Het is een zielige vertoning als wij dagelijks moeten zien hoe mensen met de Surinaamse vlag omgaan. Zowel bij het hijsen als strijken van de vlag toont men geen druppel respect. Het verkeer rijdt door, mensen lopen voorbij en veelal is het geen compliment waard aan degenen die vooral bij overheidskantoren de vlag ‘s morgens hijsen en in de namiddag wederom strijken.
Tot deze bevinding komt de heer Vincent Lepelblad, docent Protocol aan het Instituut van Protocol Consultancy & Educatie. De voornaamste oorzaak van dit gedrag in Suriname, is te wijten aan een grote mate van onwetendheid bij burgers hoe, wat men noemt, het vlaggenprotocol moet zijn en eruit ziet. “ Vroeger had je op de scholen vlaggenparade en kinderen gingen daarnaast massaal naar de padvinderij waar men veelal met vlaggen omging en de ceremonie rondom hijsen en strijken werd je dan heel jong aangeleerd daar. Na de jaren ‘80 is dat gaan verwateren. Er was een hele tijd geen vlaggenparade op scholen, dus de jeugd draagt dan ook geen kennis van wat een vlaggenparade is”, stelt Lepelblad. “Tegenwoordig heb je dan wel weer de vlaggenparades op de scholen, maar iedereen doet dat hoe men denkt dat het gedaan moet worden. Maak in de ochtenduren een ronde op alle scholen in Suriname, kom je tot de conclusie dat op elke school de vlaggenparade weer anders is”, aldus de protocoldocent tegenover N Communication.
Bij de centrale overheid in Suriname heb je veelal particuliere bewakingsbedrijven, waarbij zowel in de ochtend als namiddag security guards belast worden met de ceremonie rondom het hijsen en strijken van de vlag. Veelal zijn die personen totaal niet bekend met hoe je nu de vlag moet binden (knoopleggen aan de lus), aan welke kant hij moet liggen op goed gehesen te worden, hoe je moet staan en de snelheid waarmee de vlag naar boven wordt gehesen. Bij het neerhalen is het nog erger want soms is de security guard alleen en dan krijgt men taferelen waar de Surinaamse vlag onder de oksels wordt genomen of zelfs tussen de benen om de touwtjes los te maken en bij het vouwen is het dan net als een prop maken van dit natiesymbool.
Landen hebben allemaal natiesymbolen die het land met zijn bevolking bindt tot een eenheid. Voor Suriname zijn dat ondermeer de vlag, het volkslied en het wapen van het land. Naar zeggen van Lepelblad is er een lage mate van vaderlandsliefde onder Surinamers. Indien dat gevoel hoog zou zijn, hou jij je natiesymbolen hoog en toon je een ruime mate van respect bij ceremoniën daarbij. In andere landen stopt het rijdend verkeer en staan mensen met eerbied te kijken als de vlag wordt gehesen. Dus wanneer deze natiesymbolen in het openbaar aan de orde komen, dan blijkt hoeveel men Surinamer is. Aan de andere kant heb je hoogtijdagen waarbij iedereen de vlag mag hijsen. 25 november is één van de dagen waarop een ieder de vlag mag hijsen vanuit zijn woning. Echter wordt erop gewezen dat ook hierbij er standaardregels zijn om de vlag te bevestigen. In de praktijk zien wij dat mensen de Surinaamse vlag aan bezemstokken bevestigen en vastspijkert aan de woning of zelfs bevestigen met spijkers. Dit duidt dan aan op het niet kennen van de waarde van de vlag als vlag zijnde. Lepelblad geeft aan dat de Surinaamse vlag niet zomaar en elke dag gehesen mag worden door burgers. Indien men dat wil doen, moet er een reden voor zijn zoals omschreven in het vlaggenprotocol van Suriname. Dit is echter sterk verouderd en dient herzien te worden naar maatstaven van deze tijd zegt Lepelblad. De afdeling Protocol van Buitenlandse Zaken in Suriname zou met voorlichting naar de gemeenschap toe moeten komen op dit vlak, omdat de meeste burgers niet eens van het bestaan afweten van een vlaggenprotocol. Tot op heden is het niet functioneel hijsen en laten staan van de Surinaamse vlag aan woningen en panden niet strafbaar gesteld, ondanks dat er een verouderd vlaggenprotocol bestaat. Veelvoorkomende fouten die men met vlaggen maakt is het gegeven dat men binnenvlaggen buiten hangt. Een Binnenvlag is een kleine vlag met een afmeting 100 bij 150 cm die je bevestigt aan een maststaander en de vlag die buiten moet hangen aan een vlaggenmast/stok beginnend met een standaard afmeting van 150 bij 225 cm. Hoe hoger je vlaggenmast/ stok hoe groter de vlag die eraan moet hangen. Is je vlaggenmast / stok hoger dan 6 meter dan moet je een vlag daaraan bevestigen van 200 bij 300cm. Dit aangevend, wijst Lepelblad erop dat de hoogte van je vlaggenmast of vlaggenstok de grootte van de vlag bepaalt. Ook dit is in Suriname een probleem, daar sommige vlaggen niet op de masten behoren te staan vanwege het feit dat de vlag of te groot voor de mast is, of de mast te klein is voor de gehesen vlag. Er zijn ook de tafelvlaggen die aan een houten staander zijn bevestigd. De Surinaamse vlag met het wapen erin, noemt men de standaardvlag en dat is de presidentiële vlag. Bij het hijsen van die vlag geeft dat aan dat de president op locatie is. Deze vlag zie je alleen bij de woning van de president of bij zijn kabinet. Lepelblad constateert dat mensen wel trots zijn op het land en daarom de vlag willen bevestigen tij en ontij, maar volgens protocollen werkt dat niet zo goed voor ons. Buitenlanders die op bezoek komen staan versteld dat je op zo’n manier met je nationale vlag omgaat, daar het bij hun uit den boze is als de vlag van de natie ergens in een buitenwijk als gordijn zelfs zou staan. Hierop staan zware boetes in andere landen. Veelvoorkomend is ook het feit dat mensen 2 vlaggenmasten hebben en aan beide de Surinaamse vlag hijsen. De protocoldocent geeft aan dat je hiermede de waarde en de kracht van de Surinaamse vlag ontkracht. Het hijsen van twee soortgelijke vlaggen betekent dat die ene vlag niet die waarde heeft, dus je ondersteunt het met het hijsen van een tweede soortgelijke vlag. Zijn soms voor burgers simpele dingen maar protocollair klopt dat helemaal niet legt de docent uit aan N Communication.
In Suriname zijn er twee zaken die originele Surinaamse vlaggen verkopen Vaco en Readytex. De namaak Surinaamse vlaggen ontdek je aan de vele zoomen die deze vlag heeft. De banen zijn aan elkaar gestikt stelt de docent. Het kopen van een Surinaamse vlag vereist goed kijken. Het kan naar zeggen van Vincent Lepelblad niet zo zijn dat men a la dol vlaggen gaat hijsen in Suriname. Men mag de vlag hijsen maar dan moet er een goedgelijkende vlaggenmast zijn. Hij besluit door te stellen dat men weet van zaken moet hebben en navraag moet doen hoe dingen moeten gebeuren als het om het gebruik van de Surinaamse vlag gaat.
Kenneth C. Niekoop
