Psycholoog, filosoof, zakenman, schrijver, politiek deskundige Roy Bhikharie is een alleskunner, die door de Surinaamse media te pas en te onpas wordt gevraagd zijn mening te geven over de meest uiteenlopende zaken.
Voor wie van een doktersromannetje houdt of graag onderuitgezakt zit met een thriller van Stephen King, is Bhikharie’s  boek ‘Het drama van begeerten’  echt waar zware kost. Een publicatie over het goede en het kwade en over de oorzaak van de misère in de wereld. En dus ook in Suriname. “Want Suriname is de wereld in het klein”, zegt Bhikharie.
Zijn rijkdom heeft hij vergaard als zakenman. Bhikharie is directeur en mede-eigenaar van de belangrijkste meelfabriek van het land, De Molen. Vanwege allerhande zaken hoeft hij niet steeds op het werk te verschijnen. Aan de vrije tijd die hij daarvan overhield, heeft hij invulling gegeven door zijn jongste boek te schrijven. Er is ook al een Engelse vertaling.
In ‘Het drama van begeerten’ uitgebracht door uitgeverij Allmedia, probeert Bhikharie de kern van het mens-zijn bloot te leggen. Hij vraagt zich vooral af waarom meer vrijheid niet tot meer rechtvaardigheid heeft geleid. Hij zoekt de oorzaak hiervan in het gebrek aan onderlinge verbondenheid. “Onderlinge verbondenheid snijdt door religie, ras en soort. Zolang die verbondenheid er niet is, zal er altijd onderscheid worden gemaakt tussen mensen en groepen. Religie is de grootste bron van ellende in de wereld. Er zijn tal van oorlogen geweest, waarbij religie de oorzaak was. En we trekken er geen lering uit.”
Bovendien is de mens in de visie van Bhikharie veel te veel met zichzelf bezig. “We zien op ander groepen neer, wat volkomen onterecht is. Waarom zou een intellectueel beter zijn dan een ongeschoolde bosneger die in het regenwoud woont en daar overleeft? Als een intellectueel de jungle in trekt, gaat hij binnen een paar dagen dood aan malaria, omdat hij niet weet hoe hij dat moet bestrijden. De kennis ontbreekt hem. En kijk wat de wetenschap met ons heeft gedaan. In de afgelopen honderd jaar zijn in oorlogen driemaal zoveel mensen omgekomen dan in al die oorlogen in de negentienhonderd jaar daaraan voorafgaand zijn gestorven.”
Hoe meer we bezitten, hoe ongelukkiger we worden, zegt Bhikharie. Arme mensen zijn vaak veel gelukkiger, leven ook veel bewuster. “Vraag aan iemand die arm is wat hij vandaag heeft gedaan en hij zal het tot in de details beschrijven. Hij waardeert dingen veel meer en vraagt zich ook niet af waarom hij bepaalde dingen iedere dag weer moet doen. Het intermenselijke, waarachtig sociale contact is een bron van geluk. Als iedereen dat beseft en daar ook mee om kan gaan, dan zijn we op de goede weg. Ik ben ook een product van deze wereld, dus probeer ik nu zelf ook dat proces te leren. Bij alles wat je doet moet je je afvragen wat dat voor anderen betekent. Je moet leren je geweten gevoeliger te maken.”
Het gebrek aan onderlinge verbondenheid is volgens Bhikharie een belangrijke oorzaak van de malaise in Suriname. “Religie is ook hier een tijdbom. Vooral de combinatie van religie en politiek is levensgevaarlijk. Dat zie je in de hele wereld. Bovendien denkt men in Suriname stamhoofdig. Een stamhoofd wordt door de stamleden gekozen en probeert vervolgens de rest dom te houden om zijn macht niet te verliezen. Er is sprake van een ziekelijke hebzucht, waarbij ‘ik’ voorop staat en de rest kan stikken. Zolang dat niet doorbroken wordt, zul je in het land nauwelijks verbetering krijgen.”
Suriname is in Bhikharie’s visie steeds verder van het pad afgeraakt. “Maar tegelijkertijd is Suriname ook het verste op weg. Met name omdat we een multiculturele samenleving hebben waarin geen etnische oorlogen hebben plaatsgevonden. Dat is uniek in de wereld. En eerlijk gezegd heb ik liever een beetje corruptie dan een etnische oorlog.”

Naar een artikel gepubliceerd op www.rotterdamsdagblad.nl – Armand Snijders