De overheid heeft enkele jaren geleden de aanleg van de weg van Meerzorg naar Albina voor enige tijd moeten stopzetten ,omdat de medefinancier, de Europese Unie, geen gelden meer beschikbaar stelde vanwege de lage kwaliteit van de gebruikte wegenbouwmaterialen bij de eerste zone tussen Meerzorg en Tamanredjo. Het materiaal waarmee er asfalt werd gemaakt, bevatte een ontoelaatbaar percentage van de micamineralen biotiet (zwarte mica) en muscoviet( doorzichtige mica). Deze twee mineralen zijn zeer bekend, ook bij niet technici. Ze worden dagelijks in zeer grote hoeveelheden wereldwijd gebruikt in de “beauty industry” vanwege de zeer hoge glans die ze geven aan nagellak en eye shadow, gezichtspoeder en foundation. Aangezien veel vrouwen deze materialen op hun gezichtshuid aanbrengen, kunnen biotiet en muscoviet nooit echt harde materialen zijn. In gevallen waarbij zij voorkomen in bouwmaterialen, kunnen deze nooit van hoge kwaliteit zijn. De EU-vertegenwoordiger stopte het project toen bleek dat dit materiaal werd gebruikt.
De Carolinabrug is zwak mede vanwege het gebruik van steenslag die kwam uit een mijn op slechts 20 km afstand, maar die vol mica zat. Dit is destijds door mij in een brief aan de regering doorgegeven. Een deel van de eerste heipalen van het archiefgebouw aan de Mr. Jaggernath Lachmonstraat brak reeds na enkele heislagen in stukken,omdat er micarijke graniet in voorkwam. Daar werd wel tijdig ingegrepen na mijn alarmering en op verzoek van de andere leverancier, die wel goedgekeurde materialen gebruikte en geen deel wilde zijn van een debacle.
Het probleem dat zich nu voordoet, is dat het materiaal dat leidde tot het afkeuren van het werk van Meerzorg tot Tamanredjo een comeback heeft gemaakt en weer vrijelijk bij een bedrijf in Paramaribo te krijgen is. Voor mij als natuurwetenschapper is dit materiaal een grote zegen voor het onderwijs. Mica kristallen, die studenten met veel moeite met vergrotingen van tien, twintig en vijftigmaal onder een microscoop moeten bekijken, zijn in dit materiaal met het blote oog te zien en zijn per stuk zelfs groter dan het totale oppervlak dat door de microscoop gezien kan worden. Bij dat oppervlak zijn er vaker meer dan 100 kleine kristallen te zien, maar bij dit materiaal slechts een deel van een enkel kristal. Ik herontdekte dit materiaal recentelijk in Paramaribo, toen ik op meer dan 100 meters afstand van een hoop steenslag een felle weerkaatsing van zonlicht in mijn oog kreeg, van een micaplaat van 40 x 20 millimeter, dus totaal 800 vierkante millimeter. Normaal is minder dan 10 x 10 mm, totaal 100 millimeter al vrij groot. De overheid moet materialen met veel van deze “beauty mineralen” laten beperken in hun toepassingsmogelijkheden. Voor landscaping en tuininrichting is dit natuurlijk een bijna ideaal materiaal, met tuinen die overdag licht weerkaatsen in meerdere richtingen die met de zonnestand veranderen, en die ook bij maanlicht des nachts flikkeringen geven. De materialen zijn echter niet geschikt voor heipalen,balken, vloeren, asfaltering of straatstenen. Als het publiek het niet weet, moet de Staat voor bescherming zorgen. Het ministerie van Openbare Werken sloot in 1972 de onder haar volledige beheer staande steenslag mijn van Phedra, omdat er te veel mica’s in voorkwam,waardoor normen voor hardheid en slijtagevastheid niet gehaald werden van de tot nu wereldwijd gezag hebbende American Society of Testing and Materials, ASTM. Ze sloot enkele jaren later een nieuwe testmijn iets noordelijker aan de rivier, omdat dat materiaal nog erger was. Beide destijds gesloten mijnen werden vrij recentelijk weer door particulieren heropend. Door de afnemende activiteit van de overheid in kwaliteitscontrole, konden ze enige tijd open zijn. Ook een derde mijn aldaar uit 2009 ging na enige tijd dicht, mede vanwege de kwaliteit. Wanneer nu deze “beauty stone” weer op de markt komt, wordt het tijd om haar toepassingsmogelijkheden te beperken. De general manager van Ballast Nedam bij de brug over de Surinamerivier naar Meerzorg zei in 1986 aan mij: “Wij halen ons materiaal voor de brug op 415 km afstand uit West Suriname. Phedra is op slechts 80 kilometer, maar wij zullen nooit het micarijke Phedra materiaal in onze brug plaatsen, ook al krijgen wij het gratis. We hebben niet alleen in Suriname maar ook wereldwijd een technische reputatie hoog te houden en dat zullen wij altijd doen”. Laten we daarom het Nederlandse Ballast Nedam en het Chinese Dalian blijven zien als voorbeelden van hoe het technisch moet en kan en de “beauty stone” gebruiken als versieringen en hoogstens voor niet dragende structuren.
Drs. E.G. Monsels
