De parlementariër tevens voorzitter van DA 91, Winston Jessurun, geeft aan dat uitgaande van de betrouwbaarheid van de Idos-peiling, de politieke organisaties lering moeten trekken uit wat de kiezers hebben aangegeven. Er kan een aantal zaken ten grondslag hebben gelegen aan de uitslag, maar daarover wil hij zich liever niet uitwijden. ‘Wat bij deze peiling opvalt, is dat de geënquêteerden aangeven tevreden te zijn over de persoon Desi Bouterse en de job die hij heeft gedaan, maar tegelijkertijd vraagt bijna 50% om een reshuffling. Maar reshuffling van wie”, vraagt Jessurun zich af. Hij meent dat wanneer er gevraagd wordt naar een reshuffling, dat meer dan duidelijk aangeeft dat men niet tevreden is over het regeringsbeleid. De peiling geeft volgens hem de tegenstrijdigheid van de kiezers weer. ‘Belangrijk hierbij is dat men niet uit het oog moet verliezen dat de president de hoofdverantwoordelijke is. Daarnaast vinden zij dat tijdens deze regering corruptie de boventoon voert.’ Deze feiten naast elkaar leggend, vindt hij de opinies tegenstrijdig. ‘Want hoe kan je tevreden zijn met de president, maar niet tevreden zijn met zijn beleid’, vraagt Jessurun zich af.
De parlementariër zegt dat ‘het publiek geheim is dat de president toneel speelt, waarbij hij een deel van het electoraat in de ban houdt’. ‘Vanaf zijn aantreden heeft hij bij elk falend stuk beleid van deze regering, groepen uit zijn kabinet, ambtenaren of anderen de schuld gegeven. Wij kennen deze man zo vanaf de jaren tachtig. Hij heeft altijd anderen de schuld gegeven. Ook in dit kabinet, wanneer zaken niet goed gingen, heeft hij anderen de schuld gegeven. Toen de begrotingen niet goed ingediend werden bij het parlement, schoof hij de schuld in de schoenen van de regering, vergetend dat hij het hoofd is van de regering. Een ander keer was het de schuld van de Staatsraad, terwijl hij de voorzitter is van de Staatsraad. Daarna is de president overgestapt om ministers te reshufflen. Dat gebeurde weer een tweede keer. Daarna was het de schuld van de ambtenaren, directeuren en nu is de oppositie obstructief bezig’, legt Jessurun uit. ‘De schuld ligt volgens de president bij een ieder, maar de schuld bij zichzelf zoeken doet hij niet.’
Volgens het assembleelid heeft de president zijn aanhang jaren zaken voorgehouden ‘en die hebben zij altijd weer vanzelfsprekend aangenomen en het verraad geaccepteerd’.
