als die van sociale zekerheid (ziektekostenverzekeringen, pensoenen) en huisvesting. De leiders die letterlijk met geld gooien, veronachtzamen de grondwet van Suriname. Daarin staat dat arbeid de belangrijkste bron is voor welvaart. Het fenomeen van letterlijk strooien met geld moet sociaalwetenschappelijk verklaard worden. Wat wij wel kunnen doen is nagaan of dit fenomeen ergens recentelijk heeft voorgedaan. Zo lezen we dat in Los Angeles bankovervallers na hun daad een deel van de buit op straat strooiden om chaos te creëren en zodoende gemakkelijker te kunnen ontsnappen. In LA stroomden van alle kanten bepaalde Amerikanen toe om het geld op te rapen, met gevaar voor eigen leven op de drukke straat. Uiteindelijk werden de criminelen toch gearresteerd. In Rotterdam was een filmdistributeur van plan om vanaf het dak van een hoog gebouw geld te strooien als een publiciteitsstunt gerelateerd aan een scene in de film. De gemeente stak daar een stokje voor uit veiligheidsoverwegingen met name om de openbare orde. Het gereserveerde geld werd overgemaakt naar een goed doel. Onze politieke leider zou dat ook kunnen doen. Er zijn ettelijke sociale organisaties die verlegen zitten om geld. De betreffende leider zien we zich nooit opwerpen als filantroop om deze organisaties te redden uit hun nood. In 2011 heeft een Chinees die van dronkenschap niet wist wat hij deed ca 14.000 euro dat hij zak had gestrooid in een metrostation. Het geld werd niet aangeraakt door de overige Chinezen, maar de politie werd wel ingeschakeld. Uiteindelijk werd het geld overgedragen aan gealarmeerde familieleden. En als laatste, zwarte rappers laten vaak geld los op vrouwen, die ze als het ware met het geld kopen als hun bezit in hun muziekvideo’s. Als ze dat willen nadoen in het echte leven, gaat de decadentie gedrag niet altijd ongestraft. Dat overkwam de rapper Trey Songz toen hij geld gooide naar een vrouw, met de bedoeling haar te kopen, maar die het niet op prijs stelde in een New Yorkse club. De vrouw deed aangifte voor molest en de artiest werd aangehouden door de politie. Toen ‘mensen zich begonnen te gedragen als beesten’ was de Russische miljonair Pavel Durov (eigenaar van ee Russiche sociale site) genoodzaakt om te stoppen met het gooien van biljetten vanuit zijn kantoorraam. Naar verluidt is het tot beestachtige taferelen niet gekomen bij het strooien van geld door onze parlementariër, maar het wel zover kunnen komen. En dan zou het een genante positie zijn waarin een DNA-lid en politieke leider zichzelf in zet. Maar natuurlijke stoort niet elke politieke leider in Suriname zich aan ethiek en moraal. Opmerkelijk is wel de uitspraak van de leider dat hij alle armen in Suriname rijk wil maken. De vraag is uiteraard hoe dit zijn beslag moet krijgen. Zal hij zijn fortuin weggeven aan deze armen en is dat fortuin enkele miljarden USD groot? Of zal hen de zogenaamde hengel worden geven zodat men een fortuin kan bijelkaar kan schrapen. In elk geval is het nog niet gelukt om iets eenvoudigers te doen, namelijk het regelen van goed onderwijs voor alle binnenlandse kinderen tot minimaal het voj-niveau. We horen niet roepen voor middelbare scholen in het binnenland. Ook missen we een fonds voor binnenlandse arme kinderen waaruit zij een studiebeurs kunnen krijgen, zodat zij geen kinderarbeid hoeven te verrichten om hun studie te betalen. In zijn banenplan heeft de politicus duizenden banen beloofd aan voornamelijk binnenlandse personen. Pogingen in die richting zien wij ook niet. We missen ook dat gepleit wordt voor permanente vakscholing gevestigd in het binnenland of voor huiswerkbegeleiding en eten na schooltijd aan ondervoede kinderen in de wijken waar zijn aanhang woont. De naschoolse opvang zal trouwens door de NDP geclaimd worden als hun project. Maar dan hoe zal men alle armen rijk maken? Als men gewoon USD 100 nodig heeft mag men voortaan bellen is de belofte, maar daarmee breng je de maand nog niet door. Even kijken hoeveel burgers het durven vertellen dat ze geweigerd zijn. Enige licht richting de belofte schijnt wel wanneer wij vernemen dat de politicus zich sterk maakt voor het presidentschap. Als hij de opgespaarde monetaire reserves dan vanuit het paleis gelijkelijk strooit richting alle burgers heeft iedereen opeens wel USD 2.000 op zak. Enkelen zullen zich dan voor een korte tijd wel de koning te rijk voelen.
