Als vroegere leidinggevende van de Dienst Delinquentenzorg in Suriname (in de woelige jaren tachtig van de vorige eeuw), maar ook als trainer/adviseur bij de grootste vakorganisatie de FNV (Federatie Nederlands Vakverbond) in Nederland, zou ik gegarandeerd hebben nagelaten wat minister Belfort heeft besloten in het geschil met Gallant. Deze constatering doe ik tevens als vroegere kaderlid bij de Abvakabo (Algemene Bond Van Ambtenaren en Katholieke Bond van Overheidspersoneel) en voorts gewezen bestuurslid/voorzitter van de ondernemingsraad bij mijn onderwijsorganisatie. Ik ben ook jarenlang lid geweest van de Bond van Leraren (BvL) en ik heb gemerkt dat zij zich nu ook heeft gevoegd in de strijd om de schorsing van Gallant die weinig juridische grondslag heeft, ongedaan te maken. Belfort gedraagt zich in deze situatie niet op een wijze zoals het een wijze minister betaamt. Hij maakt misbruik van de aan hem toebedeelde macht. Daardoor wordt deze zaak nog meer op de spits gedreven. De vroegere rechter en gewezen procureur-generaal in Suriname, Cecil de Randamie, zei eens tegen mij: “Hij die door macht onrecht begaat, zal merken dat door recht zijn macht vergaat”. In de kwestie Gallant is deze uitspraak volgens mij zeker volledig van toepassing.
Wij leven niet meer in de Middeleeuwen
De gezagsverhoudingen tussen een penitentiair ambtenaar en de minister lopen via de directie van Justitie en Politie. Er bestaat dus niet een directe lijn in de persoons- i.c. gezagsrelatie. Die loopt zelfs via de onderdirecteur Delinquentenzorg (vroeger: hoofd Delinquentenzorg). Belfort vindt dat een ambtenaar eenmaal vierentwintig uur in dienst is. Ik bestrijd deze stelling. Vroeger dacht men dat ook onderwijzers/ leraren eenmaal vierentwintig uur in dienst waren. Dit is een achterhaalde redenering, en past ook niet meer in deze moderne tijd! Het is arbitrair, onwerkelijk en volgens mij juridisch onmogelijk dat Gallant eenmaal vierentwintig uur een gezags- en of werkrelatie heeft met de minister van Justitie en Politie. Maar heel navrant in deze hele affaire is dat Gallant een vakbond leidt, en daardoor nationale c.q. internationale juridische regels hem rechtsbescherming en rechtszekerheid bieden. Zelfs als hij een onhandige opmerking zou hebben gemaakt! In zekere zin is hij tot op bepaalde hoogte ook onschendbaar voor de uitspraken die hij als vakbondsman heeft gedaan! Als jurist moet Belfort dit allemaal weten. Maar het zijn juist dit soort juristen die allerlei onbezonnen curieuze maatregelen nemen, wars van nationale, regionale, internationale en supranationale conventies, regelingen en wetten.
Minister Miskin heeft al gevraagd om de maatregel terug te draaien
Wat Belfort in een boze en wellicht emotionele bui heeft gedaan, kan een ieder overkomen. Belangrijk is dat hij dit niet op de spits drijft. Het is het goed recht van Gallant om op te komen voor de vakbondsbelangen van zijn achterban. Uit eigen ervaring weet ik dat er altijd lieden zijn die je zullen tegenwerken zoals Nora dat nu heeft gedaan. Het getuigt niet van goed vakbondsfatsoen om helemaal naar Nickerie af te reizen en daar een nieuwe vakbond op te richten. Opkomen voor je rechten, doe je door een open, rechtvaardige en transparante vakbondsstrijd te voeren, en niet door weg te lopen. Zou Belfort echt achter deze groep staan, en hen ondersteunen? Ik kan me dit nauwelijks voorstellen! Ook de vroegere vakbondsman en huidige minister van ATM heeft al een beroep gedaan op zijn collega Belfort om op een gepaste wijze de maatregel terug te draaien. Tot nog toe is dat niet gebeurd.
De bond van leraren (BvL)
Ik ben het niet altijd eens met de BvL, maar nu wel! Ik vermoed dat deze strijd een principiële strijd is waar geen enkele vakcentrale omheen kan. Of je nou voor of tegen Gallant bent. Want anders zijn de vakbondsrechten volkomen zoek. Voordat deze zaak ernstigere vormen gaat aannemen, doe ik daarom een dringend beroep op alle betrokkenen om dit conflict middels dialoog op te lossen. Er zijn genoeg alternatieven voor een juiste aanpak van dit probleem. Ook de uitspraken van Gallant moeten in dit licht bezien worden. Als dit probleem bij de groene tafel belandt, zal de onafhankelijke rechter zeer zeker de internationale wetten op dit gebied moeten respecteren. Die staan boven onze wetten. Dat heeft de jurisprudentie in gelijke zaken reeds aangetoond. Ik verwacht dat Belfort toch eieren voor zijn geld kiest, en de zaak niet op de spits drijft. Want dat zou ook zijn directe aftreden kunnen betekenen!
Robby Roeplall
