Assembleelid Harrish Monorath (Nieuw Suriname) betitelt de huidige Gross Rosebel-goudovereenkomst die in 1994 gesloten was met de Canadese multinational als de slechtste deal ooit. ‘We hebben er vrijwel niets uit gehaald, als we ervan uitgaan dat het bedrijf in staat is om binnen 1 jaar een winst te halen van 3 miljard. Dat is evenveel als de ontwikkelingshulp die Suriname gehad heeft en die ons gedurende twintig jaar fiscaal heeft geholpen.’ Monorath brengt naar voren dat deze deal de lokale gemeenschappen vrijwel niets heeft opgeleverd, terwijl hun milieu door deze mijnoperatie is aangetast. ‘Het enige wat ze hebben gehad is een paar banen in de lage functies zoals in de schoonmaak en transport. Ze zijn niet te zien in de besluitvormingsfuncties. Ook betaalt de lokale bevolking keihard de government take op brandstof, terwijl de multinational die miljarden winst maakt, gesubsideerde brandstof van de overheid krijgt. Laat de multinational ook de government take betalen, dan krijgen we als land daarmee ook extra fiscale middelen binnen.’
Monorath verwacht dat het parlement zeer kritisch zal kijken naar de nieuwe deals. Hij is er enigzins gerustgesteld over dat in de nieuwe overeenkomsten garanties zijn opgenomen voor duurzame ontwikkeling vanwege deze nieuwe mijnoperaties. Monorath zegt dat er ook goede afspraken gemaakt moeten worden over de fiscale afwikkeling van zaken. Multinationals hebben de tools en de capaiteit om het fiscale deel in hun voordeel om te zetten. Het is dus zaak dat Suriname dit aspect binnen die overeenkomst zeer nauwkeurig bekijkt.
