Een veel voorkomende klacht van leerkrachten is dat ouders die zij graag op school willen zien, juist niet verschijnen. Deze klacht leeft voornamelijk bij leerkrachten van scholen in achtergestelde gebieden met een laag niveau van ouderparticipatie. In feite is de lage opkomst van ouders een internationaal fenomeen, waarbij een kleine groep van ouders contact onderhoudt met de school van hun kind.
Nu weet ik het als geen ander dat u het druk heeft met de dagelijkse beslommeringen van het leven. Ik weet dat u twee banen hebt en dan ook nog belast bent met de zorg van een oude vader of moeder, of midden in een scheiding bent, uw eigen gezondheidsproblemen heeft, u heeft kinderen in twee verschillende scholen en dat het een zucht van verlichting is, want uw kind gaat in de ochtend naar school en u weet dat iemand anders voorlopig de verantwoordelijkheid op zich heeft, al is het maar voor een tijdje. Ik begrijp het. Maar ik vraag één ding van u. Laat de school, ondanks deze problemen, toch weten dat u er bent.
Het hoeft niet veel te zijn. Een ondertekend briefje op tijd teruggestuurd. Een antwoord op een vraag of een vraag naar de leerkracht over huiswerk, of zelfs een kritiek. Gewoon iets om de school te laten weten dat er een levende en ademende ouder aanwezig is die zaken in de gaten houdt.
Leerkrachten werken de hele dag in de klas, ze sturen huiswerk en briefjes met de kinderen mee naar huis en soms voelt het voor deze leerkrachten aan alsof er is een groot zwart gat buiten de klas is. Is er iemand daar buiten? Is er iemand die zich druk maakt over wat de leerkracht in de klas doet?
Het is belangrijk dat u zoveel mogelijk participeert in de activiteiten van de school, hetzij in een oudercommissie, uitstapjes en andere activiteiten. Ik ben mij wel ervan bewust dat niet elke ouder de tijd of energie heeft om de school door de dag van dienst te zijn. Maar ik heb waardering voor ouders die hun best doen om te reageren op vragen, huiswerk of briefjes van de leerkracht.
Ja, het klinkt zo ideaal om op die manier betrokken zijn, maar als het niet kan, verdwijn niet met een schuldgevoel. Vergelijk jezelf niet met andere ouders of schuif de verantwoordelijkheid niet op iemand anders of door gewoon op te geven, of het gevoel hebben dat je nooit in staat zal zijn om genoeg te doen.
Houd het simpel: gewoon reageren. Als u hiermee begint, zult u merken dat u meer betrokken raakt bij het onderwijs van uw kind, in plaats van te piekeren over het feit dat u gedurende het hele jaar niet op een uitstapje mee bent geweest. De leerkracht van uw kind zal het appreciëren, uw kind weet het, en iedereen wint wanneer het briefje op tijd terug naar school wordt gestuurd.
Winston Delano de Randamie
