Dat het jeugdparlement een nulinstituut en rekruteringscentrum van politieke partijen is, wist u al. Maar nu blijkt dat het is verworden tot een opleidingscentrum van decadentie met name bij de jeugd. Het antidiscriminatiefeest van jullie is een farce; dat is het altijd geweest. Nu komen die zogenaamde vertegenwoordigers van de jeugd met nulargumenten om hun handen schoon te wassen in plaats van met de relevantie actoren de wonden te likken en te begrijpen dat door het gedrag van politici en oude jeugdparlementariërs die het met de democratie niet echt nauw nemen, de jeugd in een hoek is gedrukt en daar spartelt om erkenning. Door het foute gedrag van gezagsdragers is moraal de dood ingejaagd beter gezegd opgeknoopt om het Onafhankelijkheidsplein. Erkenning van fouten zou de organisatie sieren. Het is niet voor het eerst dat het fout gaat. Ik stond een paar jaar geleden ook naar de geweldige jongeren der republiek te kijken. Waar het om een serieuze issue gaat, het tegengaan van discriminatie, werd er gewoon op los gedanst; jeugdigen hadden zeer verleidelijk kleding aan; je zag de boven kant van het ondergoed van dames; je kon van de zijkant hun borsthouders inkijken. Het was meer een ‘brajari’ feest dan dat men een statement probeerde te maken; even daarna sprak ik een groep meisjes aan die petflessen over straat gooiden; hun antwoord simpel en treffend: ‘yu ma p@#@ koeli’.
In onze gemeenschap is discriminatie zeer diep geworteld; het is zelfs een geaccepteerd cultureel fenomeen geworden. Dat zouden de zogenaamde vertegenwoordigers van de jeugd eerst onder ogen moeten zien. De studenten die zich graag wetenschappers willen wanen, zouden dit fenomeen ‘racism imbedded in our culture’moeten onderzoeken. De vertegenwoordigers van de jeugd moesten humble zijn en niet direct de verdediging zoeken, zoals het nu gebeurd is. Dat geeft een verkeerd signaal af. Jullie houden niet van confrontatie en gaan direct in de dekking, Dat is emotioneel handelen en jullie hebben de schijn tegen. Als je zo de handen in onschuld wast, dan predikt gij een verkeerde religie. Ik heb vele jonge mensen gesproken en ook collega’s op de radio die veel jonger zijn dan ik. Ze konden me verzekeren dat hun wangen rose kleurden. Mijn collega’s zijn veel met de jeugd bezig en zitten in verschillende organisaties en als zij zelf de mening zijn toegestaan dat het te gortig was, dan heeft men de plank duidelijk misgeslagen. Het ministerie zou een onafhankelijk onderzoek moeten instellen. Het gaat wel om een heel serieuze zaak. Ook zou onderzocht moeten worden in hoeverre de ouders bij dit zwaar mislukte evenement betrokken zijn geweest. Argumenten dat het ordinair gedrag zou hebben voorgedaan na het officiële gedeelde is des keizers baard. Een andere loze argument was dat mensen foto’s bewerkt zouden hebben uit jaloezie. Het is ronduit belachelijk daar men geen bewijsmaterieel kon overleggen.
Altijd gaat het om een kleine groep. ‘Een kleine groep die zich misdroeg’, las ik in Dagblad Suriname. Er is altijd sprake van een kleine groep. Bij geweld op en naast de voetbalvelden gaat het altijd om een kleine groep. Bij berovingen gaat het ook altijd om een kleine groep. Als we het over schoolverlaters hebben gaat het ook altijd over een kleine groep; als we het over tienermoeders hebben gaat het ook altijd om een kleine groep; als het gaat om ordinair gedrag bij hun zeer ‘succesvolle loop’ gaat het ook om een kleine groep. Als we al die kleine groepen bij elkaar optellen vertegenwoordigt dat wel een significant gedeelde van de samenleving met name van de jeugd! Over de T-shirts die met scheermessen en scharen werden bewerkt om zoveel mogelijk het lichaam te laten inkijken stelt men dat het creativiteit was. Lange leve de creativiteit, zal men denken op de goudverlaten en de short-time motels. Creativiteit heeft gemaakt dat er zoveel alleenstaande moeders rondlopen en de gemeenschap hebben opgezadeld met een haast onmogelijk op te lossen probleem. Gezien de racistische reacties op de sociale media is duidelijk dat de antidiscriminatieloop is doorgeslagen. Dus kappen ermee! De conclusie is dat we een zeer lange weg te gaan hebben om onze eigen unieke vormen van discriminatie welk cultureel geaccepteerd is uit te roeien. De onderbuikse gevoelens komen direct bovendrijven als men in met valide argumenten in een hoek wordt gedrukt. Zo zal het ook zijn bij sommigen die zich aangesproken voelen door deze column. Maar ach, dat ben ik als ‘koeli’, want zo wordt ik in Suriname toch gezien, al gewend. Terreur van de minderheid wordt verheerlijkt. Het enige wat mij pijn doet is dat we de president in deze niet horen. Een heel belangrijk moment voor een president om de jongeren om hun verantwoordelijkheden te wijzen heeft hij naast zich neergelegd. De zelfde jongeren die hij ziet als zijn electoraat, zijn ruggengraat. De president heeft hiermee een blunder begaan. Op zulke momenten zou hij moeten laten zien dat hij werkelijk van ons houdt! [email protected]
