Muziek, zang, dans en andere gewoonte uitingen behoren tot de cultuur van groepen mensen.
In de loop der eeuwen zijn vaak deze goede gebruiken of gewoonten van de ene groep door andere verdrongen, meestal uit hebzucht, machtsmisbruik maar ook uit vrees, angst en vooral onwetendheid.
De cultuur uitingen van de uit Afrika afkomstige slaven heeft gedurende eeuwen vanwege de koloniale machthebbers onder druk gestaan en verdrongen ten gunste van het Christendom dat toen vrijwel onbeperkte macht genoot in West Europa en de koloniale overzeesegebieden.
Bij onder andere de Mayas, een grote Indiaanse beschaving in Mexico, hebben de Spaanse Christelijke priesters de geschriften die ze hebben aangetroffen gewoon op de brandstapel gelegd en aldus zijn de opgeschreven wijsheden van dat volk enigszins weggewist.
Intussen blijkt dat er toch nog wat van de cultuur is overgebleven en kunnen we vandaag aan de dag nog van de overblijfselen genieten, al is het vaak met een beetje vrees voor de leerman die nog steeds de functie van basja voor de blanke meester aan het uitoefenen is.
Vermeldenswaard is dat in Suriname bijvoorbeeld de Aziatische groep veel minder last heeft gehad van de koloniale machthebbers.
We blijven in Suriname waar bijvoorbeeld Kielstra ingevolge de traktaten tussen Nederland en Engeland de Aziatische huwelijkswetgeving een feit maakte, daartegenover werd de uitoefening van de cultuur van de uit Afrika afkomstigen tot taboe verklaard.
Progressieve negers werden opgebracht in kampen of naar Nederland gestuurd; De Kom, onder andere is in een interneringskamp aan zijn dood gekomen, Bos Verschuur is geinterneerd geworden en Louis Doedel is door deze gouverneur voor gek verklaard en in wolvenbuttel opgesloten, hem is het normale leven ontnomen, hij is dan niet gekruisigd als JEZUS maar in principe is dat hetzelfde.
Wat velen misschien niet weten is dat deze gouverneur verder een leven van een zeer rijke heeft gehad met veel eer en respect van de maatschappij waar hij uit is voortgekomen in tegenstelling tot Louis Doedel die berooid van zijn vrijheid, door iedereen verlaten is gestorven.
Intussen merken we in zijn algemeenheid niet eens dat het dekolonisatie procces langzaam maar zeker zijn weg vindt binnen de samenleving.
Eerder hebben we aangegeven dat de winti en aanverwante cultuur uitingen verboden gebied waren en toch was het zo dat bij bezoeken aan ons land door onder andere Hare Majesteit de Koningin van het Koninkrijk der Nederlanden er speciaal voor haar en natuurlijk de meegekomen gasten en de hooggeplaatste gastheren deze spelen een hoogtepunt vormden.
De cultuur werd achteraf hogelijk gewaardeerd, maar het liefst buiten ons gezichtsveld.
Intussen worden al deze elementen meegenomen in de ontwikkelingen van ons land, we weten nog dat in de jaren 60 soulmuziek de rage was alsook Latijns Amerikaanse songs. Muziek groepen als Casino en Latinos waren aan top.
In de jaren rond de onafhankelijkheid van Suriname zagen we een Lieve Hugo een doorbraak maken en steeg de Surinaamse kaseko aan top.
Het groeiend zelfbewustzijn bracht de Suriprofs in het proces en zijn we als volk bewuster geworden van onze eigen cultuur eigenschappen.
Alle groepen in dit land zijn stappen vooruitgegaan in het besef hun eigen ontwikkelingsprocessen te waarderen. Onze dank aan allen die hiertoe bijdragen, dit is namelijk een belangrijk onderdeel van het dekolonisatie proces, toch gaan we dagelijks aan voorbij, doordat er onbewust of op subtiele wijze het een en ander op oneigenlijke wijze wordt vertaald naar het volk toe.
Wij vragen ons daarom in gemoede af waarom de organisatie SURIPROFS nooit ertoe is overgegaan om onder andere LIEVE HUGO met een Life Achievement Award, al is het posthume heeft gememoreerd, een ALBERTO GEMERTS niet te vergeten.
Hopelijk komt dat nog.
Ronald Hooghart.
