Het vrij regelmatig, doch nutteloos gehaal en getrek van het leeuwendeel van de sportverenigingen aangesloten bij de SVB – wat men schaamteloos vergaderen pleegt te noemen – is recentelijk tot vervelens toe weer aan de orde geweest. Intussen blijkt ons voetbal over het algemeen – met uitzondering van de Natios – bedroefd weinig vorderingen op niveau te hebben gemaakt. De grote schuldige van deze te betreuren situatie in ons voetbalgebeuren, dat lichte tekenen van stilstand vertoont, is aan alle deelnemende actoren te wijten. Niet één uitgezonderd.
Weliswaar, een inderdaad niet vlekkeloos afgelopen voetbalseizoen met een drie-ronden-systeem is vrij goed afgesloten. Schoonheidsfoutjes, tekortkomingen, misdragingen van spelers en tenslotte fouten van enkele scheidsrechters en hun assistenten zijn duidelijk aan het licht gekomen. Waar elders komen deze normaal te noemen menselijke misstappen niet voor? Wat is er fundamenteels fout geweest aan het drie-ronden-systeem? Niets en dan ook niets! Geven deze eerdergenoemde onvolkomenheden en gebreken ernstige redenen om te blijven experimenteren met het competitiesysteem van drie-ronden? De duidelijke zichtbare vorderingen van onze beide Natios staan daar. Zowel de A-ploeg als de jongeren-selectie tonen een gunstiger beeld dan kortgeleden. Een hoger niveau!
In dit drie-ronden-competitiesysteem heeft Robinhood met redelijk goed spel op overtuigende wijze het kampioenschap behaald. Van het bestuur uit waren er uiteraard geen klachten, want alles is smooth verlopen. De semikampioen, Moengotapoe, heeft reeds bij het prille begin lelijke steken laten vallen en raakte daardoor achter. Ook WBC heeft – vooral aan het einde toe – misstappen gemaakt , die tot grote teleurstelling hebben geleid. Leo Victor daarentegen dient meer dan ooit de hand in eigen boezem te steken. Zoals bekend een doorgaans goed georganiseerde vereniging die de grove onverklaarbare fouten in de derde ronde dient na te laten en zich achteraf niet van allerlei drogredenen moet bedienen. De bekende deskundige leiding van deze vereniging op de achtergrond, heeft eerder bj verschillende gelegenheden ernstig gepleit voor een aanvaardbare oplossing met het gezegde “meer wedstrijden in de benen” en indirect logischerwijs het drie-ronden-systeem van de afgelopen competitie om die redenen heeft moeten accepteren en dan ook normaal heeft meegedaan,
De hoop op het kampioenschap van deze club, die zijn sporen eerder menigmaal heeft verdiend, is vervlogen door de teleurstellende prestaties in de derde ronde vooral. In die ronde heeft de club zeer afwissend het op een speelse manier laten liggen, een manier die moeilijk nader te verklaren is vanwege toch wel de aanwezigheid van voldoende deskundigen. Volgens de trainer, een routinier van gisteren, heeft het vermoeidheidsverschijnsel hen parten gespeeld. Een verschijnsel waar blijkbaar alleen Leo Victor last van heeft gehad met een elftal bestaande uit overwegend U-20 spelers. De club waar juist de deskundigen van de oplossing van “meer wedstrijden in de benen” gehuisvest zijn. Het getuigt dan ook niet van fair play, om het falen te zoeken bij het competitiesysteem van drie ronden, met veronachtzaming van het eerder met veel fanfare voorgestane systeem.
Het door Leo Victor ingediende voorstel riekt , op zijn zachtst gezegd, naar een poging tot misleiding en is bovendien zo doorzichtig dat – althans voor wat betreft een groter aantal clubs – dat deel als niet bevorderlijk voor de sport zeer terecht is afgewezen. Het is ook nog zeer belachelijk te noemen, meerdere verenigingen te doen deelnemen aan de hoofdklasse competitie reeds vanwege het zeer laag niveau van bedoelde aanvullende clubs. Bovendien de hoofdklasse bereiken zonder strijd is ten opzichte van Voorwaarts beslist niet eerlijk en ook nog tegen de bestaande regels in. Zie daar de ongerijmdheid van dat deel van het voorstel. De mogelijkheid is voorts niet uitgesloten dat in het (misleidend) voorstel verscholen ligt, geheel makkelijk, zonder kleerscheuren af te rekenen met de clubs uit de lagere regionen tijdens een twee-ronden-competitie met de zwakke broeders. Uitslag van wedstrijden zoals Leo Victor versus Molly-boys 20 – 0, zouden geen uitzondering zijn.
Het hoofdmotief, de vooruitgang en het spelpeil van ons voetbal is beslist niet meegenomen in het plan en de sport is nog minder gediend met het voorspelbaar lager peil dat te zien zal zijn. Van nota bene een organisatie als Leo Victor met dit soort gedrag zouden wij in de verste verte niet hebben verwacht. Gelukkig voor de voetbalsport heeft men na rijp beraad unaniem afstand genomen van de voorspelbare afgang. In het ander geval zou het raadzaam zijn het wereldvoetbalforum te vermijden en rustig thuis te blijven ter voorkoning van schandelijke nederlagen.
De belangstelling van deze voorheen zeer populaire sport in ons land, is in vergelijking met de jaren voor de zogenaamde revo alsook inderdaad door het verlaagde spelpeil sterk afgenomen. Wat zou er verder van deze tak van sport worden als onverhoopt de zwakke broeders in de lagere regionen op een ongewenste en doodmakkelijke manier – volgens het voorstel van Leo Victor althans – deel zouden uitmaken van de hoofdklasse?
Robinhood is sinds kort geconfronteerd met een koekje van eigen deeg. De leegloop van zgn. goede spelers aldaar is voor een groot deel te wijten aan de stormloop van het vorig seizoen, zonder de volledige nakoming van de torenhoge beloften. In die gloriedagen bleken alle regels van de SVB perfect te zijn. Nu, in dit nieuw te starten seizoen is in hun ogen niets meer goed. De druiven zijn zuur en daarom de afkeurende taal die luid, zeer luid wordt gebezigd door de voorzitter. Zo zijn onze manieren. Na de overwinning van Inter Moengo Tapu, met de Presidents Cup als inzet, is het rustig afwachten op de aanvangsdatum van het nieuwe voetbaljaar en wat het spelpeil deze twee-ronden-competitie de voetballiefhebbers zal bieden.
