Toen 50 jaar geleden – op 30 november 2012 – bij de opening van het Diakonessenhuis (Surinaamse Stichting Diakonessenarbeid) de vlag met vredesduif ten top gehesen werd, was er al heel wat water door de Surinamerivier naar zee gestroomd om het plan voor dit ziekenhuis te verwezenlijken. Door de inzet van velen en met name van dr. M.A. van Melle, die toen geneesheer-directeur was van het Diakonessenziekenhuis in Utrecht, werd uiteindelijk toestemming gegeven een diaconessenhuis te bouwen aan de Zinniastraat. Om de bouw te kunnen bekostigen, werd er in Nederland de actie 4xZ…N (Zij Zoekt Zichzelve Niet (Corinthe 13:5)) gehouden met als actieleider Johan Bodegraven. Met de opbrengst van deze actie (Sf 900.000), de aanzienlijke bijdrage van de Suralco en de opbrengst van fundraisingacties in Suriname, kwam de begroting van Sf 2.3 miljoen rond en kon de bouw van start gaan. Het Diakonessenhuis opende in 1962 zijn deuren met een beddencapaciteit van 111 bedden en had bij de opening van de tweede vleugel precies 12 jaar later (30 november 1974) de beschikking over 221 bedden.
Als christelijk sociale instelling kon het Diakonessenhuis zich niet permitteren om te hoge tarieven te hanteren, terwijl een aantal bedden gereserveerd was voor de armsten in de samenleving en voor de boslandbewoners. Mede hierdoor waren er vanaf de oprichting grote exploitatietekorten en de overheidssubsidie en giften waren onvoldoende om de tekorten te dekken. Indachtig de christelijke achtergrond zetten allen die werkzaam waren in ‘het Huis’ zich echter ten volle in om zich te wijden aan de zorg voor de medemens. In de jaren ’80 en ’90 van de vorige eeuw was de economische situatie in het land zo slecht, dat ook de ziekenzorg onder zware druk kwam te staan en er geen onderhoud of investeringen konden plaatsvinden. In 2002 was er zelfs sprake van sluiting van het Diakonessenhuis.
Het bestuur van de Surinaamse Stichting Diakonessenarbeid heeft er alles aan gedaan om het tij te keren en met hulp van buitenaf is het uiteindelijk gelukt. Door ingrijpende structuurveranderingen en efficiëntieverbeteringen in de verschillende onderdelen van de bedrijfsvoering is het de huidige directie gelukt om het Diakonessenhuis weer gezond te maken. Intussen staat het Diakonessenhuis er veel beter voor en is de achterstand in investeringen zo goed als ingelopen, zowel met eigen middelen als met hulp van donateurs en gaat het ziekenhuis verder mee met de ontwikkelingen op medisch gebied. Zo maakt het Diakonessenhuis nu gebruik van geheel gedigitaliseerde radiologieapparatuur en zal in 2013 als eerste ziekenhuis in Suriname beschikken over operatiekamers met luchtbehandeling die voldoen aan de gangbare mondiale eisen van kwaliteit en veiligheid. Verder speelt het Diakonessenhuis in op de veranderingen in de zorgsector bijvoorbeeld door meer samenwerkingsverbanden aan te gaan; de bouw van een dialysecentrum met Diapura aan de kant van de Johan Bodegravenlaan is daar een voorbeeld van. Een ander voorbeeld is de ontwikkeling van een multifunctioneel dienstencentrum, waar gezondheidszorgwerkers uit de eerstelijnszorg (huisarts) en de tweedelijnszorg (ziekenhuiszorg) op effectieve en efficiënte wijze met elkaar zullen werken.
Het Diakonessenhuis kende behalve zijn financiële perikelen, ook vele boeiende persoonlijke verhalen en gebeurtenissen, wat het bestuur en de directie heeft doen besluiten om een gedenkboek samen te stellen waarin de geschiedenis van het Diakonessenhuis wordt verteld en rijkelijk is voorzien van beeldmateriaal. Het boek kreeg de titel ‘Heel de mens, 50 jaar Diakonessenhuis, 1962 – 2012’ en zal worden aangeboden aan de relaties en donateurs. Het Diakonessenhuis zal ook in de toekomst blijven werken om zijn kwaliteit te verhogen en zal daarbij de patiënt centraal blijven stellen.
