Het plannen van zaken op lange termijn, het zien van zaken in een groot of groter perspectief, het afwegen van consequenties, blijken helaas niet de sterkste zijde van het huidig regiem te zijn. Door de ondoordachte veranderde beleidsinzichten, waarbij juist technocraten de laan uit werden gestuurd en vervangen door loyalisten, blijken daarvan de meesten slechts lieden te zijn met gemis aan kennis en ervaring. Er is dan ook weinig hoop op verwezenlijking van de vele beloften binnen de genoemde perioden.
Naast het mismanagement komt ook nog bij kijken de tijdspanne binnen welke men denkt toch nog de beloften te kunnen verwezenlijken. Dit alles nota bene met het zelf veroorzaakte grote gemis aan geschikte krachten met als gevolg dat men daardoor afhankelijk is van de aangetrokken halfwas aspirant leerlingen, maar dan ook nog speciaal uit de eigen gelederen. Een andere reden van bezorgdheid is eveneens het gemis aan nauwkeurige afspraken en een werkelijke coördinatie tussen het staatshoofd zelf, de regering en het kabinet van de president. Een drie-eenheid die niet voldoet.
In plaats van zorgvuldig de plannen voor te bereiden en te trachten – zoals alleen met de mond beleden – inderdaad alle beschikbare, goed onderlegde krachten te winnen voor de nationale zaak, is men er op uit bruikbare krachten te elimineren vanwege hun politieke kleur alsook andere onbelangrijke redenen.
In de persoon van het staatshoofd wordt bovendien – naast de bekende normale wettelijk vastgestelde taken en bevoegdheden – een enorme toegeëigende macht verenigd; hij is immers regeringsleider en opperbevelhebber. Hij maakt van deze macht ten volle misbruik om strategisch en tactisch te improviseren en beslissingen te nemen die niet altijd stroken met het advies van deskundigen. Hij verwacht dat men aan zijn leiband zal lopen en eist daarnaast spoedige successen van medewerkers zonder rekening te houden dat door zijn werkwijze de moraal van de meesten bijzonder laag is. Het dringt niet tot hem door dat men zich vaak genoeg gepasseerd voelt. Hij is zich er evenmin van bewust dat de ontevredenheid onder de medewerkers intussen minder aangename vormen aanneemt met alle gevolgen van dien. Hij is bijvoorbeeld sinds enige tijd bij herhaling ingelicht over de situatie bij het Nationaal Leger, maar wist eerder geen tijd vrij te maken dan recentelijk om aandacht aan de groeiende problemen aldaar te besteden.
Ons staatshoofd gaat kennelijk in de eerste plaats uit van zijn instinct. Hij schijnt ervan overtuigd te zijn dat hij altijd het juiste doet als hij zijn instinct, maar volgt en dat hij altijd verkeerd doet als hij de raad van anderen volgt. Aldus behoudt hij de vrijheid om zijn eigen beslissingen te nemen naar de ingeving van het ogenblik, wanneer hij een visioen ziet van gemakkelijke successen, die zijn eigen prestige zouden verhogen. Misschien ook dat die het schrijnen van de afgunst jegens zijn voorganger die overweldigende overwinningen boekte, zouden verzachten. Hij voorzag een zeer gemakkelijke regeerperiode waarbij snelheid van handelen en vastbesloten agressiviteit de tekortkomingen in een redelijke medewerking van de overige regeringspartners zouden vergoeden.
In de praktijk bleek het tegendeel het grootste euvel en obstakel te zijn. In niet mis te verstane bewoordingen uitte hij onverwachts in het openbaar zijn misnoegen met betrekking tot het ontbreken van ontwikkelingsvisie bij de twee genoemde partners zonder zijn eigen gebrek daaraan te koppelen. Een opmerking die allerwege beaamd is.
De president weet stellig wel dat zijn uitlandigheid van geen enkel belang is. Hij heeft evenwel de begroting en zijn jaarrede aangegrepen om zijn afvaardiging naar het buitenland voor deze keer vaarwel te zeggen. Het is toch wel algemeen bekend dat hij over een scala aan reisgierige vervangers beschikt die zeer gaarne gevolg geven aan dergelijke opdrachten in het buitenland. Het kan echter ook zijn dat herhaalde onheilspellende symptomen en gevoelens, die drastische veranderingen teweeg zouden kunnen brengen in deze, een rol van betekenis hebben gespeeld. Hij heeft zich kennelijk weer laten leiden door zijn intuïtie. Sinds zijn aantreden als staatshoofd heeft hij op basis van zijn intuïtie vaak persoonlijke besluiten genomen die hem heel goed zijn uitgekomen. Zijn intuïtie laat hem niet vaak in de steek. Het is deze zelfde intuïtie die hem doet aanvoelen en besluiten om , soms wel op het allerlaatste moment, zich niet op het wereldforum te begeven. Zijn raadslieden in en buiten Suriname zijn vaak ook dezelfde mening toegedaan. Thuis blijven is dan het advies. En dat wordt gedwee opgevolgd.
