Een maand voor haar 64ste verjaardag die in december 2012 zou zijn, heeft Lygia – blijkbaar gedwee – gevolg gegeven aan de luid klinkende duidelijke roepstem van de Schepper. Deze liefhebbende, sociaalvoelend en goed gehumeurd mens, moeder, grootmoeder, vriendin en collega heeft voor het onbekende hiernamaals gekozen op 12 november jl. en te midden van haar kinderen het aardse tranendal in alle stilte, vredig verlaten. Na met succes haar studie in Nederland voltooid te hebben, keerde zij terug naar haar geliefd Suriname en trad toen als directiesecretaresse in dienst van het ’s Lands Hospitaal.
In de vurige hoop op een spoedig beterschap heeft zij eerder, bijkans 2 jaren haast onopgemerkt – berustend in haar ziekelijk lot – haar levensstijl weten te handhaven. Zowel haar zorgen als moeder in huis en de grote verantwoordelijkheid op het werk heeft zij op moedige wijze en met een te bewonderen doorzettingsvermogen het leven weten voort te zetten. Als werkende moeder van 4 kinderen, 2 jongens en 2 meisjes, waarvan de jongste zoon op vrij jonge leeftijd het leven gelaten heeft bij een ongeval in de motorsportwereld, heeft zij het niet onverdienstelijk gedaan. Aan haar vanaf dien iets minder vrolijk humeur was af te leiden dat het heengaan van haar zoon duidelijke sporen van intens verdriet had achtergelaten. Zulks, naast de vele ups and downs die ook in haar liefdesleven voorkwamen alsook in de niet nader te noemen teleurstellingen die zij te boven moest zien te komen. Zo verloor zij haar eerste geliefde en vader van de kinderen juist in een periode waar de liefde het meest bloeide. Vanwege veranderde beleidsinzichten verliet zij wonderwel de dienst na de pensioengerechtigde leeftijd als een lagere administratieve kracht. Een soort makelaarsfunctie zorgde echter spoedig daarna voor voldoende brood op tafel. De hechte band met de kinderen, geliefde kleinkinderen – op één na, allen in het buitenland – werd door het vrij regelmatig reizen naar hen toe door beide partijen zeer gewaardeerd. Geen dag ging voorbij zonder dat de telefoon vanuit het buitenland bij Lygia aan huis rinkelde. Door haar innemend karakter heeft Lygia in haar sociaal leven vele vrienden weten te maken. Haar grote kennissenkring bestond uit sterk uiteenlopende organisaties en een schare aan danslustige kennissen, waaronder haar trouwe vriend R. Grep en ondergetekende. In die kringen viel zij op als prodo misie. In het te noemen sacrale leven heeft zij de functie van voorzitter (Chief Ranger) van Court Etica bekleed. De lectuurlessen uit die gewijde gelederen hebben beslist bijgedragen aan haar verdere vorming en oprechte levensstijl. Haar zeer verdienstelijke bijdrage heeft mede ook geleid tot de bloei van de afdeling “De Nieuwe Horizon” van de NPS. Onder haar vele hobby’s was de onnavolgbare rijkelijke versiering van het nieuws, de mofokoranti, via de telefoon door haar verspreid onder haar grote vriendenkring, een van de meest bekende. Het organiseren van geslaagde uitstapjes naar de verschillende zwemoorden behoorden ook tot een van haar bekende hobby’s. Onder de regelmatige casinobezoekers bleek ze een graag geziene en plichtsgetrouwe persoonlijkheid te zijn. Als een van de vele slachtoffers van een gevonniste oneerlijke renteverhogende zakenman kon ze met een bepaalde ondertoon – een overigens zeldzaam en afwijkend gedrag van onze Lygia – haar teleurstelling en haar gevoelig financieel verlies aan haar aandachtig gehoor mededelen. Niet zelden bleken de onaangename belevenissen met bedoelde onbetrouwbare zakenman een innige wens te zijn, die ze kwijt wilde aan vrienden met een gewillig oor. Ook dit gebeuren moet mede oorzaak zijn geweest van haar latere afwisselende humor. Al bij al was Lygia Dorwart – althans naar het oordeel van menselijke maatstaven – een goed en zeer bewogen sociaal mens. Uiteraard ook een mens met gebreken en tekortkomingen die wij allen hebben. Haar heengaan zal door velen onder ons betreurd worden en door bedroefd weinigen anders dan redelijk goed besproken worden. Lygia’s iets oudere zuster heeft helaas de crematieplechtigheden, door verplichtingen in het buitenland alwaar ze woont en werkt, niet kunnen meemaken. Haar gedwongen terugreis naar Nederland bleek twee weken te vroeg te zijn.
Met nogmaals onze medeleven met het smartelijk verlies te tonen, wensen wij de kinderen en alle andere familieleden veel sterkte in het verdere leven toe.
Zij ruste in vrede!
Wilfred H. Molly
